kas op orde

Vandaag met zware benches aan het slepen geweest en weer achter de computer voor de honden. Maar ook tijd vrijgemaakt voor de kas want daar moesten de zaailingen van de komkommer dringend uitgeplant.Uit de kas heb ik reeds heel wat maaltijden raapstelen, postelein, spinazie en sla gegeten en ook wat bladgroenten ingevroren maar nu was er plek vrij voor de komkommer en de tomaten. De pepers moet ik nog planten en dan is de kas al weer vol. Buiten staat ook alles op de plekken en is door de regen best goed aangeslagen of aan het herstellen. Nog wat zaaigoed wat nu opkomt of waar ik nog van moet afwachten of het wat zal gaan doen. Ondertussen steeds de slakkenrondjes maken. Helaas mijn eerste aardbeien waren slachtoffer. Gelukkig niet de aantallen slakken zoals vorig jaar. Hopelijk kan ik de schade beperken. In de kas en buiten de kas staan diverse soorten sla dus voorlopig dagelijks vers groen te eten. 

Even voorstellen: Tjitske

Tjitske haar naam betekent vreugde en dat is dan ook haar levensmotto! Deze speelse Mechelse herderkruising vindt zichzelf heel geschikt voor pakwerk en bijt ballorig (zonder een schrammetje achter te laten) in je arm voor aandacht. Ze is wel goed voor blauwe plekken als ze onbesuisd tegen je opspringt. Lief en sociaal met alle mensen, ook kinderen, maar je moet wel tegen een stootje kunnen. Ze springt zo in de auto en mee wandelen vindt ze geweldig (kan wel trekken). Ze kan als een ongeleid projectiel over het hondenveldje knallen, maar binnen ook rustig chillen in een stoel. Ze is zindelijk, slaapt braaf de nacht door in de bench en kan ook prima even alleen thuis blijven. Ondanks dat ze gedumpt rondzwierf op straat in Spanje en daarna bijna 2 jaar in het asiel in het Sierra Nevada gebergte verbleef is ze opgewekt en blij.Tjitske en Saapke waren beiden calendar girl en stonden boven aan de lijst en nu ze eindelijk gekomen zijn ben ik zo blij want beide honden zijn zulke schatten. Tjitske is een topper waar geen kwaad in zit maar waar nooit in haar opvoeding is geïnvesteerd. Door haar zonnige karakter en het gemak waarmee ze zich aanpast had Saapke houvast aan haar de eerste tijd en ik ben blij dat ze samen gereisd zijn. Ze worden verder apart van elkaar bemiddeld. Geen nerveuze mechelaar met drive maar wel een leergierige meid die bubbelt en bruist. 

de 8 van het Sierra Nevada asiel

Wat zijn ze toch geweldig! De 4 nieuwe opvangers Tjitske, Saapke, Doutzen en Guus lijken heel geschikt voor de open dag. Maar Trufa, de Marietjes en Sebastián zijn nog niet geplaatst en kunnen mogelijk ook. Voor de Marietjes die nog altijd geen enkele reactie hebben gehad, misschien wel hun enige kans want als je ze persoonlijk ontmoet dan kruipen ze direct in je hart.8 honden die zo een 2e kans verdienen. Op Sebastián na die "slechts" 2 maanden in het asiel heeft gezeten zijn het verder allemaal honden die ongeveer een jaar of zelfs jaren in de refugio Sierra Nevada zaten te wachten op een thuis. 8 schatten van honden waar we onze best voor gaan doen om gouden mandjes te vinden. 

Brown

​Brown was even twee dagen niet lekker. Ze had overgegeven en daarna geen trek in eten meer. En geen eetlust dat is niets voor Brown! Gelukkig staat ze inmiddels weer te blaffen om haar bak eten en lijkt ze weer hersteld.

Moose aan het badderen

Moose geniet bij Chantal van het struinen door de tuin maar gaat ook graag mee wandelen. Toen Chantal laatst met haar dochter op pad was kreeg ze van de mannen dit filmpje. Moose vermaakt zich duidelijk prima en mag graag poedelen. Het is echt een hond voor mensen die wat ruimer wonen en liefst zo landelijk wat kunnen wandelen. Dan geniet ze ontzettend. 

