Ziere en Luca geiten met een kussentje

Ziera en Luca waren vandaag lekker aan het geiten. Ziera pakt steeds weer dit kleine kussentje uit het mandje en kan er leuk mee spelen. Niet echt de bedoeling maar ik ben blij dat ze ook met speeltjes speelser wordt. Ik had steeds al het idee volgens mij is ze gegroeid en ik heb haar opgemeten en kom op 48cm uit terwijl ik van de zomer 46cm had gemeten. Het kan ook zijn omdat haar vacht nu voller is en ze met vertrouwen nu rechtop blijft staan. Haar vacht is prachtig geworden en ook zo lekker zacht.

Oortjes Chatet bijna beter

Vandaag met Chatet weer op controle bij de dierenarts. Zijn opstaande oor is helemaal goed en het hangoor nog wat geirriteerd maar wel schoon. Nog 1 weekje zalven en het leed is waarschijnlijk geleden.

Dan had ik Droopy mee om zijn nagels te knippen want alleen lukte mij dat niet goed. Hij vond het eng en stond niet goed stil. Samen met de dierenarts was het zo gedaan.
Als beloning door naar de Baggerhuizerplas waar ze lekker samen los konden. Droopy is dan net een pointer zoals hij over het gras rent. Hij rende zelfs stiekem de heuvels op en af met Chatet. Meteen gepoept maar helaas heeft hij alsnog weer diaree en er is daar opruimplicht (niet erg) maar lastig met die drap. Weinig honden gezien want het is daar erg hond onvriendelijk geworden. Je moet om de haverklap je hond aanlijnen. 2 honden in de verte gezien (Chatet bleef maar kijken) en 1 keer passeerden we een jonge labrador die helemaal plat ging liggen. Droopy zegt vrolijk gedag en loopt vrolijk weer door maar Chatet vond het eng hoor, maar ik loop rustig door en zo zal Chatet vanzelf leren dat het "no big deal"is.
 Voor Blacky hoop ik op een ander klein speels maatje maar ook voor Chatet zou de aanwezigheid van een andere hond (mag grotere hond zijn) een plus zijn.

Kijk toch eens wat een Droopy oogjes....

Voor deze Droopy oogjes moet je toch wel smelten. Hij heeft goed geslapen, lekker gegeten en was enthousiast toen hij mee mocht wandelen. Hij stortte zich blij in de auto maar kwam met een klap op zijn borst want hij heeft zo weinig bespiering en komt kracht tekort.

Hij heeft heerlijk los meegewandeld en zijn staartje ging maar heen en weer en ook zijn neusje maakte overuren. Dankbaar keek hij steeds weer op en dan weer zo een blije kwispel.

speciaal gevalleke

Vanmiddag ging de telefoon. 1 van de dierenartsen van de praktijk waar ik kom met mijn honden. Aarzelend vertelde ze dat ze een "speciaal gevalleke" had. Droopy zijn vrouwtje had geen geld meer en geen huis en was bij een zus ingetrokken. Voor haar hondjes kon ze niet zorgen. Eentje was jong en zo herplaatst maar Droopy van 13 jaar had al heel lang diaree en er was geen geld voor een behandeling geweest. Als de dierenarts een gezondsheidsverklaring wilde schrijven dan zouden ze hem naar het asiel brengen. Maar ja, dit oudje in deze staat naar het asiel...... Er is echter ook geen reden om aan te nemen dat hij niet kan herstellen. Er is afstand van het hondje gedaan en tja wat doe je dan.... voorzichtig maar Maureen polsen. Dus om 4 uur stond ik daar. Of ik hem wilde zien? En als je dan in die Droopy ogen kijkt en het blije kwispelende staartje ziet dan neem je die natuurlijk mee. Ik heb speciaal oppeppelvoer en oppeppelmedicatie meegekregen. Zijn eetlust was in ieder geval goed want hij had al een flinke bak leeg gegeten bij de dierenarts terwijl hij op mij wachtte. Droopy weegt 11 kilo ipv 17 kilo. Het is een soort beagle maar met boerenfoks kleuren. In de tuin loopt ie lichtvoetig als een minipointer. Zijn staartje kwispelt en hij is een lieve knuffel. Super met alle honden en lijkt het gewoon ook gezellig te vinden. Hij had zijn eten al gehad maar stond net zo zielig te kijken met eten geven dat ik hem ook wat kiprijstpate heb gegeven van Bieke. een paar happen lichtverteerbaar voer. Hij heeft al gepoept en dat zag er redelijk uit. De dierenarts had al zijn ontlasting en urine onderzocht en dat is okay.
Maar het is een gratenpakhuis met ook veel te lange nagels (die knip ik morgen) en als je hem hier opgekruld in het kleine mandje naast me ziet liggen dan steken die rugwervels nog erger uit en breekt je hart. 
Voor oudjes staat men nooit in de rij en in deze crisistijd zal het helemaal moeilijk zijn een dergelijk hondje te plaatsen maar als je nu met de kerstgedachte een hondje een mandje onder de kerstboom wilt bezorgen dan zou het toch eigenlijk een super lieffie als Droopy moeten zijn! Ik kan hem slechts tijdelijk een huisje bieden maar hoop van harte dat er iemand is met een groot hart die hem een blijvend rustig thuis zal kunnen bieden.

