In mei 2022 zou Conny uit het asiel te Fuentevaqueros moeten vanwege de nieuwbouw door de gemeente. In eerste instantie was ze blij met uitstel tot september 22 zodat ze nog adoptanten kon vinden in juni en oplossingen kon zoeken voor de achterblijvers. Maar daarna werd het oktober 22 en toen februari 23 zou het echt beginnen ... niet dus en daarna verkiezingen en een andere partij aan de macht en er gebeurde niets meer voor de zomer. Het water aan de lippen maar ja je zoekt het maar uit als rescue ondanks dat je al een jaar onnodig dicht bent.
Na de zomer toch weer wat nieuwe honden en katten af en toe opgenomen en toch maar weer kennels in het asiel zelf opknappen. Afgelopen vrijdag was ze bij de gemeente en kreeg ze bericht dat ze de bouw 20 februari 24 echt gaat beginnen. Het lijkt ver weg maar het stelt haar voor grote problemen. Sprak men eerst van een half jaar tot een jaar dicht.... nu kan het mogelijk wel 2 jaar gaan duren eer het asiel klaar is en ze kan inschrijven in de hoop weer terug te mogen komen. En wat in die tussentijd nu afgelopen 1,5 jaar doordat ze min of meer dicht was alle reserves wel op zijn gemaakt.
Had ze indertijd geregeld dat ze in september 22 geen katten meer had en wij 10 honden extra opnamen en ze voor de overgeschoten honden wat plekken had bij collega asielen en pensions...... nu is het een jaar later. Ook in Spanje heeft men minder adopties en doorstroming en de asielen en pensions daar zitten overvol en kunnen niet meer helpen. Dus die plekken die ze toen had geritseld die zijn er inmiddels niet meer. Plus toch weer extra katten en honden opgenomen. Daar zitten leuke blije sociale honden bij maar ja Nilsson hier kan niet eens een huisje vinden, laat staan 1 van de andere honden met rugzak hier dus die sociale open honden daar kunnen we niet eens helpen. Het transportbedrijf vroeg toevallig afgelopen dinsdag nog of we honden wilden laten reizen in december en toen al gezegd nee helaas dit jaar geen nieuwe honden voor de kerst weg uit de asielen. Het kan gewoon niet. En dan een paar dagen later het bericht van Conny. We kunnen Conny dus een hart onder de riem steken maar geen
toezeggingen doen om nu honden van haar op te nemen omdat het de vraag is of we komende maanden zelf wel doorstromen. Frustrerend en
verdrietig. 
Kaas is zo lief maar reageerde niet goed op de nieuwe honden. Zolang zij niet plaatst kan ik gewoon geen enkele nieuwe hond helpen. Geen prettig idee want stel dat er plots een herplaatser zou zijn. Kaas is nu al 5 maanden zo dringend. Maar elke hond die plaatst zou al zo schelen. Helaas geen zicht op huisjes. Wel soms reacties ondanks dat het november is maar we plaatsen zorgvuldig en helaas tot nu toe geen passende plekjes. Het geeft echter wel hoop dat het dit jaar misschien nog wat kan doorstromen. 
Maar nu eerst slapen. Morgen spannende dag voor Vainilla.
Inmiddels is het weer regen en regen wat de klok slaat. Vrijdag naar de uitverkoop gegaan en goedkoop twee paar wandelschoenen gekocht bij Scapino. Hopelijk voldoende om deze winter droge voeten te houden. Van mijn moeder geld gekregen voor de kerst en gister alweer op pad ditmaal naar de lokale tuinmachine zaak die werkkleding verkoopt. Dankzij mijn moeder nu een parka die wind en regendicht is en die lekker veel zakken heeft. Het weer zou me dus niet meer hoeven deren, maar evengoed mag het van mij wel weer droog worden. De grote zilverreiger is weer gearriveerd maar stond er ook sneu bij in de regen. Volgende probleem is nu het parkeren. Zelfs op zondag waren ze in de velden aardappels aan het rooien en waar gerooid is daar is het zo drassing dat ik nergens veilig mijn kleine auto kan neerzetten zonder dat ik risico loop dat ik vast kom te zitten in de modder. 