Lyske

Lyske is een bijna 12 jaar oud schatje die op haar oude dag gedumpt werd met als enige reden verhuis. Ik moest denken aan de uitdrukking dat iemand bij het meubilair hoort. Lyske was kennelijk al vanaf pups af aan in de familie dus je zou zeggen onderdeel van het meubilair. Maar ja misschien wilden ze hun oude meubels ook niet in hun nieuwe huis? Lyske werd in ieder geval harteloos in het asiel gedumpt. Ze zat de eerste dagen verstijfd in een hoekje en had haar ogen op de poort gericht hoopvol dat haar baasjes haar weer snel zouden komen halen.Met mijn zwak voor de oudjes had ik naar haar gevraagd, maar ze moest nog geopereerd en zou nog niet mogen reizen. De operatie was 5 mei waarbij ze geholpen is en een liesbreukje gedicht. En haar slechte gebit onder handen werd genomen. De dierenarts hoorde van Anita dat we in Nederland naar haar geïnformeerd hadden en zij zei bij het ophalen mag van mij mag dit hondje wel reizen hoor. Anita heeft de volgende dag gekeken hoe ze het deed en zag geen hondje die last had van de narcose en actief rondscharrelde en vroeg of wij haar misschien toch erbij wilden nemen. We hadden eigenlijk onze keuze al gemaakt maar ja zou Lyske niet beter af zijn bij ons ipv nog maanden in het asiel? En ze was klein dus toch maar erbij.Nu hadden we onlangs van het baasje van Bilbo (adoptie 2019) het verdrietige bericht gehad dat Bo was overleden. Bijna 15 jaar oud dus prachtige leeftijd bereikt. Het baasje is op leeftijd, maar had moeite met de stilte in huis. Hij had wel interesse om Lyske te adopteren. Dus hoewel de bandana haar leuk stond en ze geschikt was voor de open dag is ze inmiddels lekker door naar een eigen huisje. We hopen dat ze samen nog een paar mooie jaren zullen hebben.Lyske is een aanhankelijk knuffeltje die graag wilde spelen met piepspeeltjes, maar haar bekje was nog gevoelig om het vast te pakken. Ook brokjes eten lukte niet goed, maar zacht voer dat ging er vlot in en ze leek al wat aan te komen want ze was best schraal bij aankomst. Gelukkig verder een hondje met keurig bloedwerk en geen zorgenkindje verder. Ze was duidelijk gewend om aan de lijn te lopen met verkeer en liep parmantig voor me uit tijdens de landelijke wandelingen. Auto rijden was wel spannend en alleen zijn was niet haar ding. Maar een heerlijk hondje dat verder weinig anders vroeg dan knuffels en geborgenheid. Baasje weer aanspraak in huis en Lyske de gezelligheid en aandacht waar ze naar snakt.In korte tijd enorm aan mij gehecht en hoe vertel je dan zo een oudje dat ze weer verkast? Het blijft ingrijpend voor zo een hondje. Maar inmiddels is ze thuis op haar nieuwe plekje. En kon ik na lange tijd eindelijk weer eens aan de troostchocolade. Heel veel geluk Lyske!Hier nog twee filmpjes van het wandelen waarbij de laatste met nieuw aangemeten tuigje waarmee ze is weggegaan naar haar nieuwe huis. Het was echt een schatje en blij dat we Lyske en baasje gelukkig hebben kunnen maken. 

laatste moestuinbak klaar voor gebruik

​Het stond prachtig hoor zo een bak vol ooievaarsbek maar ik moet mijn zaaigoed kwijt, dus vandaag ook de laatste verhoogde moestuinbak gewied. De ooievaarsbekken waren bijna uitgebloeid. Gelukkig voor de hommels en bijen staan er nog wel aardbeien te bloeien en komt het vingerhoedskruid wat ik heb laten staan ook bijna in bloei.  Morgen voor de regen komt hoop ik de courgette, bonen en erwten er in uit te planten en wat spinazie te zaaien.

feeling blue

Vandaag is het een jaar geleden. De papaver knalt ook dit jaar weer op je grafje, passend bij je sprankelende levenslustige karakter.Sansa ik mis je nog steeds ontzettend. 

even voorstellen Moose

Een neus om verliefd op te worden en ik heb er heel wat kusjes op mogen geven de eerste dagen maar inmiddels is Moose door naar Chantal. Haar grappige neus doet wat aan een elandneus denken vandaar haar naam. Ze is duidelijk een mix van sharpei met naar we denken Spaanse mastin. ​Ze was door mensen van de gemeentedienst gebracht omdat ze in een een buurtschap vlakbij rondliep. Ze was vies en had veel teken. En natuurlijk geen chip. Vermoedelijk gedumpt.  Ze heeft helaas ook de huid en rimpels van de sharpei. Ook bij de onderrug en begin staart zie de rimpels. Blij dat ze weg is uit het asiel nu het daar al helemaal warmer gaat worden.​We gaan een leuk plekje voor haar zoeken. Voor de open dag lijkt ze minder geschikt want ze reageert jaloers op de honden van Chantal als die aandacht krijgen. Voor Joris de kat heeft ze echter respect en die lijken wel goede vrienden gelukkig. 

Sebastián

Vandaag is het al weer een maand  geleden dat Sebastián geopereerd werd. Buikje ziet er rustig en netjes uit. Hoog tijd om hem even lekker  te wassen. Zo weer droog dankzij het lekkere zonnetje. Hij is weer spik en span. 

handen tekort

Hoera!!!!! We mogen weer!!!!!!!

