Doordat ik erg achterloop met foto's uitzoeken en met het blog niet eens gemeld dat Tinka hier inmiddels een jaar in de opvang verblijft. Het is een schat en toch zo pech al haar hele leven. Als pupje gered maar geïsoleerd op een berg opgegroeid tussen de grote honden.
Als volwassen hond van 2 jaar eindelijk geadopteerd en ook landelijk geleefd maar wel geleerd dat wandelen leuk is.
En dan gaat binnen een jaar je baasje dood en keer je weer terug in de pensionopvang op je berg waar je de dagen doorbrengt met lekker blaffen want dat is leuk. Dan mag je eindelijk naar Nederland een enkele reis geluk juist omdat je zo een knuffel bent en je verzorger zo graag wil dat je een huisje krijgt met dagelijks veel aandacht. Maar ja dat lekker blaffen is in ons landje minder gewenst. We blijven zoeken naar een plekje wat achteraf of op een industrieterrein waar haar geblaf niet storend is. Gekke is dat als ik bij haar in de buurt sta of kom ze niet blaft of direct stopt en wegloopt. Maar de achterdeur staat hier bijna de hele dag open en tja als ik in de moestuin ben of op het veldje ben dan vindt ze het haar taak om bij het hek vast te waken.
Dat ruimtelijke plekje waar is dat toch. Met baasjes die veel willen kroelen, want het is zo een aanhankelijk hondje als ze je kent. Aan rustig bezoek went ze meest snel zeker met hulp van sociale honden en dan komt ze zeker ook voor een aai. Maar ze is niet geschikt voor waar het de zoete inval is. Verkeer geen probleem maar mensen op straat wat spannender maar wel dat je in een rustige straat met haar kunt lopen. Ze gaat graag mee met de auto voor een landelijke wandeling maar als ze een grote tuin of erf heeft dan is het verder echt geen hond die er 5 keer per dag op uit moet. Blijven jullie mee uit kijken voor een huisje voor deze schat?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten