Kito heeft weinig
vertrouwen in mensen en camera’s en zit onopvallend ondertussen al
ruim een jaar in de opvang. Door toedoen van de mens als pup blijvend
gehandicapt geraakt, geadopteerd bij een dame met een grote tuin waar
hij zichzelf mocht zijn in haar roedeltje honden. Toen zijn vrouwtje
overleed kwam hij als senioren hond samen met Zani in de opvang omdat
er nergens in de asielen plek voor ze was. Zani is toegankelijker en
leerde al snel het wandelen waarderen. Om meer kans op doorstroming
te hebben zijn ze indertijd daarom apart ter adoptie gezet met het
idee dat Zani dan in ieder geval vlot kon plaatsen. Nu dat na ruim
een jaar niet gelukt is hebben we gemeend deze twee oudjes niet meer
te scheiden. Samen zijn ze dus op zoek naar baasjes met een rustig
huishouden en grote goed omheinde tuin waar Kito heerlijk kan
rondscharrelen en voor Zani dagelijks een wandeling door de natuur.
Afgelopen zondag genoten Freek en ik nog heerlijk samen van een laatste zomerse dag.Daarna werd het herfst. Vandaag al helemaal met storm en regen. Het veldje ligt vol met gevallen eikels.
Omdat Lydia niet graag alleen blijft wandel ik nu meest met de 4 samen, maar dat valt niet mee omdat Lydia en Brown samen niet echt praktisch is en het zwaar lopen is met deze twee tegelijk aangelijnd. Vandaag de rest van de roedel thuis gelaten en er enkel met Brown op uit. Even quality time. Vandaag is het 2 jaar geleden dat ze vanuit Spanje aankwam. Toen dachten we nog dat zo een leuke open hond wel vlot zou kunnen plaatsen, maar helaas is ze een langzitter geworden. Brown heeft wat staar en in de video zie je haar in het begin even schrikken van een omliggende boom. Maar er lagen veel bomen om in dit bos en ze keek er verder niet meer van op. 5 kwartier lekker ontspannen gewandeld. Honden passeren geen probleem. Hupselde pupsel hing zelfs vrolijk in haar oren net voor ik de video maakte maar Brown blijft goedmoedig en lief. Niet alleen Brown heeft genoten maar ik kwam ook helemaal tot rust. Echt even ontspannen om zo zonder de rest te wandelen. Ondanks dat je bij thuiskomst plasjes in huis hebt die Lydia door de stress gedaan heeft. Daar kan ze niets aan doen.
Ik had vandaag ook de rust om Tinka haar as uit te strooien. Een stukje afsluiting.
Voor Brown gaan we met nieuwe moed op zoek naar adoptanten die haar niet bewerkelijk vinden maar kunnen genieten en kunnen zorgen. Gister een post gemaakt op facebook van langzitter van de week met Brown. Want ze verdient het dat we niet opgeven en blijven zoeken naar mensen die zien hoe geweldig ze is.
Dank voor de lieve berichtjes en kaartjes. Het blijft niet te bevatten. Vanmiddag kon ik Tinka haar as ophalen. Op een rustig moment zal ik haar uitstrooien zodat ze hier over ons kan blijven waken.
Het gaat goed hoor met Lydia al denkt ze daar zelf soms anders over 😉Inmiddels de pufjes gehaald zodat ik deze beschikbaar heb indien nodig. Meer voor geval dat want ze heeft weinig last verder van haar longen. Nog nadenken over een inhaler. Die via dierenarts is heel duur en voor kattensnoetjes, niet voor lange podenconeuzen. Online zijn ze goedkoper en ook meer voor platsnuiten maar mogelijk kan ik er 2 kopen en dan zelf er een geschikte inhaler van knutselen. Voor nood wordt het anders iets van een wc rol vrees ik. Verder zie ik wel positief resultaat van de incontinentie medicatie maar ben ik nog aan het puzzelen om het beter ingesteld te krijgen.
In de kas weer tomaten geplukt. Ondertussen de mand met (sloopbare) speeltjes voor Freek en Brown even bij het veldje gezet zodat ze er van konden pakken. Want het was eindelijk droog. Maar Brown sleept veel mee naar binnen en toen ik de tomaatjes ging snijden om in te vriezen kwam Freek ook mee in huis met speeltjes. Nu binnen en buiten de boel opruimen, maar twee tevreden kostgangers die voldaan zijn van het slopen en rondlopen met van alles.