Esperanza Hoop voor Honden heeft een uitnodiging gekregen voor de Open Dag van 28 juni 25 bij asiel de Nomadenhof te Sneek. Natuurlijk zou de Open Dag niet compleet zijn als we daar niet zouden staan met een aantal ambassadeurs op 4 poten. Honden die u kunt ontmoeten en knuffelen. Speciaal voor de Open Dag zijn er 6 honden geselecteerd die HOOP verdienen. Hoop op een eigen thuis. Saapke wacht er al bijna 4 jaar op. Tjitske al bijna 2 jaar. Doutzen al een jaar. En Guus ook al bijna een jaar. Snapt u het? Ook Moose en Lyske hebben die hoop zo nodig op dat ene gouden plekje. Gister kwamen ze aan na een lange reis vanuit Spanje. Wat een geweldige leuke lieverds!!! Het is druk in de opvang maar wel weer een feestje!!! We gaan ze komende weken goed observeren en geleidelijk aan ter adoptie zetten.

kroelen met Kito

Kito mag dan op zijn hoede zijn en bij bezoek meest afstand houden; hij heeft wel degelijk een aanhankelijke kant!! Helaas als ik een poging tot foto of film doe wordt hij wantrouwig en loopt weg dus zulke momenten van ons samen vast leggen dat lukt niet goed. Maar hij geniet echt van het samen kroelen en kan dan om meer vragen.Bij rustig bezoek loopt hij gewoon ertussen, al zal hij niet snel om een aai vragen. Echter toen Michiel en Dirkje op 11 april hier langs kwamen, zocht Kito in alle rust meermaals Michiel op voor een kroel. En hebben we het zelfs nog in beeld kunnen vast leggen zonder zijn vertrouwen te verbreken. 

spierpijn

Gistermiddag was het zomers warm en pakte ik de ligstoel uit de berging en boven het grote tuinkussen en dacht lekker ontspannen te gaan rusten in de zonnige tuin.

Maar Trufa zag een slachtoffer.

Eindeloos kwam ze het balletje brengen. Nu heb ik spierpijn😜.

we gaan er voor

Gister alweer de laatste dag van april waarbij Sebastián zich verbaasde over al die meikevers die een dag te vroeg al rond liepen. Wat een gekke beesten dacht ie. Op de kalender was april de maand van Trudy en Lana. Twee leuke honden die boven aan de lijst staan om te helpen. Want in Spanje hebben ze kennelijk geen adoptiekans en wachten ze al jaren.We hebben een uitnodiging van de Nomadenhof te Sneek voor hun open dag 28 juni. Dat is over 2 maanden en we waren er nog niet echt mee bezig. Idee was begin juni dan te kijken om wat honden uit Spanje te laten komen die geschikt zouden kunnen zijn voor de open dag. Thans hier met 8 honden een prima behapbaar aantal waar in geval van nood (hopelijk nooit nodig) ook achtervang voor is. Daar gelukkig veel van de honden los kunnen lopen met wandelen, kan ik ze regelmatig beweging geven. En  onderwijl lekker aan de slag in de moestuin die nu ook veel aandacht vraagt. Rustig verder doorstromen was het plan.Echter toen we alvast polsten voor transport in juni bleek dat niet te gaan lukken. Wel kunnen er volgende week honden reizen. Een maand eerder dan gepland. Dubben en nog eens dubben. Trufa en de Marietjes zijn vast leuk voor de open dag maar voor zelfde geld plaatsen ze in de komende 2 maanden en heb je niets. En behalve dat je baasjes voor de honden wilt vinden zijn de honden op de open dag ook ambassadeurs voor Esperanza. De open dagen zijn leuk en gezellig en geven een positieve boost maar maken ook dat de stichting en de honden heel lang bij de mensen blijven hangen. En dat werkt dus heel lang positief door.Dus lekker rustig de maand mei en juni door en kans hebben op geen hondenambassadeurs met de open Dag? Of er toch maar vol voor gaan en extra honden opnemen. Wetende dat het zo nodig is. Gisteravond de knoop doorgehakt en om 21.30 Spanje bericht dat we honden wilden laten komen. En dat er nog maar heel weinig tijd is om de traces in orde te maken etc. Gelukkig was de grote stroomstoring in Spanje voorbij en konden we ze bereiken. Het bericht maakte impact. Dankbaar dat juist honden die al zo lang bij hen zijn mogen reizen maar tegelijk ook slikken, omdat deze honden natuurlijk ook zeer gemist gaan worden. De nieuwe honden gaan straks ook zo snel mogelijk ter adoptie. Want elke hond die plaatst komende tijd scheelt toch weer en we zullen ongetwijfeld genoeg snoetjes over houden om Esperanza op de open dag te vertegenwoordigen.