even uitrazen

Smokie en Peppi uitgezwaaid op Smokie dagje en de andere wandelhondjes in de auto en een landbouwpad af naar een rustige weidse wandelplek. Want ik wilde Lula en Zoë voor het eerst los laten. Om Zoë maakte ik me niet druk maar Lula is een breton spanieltje oid en heeft veel energie dus ik verwachtte dat zij aardig zou rennen maar wel in de buurt zou blijven. Lula bleef eerst aardig bij de roedel maar wel op 20 meter van mij, bang dat het anders uit zou zijn met de pret. Toen ontdekte ze dat ze naar de horizon kon rennen en rennen dat deed ze. Dat is altijd spannend. Je weet dat ze wel terug komt, ze hebben het de eerste keer gewoon even nodig maar het is toch heel moeilijk. Inderdaad kwam ze ook weer terug wel steeds op 50 meter en toen zelfs op zo'n 20 meter. Voer gestrooid en uiteindelijk had ze toch zoiets van ik mis iets. Ze kwam een superlekker snoepje halen en toch even aan de lijn. Steeds weer opnieuw lekkers gegeven en lijn laten slepen en haar weer laten gaan. Het was geen probleem meer; ze bleef goed in de buurt. Wel even lijn gepakt op moment dat we langs het bos liepen want verderop wordt druk gezaagd en best kans dat er in dat bosje wild dan schuilt en dat leek me kat op spek binden bij Lula. Daarna voor een zit weer afgelijnd. En Lula genoot en liet me dat met een "big smile" blijken. Het is altijd iets moois. Eerst zijn ze op de hoede dan terugkomen einde pret betekent en als ze zien dat jij ze vertrouwd geven ze dat vertrouwen terug en Lula kwam dan ook regelmatig me ondersteboven rennen uit dankbaarheid dat ze vrij mocht rennen.
Rennen dat kan kleine Zoë trouwens ook als de beste!
Even op foto klikken om te vergroten dan heb je het "kleine ding" weer in beeld.
Eenmaal thuis ligt alles rustig en kan ik op mijn gemak mijn huis gaan schoonmaken.
Al hoewel, Lula staat te trappelen om weer te gaan.