grr bladblazers

Vandaag lekker met Ziera en Bieke fietsen maar helaas we stuiten op 2 bladblazers die met veel kabaal het zaagsel van een omgezaagde boom van de weg aan het blazen waren. Ik heb een geluidencd met allerhande geluiden; echter bladblazers staan er niet op terwijl zo ontzettend veel honden er bang voor zijn.
Ziera dus in de stress en we konden dus omkeren want Ziera was met geen mogelijkheid in de buurt van die blazers te krijgen, laat staan erlangs. En als ze zo een schrik hebben is de kans te groot dat ze uit tuig en halsband schieten want ze gaat dan vol in haar achteruit. Jammer want het naast de fiets lopen gaat heel goed en vindt ze ook leuk.

Ik vraag me af of die bladblazers nu echt zoveel gemak bieden. Ik doe niets en mijn oprit waait vanzelf schoon. Mijn grasveld maai ik het blad en mijn maaimachine maalt het gewoon zo fijn dat het kan blijven liggen als mulch. Op sommige plekken waait de wind het op een hoop en dan doe ik eventueel die hoop in de groencontainer. Paar tellen werk. Zo een bladblazer hanteren lijkt me heel veel zwaarder en eerlijk gezegd vind ik net als de honden het een rotgeluid want het draagt ook zo ontzettend ver. Volgens mij waren deze meneren met een bezem zo klaar geweest. Maar misschien word ik oud en zeurderig.

we zijn er weer

Blacky vandaag. Meneertje kan soms heel grappig zijn neus scheef trekken. Ziera kan dat ook maar hun neusjes zijn eigenlijk keurig recht. Volgens mij doen ze het express omdat ik een foto wil maken :)

Chatet heeft altijd een wat verdwaasde uitdrukking op zijn snoetje.

 
Hierbij nog een heel lieve foto van Skipper. Hij geniet zo van even wat aandacht.
Ik had een probleem met een maximum aan foto opslag en geen creditcard. Ik ben bezig te kijken of ik de foto's ergens anders kan opslaan en via codes in html alsnog in het blog kan zetten. Want ik zou het vreselijk vinden om jullie niet meer mee te laten genieten van de lieve honden hier. Ik vind het leuk om te laten zien hoe schattig en gezellig en uiteraard ook ondeugend ze zijn.
Ik had de afgelopen week wel foto's gemaakt maar zag geen kans om ze te zetten. Maar vanaf vandaag lijkt het me op deze manier weer te lukken.
Er is weinig nieuws verder. Geen reserveringen of adopties. Naast Blacky, Chatet en Skipper zoekt ook Luca:

en Ziera nog een goed thuis.

Wel leuke berichten gehad van o.a. de baasjes van Bronco en een hele loftuiging op de kleine Maron-Woody die gewoon een droomhondje is voor de mensen die hem geadopteerd hebben.
Verder heb ik hoera hoera mijn printer opnieuw geinstalleerd en werkend gekregen en met Bieke gaat het ook beter gelukkig. Waarschijnlijk was het al over aan het gaan maar voor zekerheid wat medicatie van dierenarts en kiprijstpate bij de diervoerafdeling van het tuincentrum gehaald om de darmen extra te helpen te herstellen. 

bijkletsen

Afgelopen dagen liep alles niet volgens leefschema en ik ben niet aan het blog toegekomen. Ik had maandag echter wel foto's gemaakt toen ik met Luca en de strobaaltjes was gaan fietsen. Helaas dikke mist en Luca op gegeven moment ook nog foetsie. Ik de ene kant op de mist in roepen...... staat ie achter me aan de andere kant van de sloot. Was ie dus helemaal omgelopen. Deze sloot was iets te breed om over te springen en te nat en koud om door heen te gaan vond Luca. Weer stukje richting de Menneweg gefietst en toen rende ie mee en zelfstandig door en kwam via de tractor ingang weer braaf terug het fietspad opgerend. Weer teruggefietst en bij het aanlijnpunt was ik net op tijd om Luca aan te lijnen want vlak boven ons ganzen die ook nog vlakbij landen en dat is voor een jachthond als Luca toch wel spannend.

Verder is het verbazingwekkend hoe Blacky en Chatet dagelijks verder opbloeien en leren.