Op 3 juli 21 kwam niet alleen Tinka aan, maar ook Mathilda. Een ouder dametje van een jaar of 12. Hoe bijzonder is het dan om te horen dat afgelopen vrijdag ook Mathilda is ingeslapen. Ze was helemaal op. Ze is zo'n 15 jaar geworden en heeft 3 prachtige jaren bij Marjan en haar roedeltje gehad en wordt ontzettend gemist. Rust zacht Mathilda!
En dan is het stil. Zo stil. Te stil.Mopperde ik aan het begin van de week nog als je blafte..... wat zou ik je nu graag horen.Het leek zo goed met je te gaan en dan inene lever en nierfalen zodanig dat er geen keuze meer was. Je bent heel rustig in mijn armen ingeslapen. Bij de dierenarts waar je altijd zo braaf was en nooit een kik gaf. Zo lief maar zoveel pech in je leventje. Toch hebben we de laatste 3 jaar hier samen genoten van het knuffelen en wandelen.Gister bracht ik je naar het crematorium. Jouw 2 favoriete knuffelpiepspeeltjes gingen mee zodat je nog wat vertrouwds van hier had. Net als je bij adoptie zou hebben meegekregen.Wat voel ik me verslagen. Je was pas 9 jaar oud en ik gunde je juist nog zeker 3 heerlijke jaren ergens bij een eigen baasje.Rust zacht lieve Tinkie-Winkie.
Van Noble hebben we zeer veel updates gehad en wat is hij welkom in zijn nieuwe gezin! Hij geniet van het knuffelen en de speeltjes die hij gekregen heeft. Er werd voortvarend met de training gestart en in eerste instantie ging dat super. Tot ze merkte dat hij angstiger en onzekerder werd. Er stond al een afspraak met een gedragsdeskundige en die gaf ook aan even een paar stappen terug en zorgen dat zijn stressemmertje niet over loopt. Dit hebben ze gedaan en het gaat inmiddels weer heel goed met Noble. Hij moest wel even wennen toen de vakantie voorbij was en iedereen weer naar werk of school al is hij zelf maar weinig alleen. Hij heeft toch liever zijn roedeltje compleet maar inmiddels wel door dat iedereen weer thuis komt. De baas duidelijk uitverkoren als meest favoriete persoon maar gelukkig vindt hij het ook heerlijk spelen en knuffelen met de andere gezinsleden.
Vandaag met Lydia 1,5 uur gewandeld. Wat kan ze toch genieten! Het is nog altijd een actief hondje met een prima conditie en ze gaat dan ook terug ter adoptie. In de hoop dat we baasjes vinden die haar weinig alleen hoeven te laten en die lekker met haar knuffelen en wandelen in de natuur.
Kito heeft weinig
vertrouwen in mensen en camera’s en zit onopvallend ondertussen al
ruim een jaar in de opvang. Door toedoen van de mens als pup blijvend
gehandicapt geraakt, geadopteerd bij een dame met een grote tuin waar
hij zichzelf mocht zijn in haar roedeltje honden. Toen zijn vrouwtje
overleed kwam hij als senioren hond samen met Zani in de opvang omdat
er nergens in de asielen plek voor ze was. Zani is toegankelijker en
leerde al snel het wandelen waarderen. Om meer kans op doorstroming
te hebben zijn ze indertijd daarom apart ter adoptie gezet met het
idee dat Zani dan in ieder geval vlot kon plaatsen. 
Nu dat na ruim
een jaar niet gelukt is hebben we gemeend deze twee oudjes niet meer
te scheiden. Samen zijn ze dus op zoek naar baasjes met een rustig
huishouden en grote goed omheinde tuin waar Kito heerlijk kan
rondscharrelen en voor Zani dagelijks een wandeling door de natuur.
Afgelopen zondag genoten Freek en ik nog heerlijk samen van een laatste zomerse dag.
Daarna werd het herfst. Vandaag al helemaal met storm en regen. Het veldje ligt vol met gevallen eikels.
