Begin mei schreef ik al hoe ik naar Cartucho uitkeek. Ik heb een zwak voor oudjes en het idee dat zo een lief hondje zo op straat is gezet blijft bij mij onbegrijpelijk. In het asiel waren de vrijwilligers dol op hem. En ik kan je vertellen dat ik hier ook smoorverliefd op het manneke ben.
Met een big smile loopt deze kleine lange man door de tuin. Rolt in het gras en trekt af en toe van blijdschap een sprintje.
Met zijn maffe lijf en kromme poten geen doorsnee chihuahua en met zijn leeftijd dus mogelijk moeilijker te plaatsen. Maar voor hem is er ook een reactie gekomen die gewoon in een paradijsje wonen in bos en veld. Woensdag krijgt Cartucho bezoek. Best spannend want ik heb hem nog niet met bezoek gezien en wil dat komende dagen ook niet omdat zijn vrouwtje in de hoogste risico groep zit en we het zo veilig mogelijk willen houden. Maar ik hoop dat dit echtpaar net zo verliefd op hem zal zijn als ik op hem ben. Hij is echt zo dankbaar en lief en je blijft hem gewoon knuffelen. Ik mag nog een paar dagen van hem genieten en dat is zeker geen straf.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten