
Het is gezellig hier met de nieuwe Valentijntjes, maar door alle drukte ben ik niet meer toegekomen om wat te posten over de knappe Django die ik daags voor hun aankomst twee keer persoonlijk heb mogen ontmoeten toen hij met Michiel en Dirkje meekwam naar hier. En dat is jammer want Django verdient het zo om eens goed in de kijker te komen!

Django is werkelijk prachtig om te zien maar helaas maakt zijn rugzakje dat hij niet breed plaatsbaar is. Toch is het een geweldig lieve en leuke hond die enkel niet meer op de juiste plek zit.

Django was via een andere stichting direct vanuit Roemenië als 5 maands pup met socialisatie gaten in de coronatijd naar Nederland gekomen. Bang als hij was kon hij gelukkig goed genieten van de ruime tuin en de ruimte in huis. Hij leerde aan de lijn lopen maar uit onzekerheid ging hij uitvallen aan de lijn naar andere honden en kwam hij 4 jaar lang niet in contact met andere honden.

Toen hij in maart 24 in de stad kwam wonen werd het Django allemaal teveel. Klein huis met opgroeiende pubers waar hij zich niet meer in een andere ruimte kon terugtrekken en een kleine tuin waar hij ook geen rust kon vinden. Op straat zoveel prikkels dat zijn koppie omliep. Hij is in de zomer nog intern bij een trainster geweest en leefde op in haar roedel want contact met andere honden deed hem eigenlijk heel goed, maar het werd wel duidelijk dat hij terug een huis nodig had waar hij zich in een aparte ruimte zou kunnen terug trekken en een grote tuin waar het niet per se nodig was dat hij alles 4 maal daags aan de straat zou doen. En liefst landelijk wandelen.

Michiel en Dirkje besloten Django te helpen door hem tijdelijk op te vangen. Hij kan het goed met hun hondje Kitty vinden.

Django kan aan de lijn niet los maar hier in de tuin natuurlijk wel en ging direct genietend struinen over het terrein. Ik had moeite zijn aandacht te vangen voor een foto want hij was druk aan de snuffel. Daarna met wat honden kennisgemaakt.

Django is best groot maar naast reus Darwin lijkt hij klein.

Voor Marion die even liet weten dat het haar tuin was had ie diep ontzag.

Kennismaken met de andere roemeense reu hier vond hij leuk. Kito en hij hadden wel een klik. Kito kent Michiel en Dirkje inmiddels en loopt er rustig bij.

Zani echter vond er wat van en bleef blafferig. Ook nog kort Freek erbij gelaten maar onzekere Freek blaft grote honden die hij niet kent aan en tja daar werd Django ook onzeker van al bleef hij sociaal en netjes. Daarom, juist omdat het zo goed ging, besloten verder geen andere honden meer aan hem voor te stellen. Hij had genoeg te verwerken. De volgende dag kwam hij toevallig weer. Heel kort maar hij had inene belangstelling voor mij en ik werd uitgebreid besnuffeld.

Ik moet me echt beheersen om hem niet lekker te gaan knuffelen maar dat zou juist het vertrouwen doorbreken. Trouwe herder als hij is heeft hij zijn hart verpand aan zijn vrouwtje en haar volwassen zoon die hij vrijwel dagelijks ziet. Daarmee wil hij graag uitgebreid knuffelen. Michiel en Dirkje kunnen hem ook aaien maar je ziet wel al verschil waar zijn hart en trouw ligt. Door vreemden aangeraakt worden is te intiem. Hij houdt liever wat afstand.

Snoepjes echter lustte hij wel en hij luisterde zelfs naar wat eenvoudige commando's zoals zit en touch. Als hij zijn oude baasjes niet meer heeft pas dan zal hij een band op gaan bouwen met zijn nieuwe baasjes en kan men genieten van hem knuffelen. Potentiele adoptanten zullen dus wel er doorheen moeten kunnen kijken dat je bij een eerste ontmoeting mag genieten van zijn prachtige uiterlijk maar je handjes nog even thuis moet houden.

Maar kijk nou naar dit lieve koppie. Django is het zo waard om voor te gaan!