Omdat Lydia niet graag alleen blijft wandel ik nu meest met de 4 samen, maar dat valt niet mee omdat Lydia en Brown samen niet echt praktisch is en het zwaar lopen is met deze twee tegelijk aangelijnd. Vandaag de rest van de roedel thuis gelaten en er enkel met Brown op uit. Even quality time. Vandaag is het 2 jaar geleden dat ze vanuit Spanje aankwam. Toen dachten we nog dat zo een leuke open hond wel vlot zou kunnen plaatsen, maar helaas is ze een langzitter geworden. Brown heeft wat staar en in de video zie je haar in het begin even schrikken van een omliggende boom. Maar er lagen veel bomen om in dit bos en ze keek er verder niet meer van op. 5 kwartier lekker ontspannen gewandeld. Honden passeren geen probleem. Hupselde pupsel hing zelfs vrolijk in haar oren net voor ik de video maakte maar Brown blijft goedmoedig en lief.
Niet alleen Brown heeft genoten maar ik kwam ook helemaal tot rust. Echt even ontspannen om zo zonder de rest te wandelen. Ondanks dat je bij thuiskomst plasjes in huis hebt die Lydia door de stress gedaan heeft. Daar kan ze niets aan doen. 
Voor Brown gaan we met nieuwe moed op zoek naar adoptanten die haar niet bewerkelijk vinden maar kunnen genieten en kunnen zorgen. Gister een post gemaakt op facebook van langzitter van de week met Brown. Want ze verdient het dat we niet opgeven en blijven zoeken naar mensen die zien hoe geweldig ze is. 
Dank voor de lieve berichtjes en kaartjes. Het blijft niet te bevatten. Vanmiddag kon ik Tinka haar as ophalen. Op een rustig moment zal ik haar uitstrooien zodat ze hier over ons kan blijven waken.
Inmiddels de pufjes gehaald zodat ik deze beschikbaar heb indien nodig. Meer voor geval dat want ze heeft weinig last verder van haar longen. Nog nadenken over een inhaler. Die via dierenarts is heel duur en voor kattensnoetjes, niet voor lange podenconeuzen. Online zijn ze goedkoper en ook meer voor platsnuiten maar mogelijk kan ik er 2 kopen en dan zelf er een geschikte inhaler van knutselen. Voor nood wordt het anders iets van een wc rol vrees ik. Verder zie ik wel positief resultaat van de incontinentie medicatie maar ben ik nog aan het puzzelen om het beter ingesteld te krijgen.
In de kas weer tomaten geplukt. Ondertussen de mand met (sloopbare) speeltjes voor Freek en Brown even bij het veldje gezet zodat ze er van konden pakken.
Want het was eindelijk droog. Maar Brown sleept veel mee naar binnen en toen ik de tomaatjes ging snijden om in te vriezen kwam Freek ook mee in huis met speeltjes. Nu binnen en buiten de boel opruimen, maar twee tevreden kostgangers die voldaan zijn van het slopen en rondlopen met van alles.
Hoe bijzonder is het dan om te horen dat afgelopen vrijdag ook Mathilda is ingeslapen. Ze was helemaal op. Ze is zo'n 15 jaar geworden en heeft 3 prachtige jaren bij Marjan en haar roedeltje gehad en wordt ontzettend gemist. Rust zacht Mathilda!
Mopperde ik aan het begin van de week nog als je blafte..... wat zou ik je nu graag horen.Het leek zo goed met je te gaan en dan inene lever en nierfalen zodanig dat er geen keuze meer was.
Je bent heel rustig in mijn armen ingeslapen. Bij de dierenarts waar je altijd zo braaf was en nooit een kik gaf. Zo lief maar zoveel pech in je leventje.
Toch hebben we de laatste 3 jaar hier samen genoten van het knuffelen en wandelen.
Gister bracht ik je naar het crematorium. 
Jouw 2 favoriete knuffelpiepspeeltjes gingen mee zodat je nog wat vertrouwds van hier had. Net als je bij adoptie zou hebben meegekregen.
Wat voel ik me verslagen. Je was pas 9 jaar oud en ik gunde je juist nog zeker 3 heerlijke jaren ergens bij een eigen baasje.
Rust zacht lieve Tinkie-Winkie.