Morgen vroeg op want Vainilla gaat op pad met Michiel en Dirkje naar Vught. Voor de controle echo. 
Vanmiddag haar gewassen en hopelijk gaat ze redelijk schoon mee. Spannende dag morgen. 
Donkere luchten maar we liepen droog. 
Nuja van boven want het is overal zeer modderig en nat. 
Mijn wandelschoenen zijn aan vervanging toe dus wel natte sokken maar het was een ontspannen wandeling zo met de club.Vanavond wat gesurfd over websites voor wandelschoenen. Gelukkig al gespaard; het is meer de tijd vinden om goed schoeisel aan te schaffen. Maar goede wandelschoenen zijn natuurlijk onontbeerlijk. Omdat Vainilla slecht alleen thuis blijft en conditie moet opbouwen is zij vaak mee, maar vandaag even lekker met Zani op stap geweest. Ze straalt en geniet. 
Nog altijd teveel honden dus er gaat veel voer doorheen. Natuurlijk is het mijn hobby dus het is niet erg dat ik ook wat moet kopen, maar ondanks dat ik gelukkig weinig dierenartskosten e.d. aan mijn eigen honden heb, gaat het zo wel hard met mijn hondenpotje. Dus heel blij was ik dat ik voer kreeg van Michiel en Dirkje. Verder kreeg ik van Attje en vandaag ook van baasjes Smartie (zie foto) geld gedoneerd om voer te kopen. Volgende week dus maar weer bestellen voor Kaas, Noble en Freek. Die 3 eten zo een 10 dagen van 15 kilo voer dus dat is 3 zakken per maand.
Ook van Tinka en Xavi berichtjes. Niet te verwarren met Tinka hier. Tinka zat in 2019 bij mij in de opvang en is inmiddels een oude dame. Ze is een beetje dement en heeft een tia gehad. Maar ze genieten nog intens veel van haar. Xavi haar zoontje heeft ook een fijne adoptant getroffen. Hij zou volgens de schatting pas 8 moeten zijn maar ging hoesten en kreeg het benauwd. Hij blijkt hartfalen te hebben en vocht vast te houden. Nu op de medicatie en hopelijk zien ze snel effect. 
Hij is leuk. Echt geweldig!
Zelf vindt ie dat ook. Meneer Nilsson. 
Dit apekoppie komt uit het asiel van Fuentevaqueros. Ondanks dat ze dicht waren heeft Conny eerder dit jaar hem opgenomen. Hij was in de buurt op straat gevonden. Geen chip en geen baas die hem zocht en na een week bij de vinder toch maar naar asiel ondanks opname stop. 
Nilsson is een soort Yorkie. Niet mini maar gewoon wel een kleiner formaat mixje. Met 1 oor omhoog en eentje hangend. 
Dirkje en Michiel ontmoette hem bij hun bezoek in mei. Wat een geinig hondje! Open en blij. Maar ach een yorkie daar is normaal vanuit Duitsland een run op en kleine hondjes die op een appartement kunnen daar komen ook wel adoptanten vanuit de stad Granada voor dus hij zou vast wel snel een huisje hebben. Dus geen overweging verder geweest om hem in juni te laten reizen. 
Maar in oktober zat hij er nog. Geen belangstelling voor dit schattige sociale mixje. Conny de asielhoudster begreep er niets van. Hij had het zwaar, ondanks dat ze minder honden hebben en meer aandacht kunnen geven. Dus tja als Lydia van de refugio Sierra Nevada mee mocht als urgentie hondje dan ook Nilsson van de protectora te Fuentevaqueros ook maar. 
Vooraf mensen die een dergelijke kleiner formaat hondje zochten op hem gewezen. Maar helaas. 
Dus speelt hij maar hier in afwachting tot we baasjes hebben gevonden. Hij was mager van de stress in het asiel, maar eet als een dokwerker dus dat is er inmiddels gelukkig weer aan. Hij was erg blij om weg te zijn en volgt me liefst tot op het toillet. Gelukkig slaapt hij wel braaf in de bench de nacht door en kan hij inmiddels best een uurtje alleen zijn dus boodschappen doen is geen probleem. Maar hij is op dit moment niet geschikt voor wie hem voor werk regelmatig uren alleen moet laten.
Een enkele reactie heeft hij al gehad, maar ondanks dat hij op een flat (met lift) kan, haakt men direct af als men in je mail leest dat hij vermoedelijk nooit huishond was en net als een pup nog zindelijk moet worden. Daarbij geen handling gewend en hoewel open en blij heeft hij gewoon wat socialisatie gaten te dichten. Hij is wat happerig. Niet boos bedoelend; hij gromt niet en bijt niet door, maar speelbijten of gewoon opgewonden wat 'mouthy" bij opwinding/spanning als je hem probeert te trimmen, te kammen of gewoon wilt tillen. Hij is op 4 jaar geschat, maar het voelt eigenlijk bijna alsof hij nog een pupje is. Tja en het mag wel een rescue zijn maar natuurlijk wel eentje die kant en klaar opgevoed is........en deze baby is dat niet. Zijn socialisatie gaten zijn volgens mij met wat inzet van een nieuw baasje prima te dichten. Geen hondje voor bij jonge kindjes door zijn onhandige happerige gedrag in situaties die hij niet gewend was, maar geen bijtertje verder maar gewoon een super leuk gezelschapshondje die veel te bieden heeft mits men nog maar even bereid is in zijn socialisatie en opvoeding te investeren. 
Een leuke terrier met best natuurlijk een feller eigenwijs terrier karaktertje, maar vooral een blij gezellig manneke die ook graag met andere honden speelt. Ook met reutjes trouwens al is het misschien veiliger om hem bij een teefje te plaatsen. Voor Darwin niet bang. Enkel Kaas die zelf bang voor hem is en dan stiekem naar hem hapt vindt ie maar niks, dus dagelijks scheldt hij Kaas uit. Het is duidelijk dat zolang Kaas hier nog zit ik geen nieuwe honden meer kan opnemen. Aangezien de hoeveelheid opvanghonden hier ook dringend gehalveerd moet, zijn we dus ook niet bezig om straks met kerst nog meer honden laten komen en hopen we maar dat er ook geen herplaatsers zullen zijn. Gelukkig wel dus af en toe reacties maar waar ik vroeger bij een dergelijk opvangertje zei ach die is in twee weken geplaatst, is er nu zelfs bij een grappige olijke Nilsson niets meer van te zeggen. 
Kom prompt een foto tegen van Milka die kijkt met een blik van wat is er dan mis met mij. Toen ik de foto afgelopen week nam had ik haar net verteld dat de zoveelste reactie voor haar niets geworden is. Milka is in sommige opzichten een projectje. En tja als dat doordringt bij de mensen, dan krijg je afzegging van nee voor een projectje hebben we geen tijd. Tja en kant en klaar honden hebben we nu eenmaal niet. Maar iemand gaat zeker heel gelukkig worden met deze knuffel. We zoeken verder.
Nog even samen aan de wandel.
Nog even samen spelen.
Je hebt er ruim een jaar op moeten wachten maar dan vertelt het vrouwtje dat het nu echt eindelijk jouw beurt is en je bezoek krijgt van een toekomstig baasje.
Rode balletje was zoek geraakt in de tuin of huis maar wel natuurlijk andere speeljes meegekregen. Heel veel geluk Kiwi!
