Helaas kreeg ik gistermiddag het afschuwelijke bericht dat Sara al vlak na aankomst uit de tuin ontsnapt was. Het vergelijkbare podencootje van de ouders kan er niet uit maar Sara was bang en heeft zich tussen planken naar buiten gewrongen. Nu is Sara een direct adoptie maar ze had hier wel een week gelogeerd en als je voor een hond hebt gezorgd dat breekt je hart dat ze dus al een dag alleen rondliep. Ze werd wel gezien maar was niet benaderbaar. Helaas was haar vriendinnetje Ziera net vertrokken maar ik heb mijn eigen hondjes in de auto geladen en ben naar Erica gereden. Misschien was het onverstandig om te rijden want ik had niet gerust en de afstand is ook te groot voor mij maar ik had geen rust. Ik heb Sara meermaals gezien maar tot mijn grote verdriet zit ze zo in een angstmodus dat ze niet naar mij toekomt. De kleintjes vermaakten zich prima met muizen en mollen zoeken in de akkerlanden maar omdat het glooiend was zagen ze telkens niet dat Sara vlakbij liep. Dus mijn hoop dat zij op haar af zouden rennen vervloog. 3 uur daar geweest maar het lukte niet en ik ben naar huis gegaan. Heel Drenthe bestaat uit wegwerkzaamheden en omleidingen en ik was blij thuis te zijn maar de zorgen om Sara zijn groot. Gelukkig loopt ze in een relatief klein gebied en zien de buurtbewoners haar regelmatig en houden ze de baasjes op de hoogte waar ze is. Het is vreselijk om haar dan zo trillend van vermoeidheid en eenzaamheid te zien zitten, we hadden regen en hagel en ze snapte maar niet dat ik daar was om haar te helpen. Je wilt het filmscenario dat een hondje waar je ruim een week voor hebt gezorgd en mee geknuffelt dat die blij in je armen springt maar helaas. Er wordt gekeken of ze ergens ingesloten in tuin/schuur kan gaan worden. De hele buurt leeft mee en mensen weten dat ze haar niet moeten jagen.
Dan vandaag aankomst op Groningen dus ik mocht weer zelf hondjes halen. Bedoeling was langzitter en laatste urgentie hond van mijn lijstje Choco. Helaas was zijn bloedtest twijfelachtig en had hij nog veel antistoffen voor een eerder behandelde erlichia in zijn bloed dus ze hebben besloten hem langer te houden en over een tijdje te her testen. Voor Choco zou een andere opvanghond meekomen die naar een ander gezin zou gaan. Voor mij een verrassingpakketje dat in een tasje past. Op laatste moment bleek dat opvanghondje voor het andere gezin ook niet te mogen vliegen en in allerlijl gekeken wie nog reisklaar is en goed bemiddelbaar en daarom is toch een 2e opvanghond voor hier meegekomen. Het is een feest om zo een aankomst mee te maken en ik had het echt nodig na een verschrikkelijk verdrietige dag gister. Maar het blijft overschaduwd met de wetenschap dat kleine Sara buiten is in plaats van bij het gezin dat haar zo liefdevol heeft opgenomen. Sara kom snel thuis!!!!!
Wat een schrik, en alle moeite ook nog eens voor niets. Ik hoop dat Sara heel snel weer terug is bij haar baasjes (die dan wel hun omheining eens moeten checken op Houdini's.....).
BeantwoordenVerwijderenHoor graag hoe dit afloopt natuurlijk, sterkte Maureen.
Lieve schatjes heb je er weer bij, die zijn vast zo weer weg naar hun eigen mandje.
Adri