 Veel foto's van ze gemaakt. Hier Chatet.

 

Het is een genot om ze zorgeloos door de tuin te zien rennen.

Ook van Blacky en Ziera en Skipper nog weer foto's gemaakt maar er blijkt toch een limiet aan de foto opslag op het blog te zitten en je kunt wel bijkopen maar ik heb geen creditcard dus ik weet nog niet hoe ik het dan moet oplossen.
 Printer wil niet meer scannen; die probeer ik ook al dagen terug draaiende te krijgen. Straks met Bieke naar dierenarts die een darmontsteking heeft. Soms zit het even tegen.

BC

Hoewel het lastige eters zijn, lusten ze wel natvoer en daar heb ik dus gister meteen een ontwormingspil in gestopt. Verder gewassen wat ze uiteraard niet leuk vonden maar erna vinden ze het vaak toch prettig. Al is het wel zo dat door het zalven van Chatet zijn oren zijn vacht daar continue plakkerig is maar als geheel knapte hij er toch van op. Goed laten drogen en toen laat gaan slapen en bench naast bed en samen erin met snoepje. Dat bliefde Chatet niet maar Blacky at het na wat aarzeling toch op en begon toen aan die van Chatet die toen met spijt keek dat hij te laat was :)

 Whoopi snapt het niet want die weet niet hoe snel ze haar nachtsnoepje naar binnen moet werken :)
Maar de mannekes dus voor het eerst in de bench. Dat vonden ze niets. Lekker joelen en 2 natte neusjes als ik vingers door tralies deed maar dit zijn volwassen hondjes dus niet de drama die pubers er soms van kunnen maken :)
We vielen uiteindelijk allemaal in slaap en ik kon vanochtend zelfs een beetje uitslapen.
Het zalven van Chatet zijn oor ging vandaag iets makkelijker. Bij de dierenarts ziet het er zo simpel uit maar als je zelf een tube in een nauwelijks zichtbaar gehoorgang die zeer pijnlijk is moet duwen en dan ook nog tube leegspuiten tot de zalf in zicht komt dan hoef je echt niet te verwachten dat Chatet als een model op tafel blijft staan. En ik heb maar twee handen. Maar het is duidelijk al minder pijnlijk en gelukkig is hij super lief en zal hij niet bijten en zijn ze op zich zo braaf op handling.
Zowiezo zijn ze gek op me en er ligt er altijd wel eentje op schoot. Hier Blacky die de camera wel wat raar vond:

 

 Maar voor de rest kan hij echt genieten van op schoot.

Bronco is geadopteerd

echt spannend want hij was weer zo schuw en voorzichtig dus met heel veel rust en tact opgebouwd. Verder Phuc erbij als hulp. Uiteindelijk gaan wandelen en toen was het ook goed. Meest ga ik met wandelen niet mee maar nu dus wel en zodoende kon ik ze ook de nodige tips geven om het draaien wat hij doet bij passanten te voorkomen door zelf tegen in te draaien en het zo te blokkeren. Hopelijk weten ze alles nog als ze thuis zijn want het zijn natuurlijk zoveel adviezen en indrukken en tips.

Nu maar vol spanning wachten op een eerste berichtje. Bronco sprong in ieder geval zonder aarzeling in de auto. Zijn geliefde eekhoornkong heb ik maar meegegeven. Hij was er zo groots mee. Ik mis mijn knuffelreus ontzettend maar hij krijgt een super mandje en zal vast heel gelukkig zijn dat hij niet meer door Skipper wordt getreiterd. Heel veel geluk Bronco.

hoe gaat het met George

Eerste bericht over Sjorsje is heel goed. Wel had ie al zijn pootje binnen opgetild wat natuurlijk niet de bedoeling is. Maar ze zijn gelukkig heel blij met hem en vinden hem een geinig en lief hondje.

Hoera de sint is er weer!

Toen Sjorsje weg was ben ik nog even met Bronco gaan wandelen. Op straat loopt hij heerlijk mee maar we gingen weer door het winkelcentrum en de ene keer loopt ie langs mensen en kijkt niet op of om maar bv iemand op klompen was eng. Deze meneer nam even de tijd en moeizaam nam Bronco wat frolicjes aan maar het was wel eng allemaal. Toch wel beter dan de laatste keer dus hopelijk klimt hij uit zijn dip. Best spannend want morgen komen zijn hopelijk toekomstige baasjes die enorm naar hem uit kijken.

De baasjes van George hadden heel vlot gereden en waren zo vroeg dat de honden nog met mij in de tuin liepen. Ik riep alles naar binnen maar kon Chatet niet vinden. Bleek het manneke zich achter de wasmachine verstopt te hebben. Toch niet zo dapper meer. Maar als je hem op de arm neemt konden de mensen hem zo aaien.

 

De Cijuela hondjes blieven alleen mensen voer en geen hondenbrokjes. Maar als we naar de aankomst van Sinterklaas kijken dan doen we dat natuurlijk met strooigoed voor ons neus. Ook de hondjes krijgen een kruidnoot. Het brengt herinneringen boven aan Lucky. Winter vond hij vreselijk maar de kruidnootjes brachten een glinstering in zijn oogjes. Blacky en Chatet nemen het aarzelend aan. Zou het weer een poging van mij zijn om ze brokken te laten eten? Maar ze vinden het toch wel lekker.
Verder gedanst op de sintmuziek tot grote schrik van Bronco. Maar Phuc wilde graag in mijn armen meedansen en toen Bronco dat zag kwam hij blij weer terug. en een kruidnootje lustte hij ook wel.

 Mijn wens voor Sinterklaas..... dat deze lieverd fantastische baasjes voor het leven mag krijgen.

Het is zo een schat, waarom zien mensen dat maar niet.

 Mag ik nog zo een kruidnootje?

Hoe gaat het met Zinnia

Zinnia heeft het heerlijk bij haar baasjes. Ze kan wel lekker ondeugend zijn en toen de baasjes laatst weg waren was ze lekker leuke dingen van de tafel en uit de gang gaan verzamelen om ze eens nader te bekijken. Veel glimdingen alsof ze een kraai is maar behalve een aangevreten kaars was er niets stuk.

heel veel geluk Sjorsje!

George is vandaag gehaald. Hij vond het wel weer even spannend maar ging vrij makkelijk mee. Hij zal het heerlijk krijgen. Ik zit weer even aan de troostchocolade en wacht vol spanning op een eerste berichtje.

even voorstellen: Chatet

Iets zwaarder dan Blacky die erg schraal is maar ook een kleintje. Prachtige kleuren in zijn vacht.

Zeer ernstige ooronstekingen die hij al heel lang heeft en nooit behandeld waren. Het binnenoor zo opgezwollen dat er geen gehoorgang meer te zien was. Dus gisteravond aangekomen en vanochtend meteen naar de dierenarts. Hij heeft nu speciale zalf en moet volgende week terug komen.

 Zo bang in Spanje en hier met staartje in krul al huppelt hij wel dicht bij me in de buurt.

 Bij dierenarts wandelde hij zelf aan de lijn mee naar binnen en ik viel bijna om van verbazing van het hondje dat in Spanje bij ontmoeting plaste en poepte van angst gewoon gezellig de mensen van de praktijk gedag zei.

Hij liet het superbraaf toe dat er naar zijn zeer pijnlijke oren gekeken werd en behandeling werd ingezet. Dierenarts wilde hem erna invoeren in de computer en hij sprong vrolijk bij haar op bureau en ging aanstellerig half op het toetsenbord liggen zo van je kunt natuurlijk ook gewoon nog even over mijn buikje kroelen. Tjonge ik wou dat ze naar de dierenarts gaan altijd zo een leuk uitje vonden. Maar deze dierenarts heeft reeds een opvanghond van mij geadopteerd dus hij heeft pech :)

Omdat hij het zo super gedaan had op terug weg naar een rustig plekje gereden en op een landelijk fietspad even een stukje gewandeld. Chatet is zo op mij gericht dat hij los kon en wat vond hij dat een grote beloning. Sprongetjes van plezier. Een kort sprintje maar snel weer omkeren bang me kwijt te raken. Tegen mijn been aan springen en mij met stralende oogjes aankijken en weer wegdansen. Hij kon het niet geloven. Het was maar kort maar voor Chatet die de wereld niet kent was het een geluksmoment.

Later ook nog een heel kort stukje aan de vaart gelopen. Geen wandeling maar gewoon even kijken.

 Er kwamen verschillende auto's langs maar hij keek niet op of om.

Af en toe heeft hij wel een momentje dat hij even zich bijeen moet rapen en moet herstellen en hij loopt nog met staartje omlaag maar snuffelt wel lekker en accepteert de lijn zelf probleemloos dus hij is een wonderlijk snelle leerling. Ik ben zo trots op het manneke.

even voorstellen: Blacky

 Dit 35cm kleine lieffie is Blacky. Een schootknuffeltje.

 

 Hoewel hij niet mooi in vacht zit, is wel te zien dat het een prachtig hondje is.

Hij leefde tussen vele katten en is een agiel hondje dat zelf ook vrolijk over vensterbanken loopt en je op de gekste plekken kunt aantreffen.

 Nooit was hij aangelijnd dus de restrictie van de lijn is vreemd en wandelen eng maar hij doet zijn best en zal het zeker leren.

Het is een Spaanse mixje maar net een Markiesje en dit schoothondje zal zijn toekomstige baasje of vrouwtje vast heel gelukkig gaan maken.