Vandaag mocht ook het "kleine ding" mee op de lange wandeling en los. 
Ze vond het geweldig. Zo timide als ze aangelijnd aan de straat loopt zo energiek was ze aan het rennen en racen met een grote lach op haar bekje.
Die heeft echt volop genoten!
In huis wil ze steeds op schoot en vaak krijgt ze haar zin. Ze is ook erg schattig.
Enorme knuffel, erg makkelijk maar wel een hondje dat echt kilometers moet maken.
Smokie en Peppi uitgezwaaid op Smokie dagje en de andere wandelhondjes in de auto en een landbouwpad af naar een rustige weidse wandelplek. Want ik wilde Lula en Zoë voor het eerst los laten. Om Zoë maakte ik me niet druk maar Lula is een breton spanieltje oid en heeft veel energie dus ik verwachtte dat zij aardig zou rennen maar wel in de buurt zou blijven. Lula bleef eerst aardig bij de roedel maar wel op 20 meter van mij, bang dat het anders uit zou zijn met de pret. Toen ontdekte ze dat ze naar de horizon kon rennen en rennen dat deed ze. Dat is altijd spannend. Je weet dat ze wel terug komt, ze hebben het de eerste keer gewoon even nodig maar het is toch heel moeilijk. Inderdaad kwam ze ook weer terug wel steeds op 50 meter en toen zelfs op zo'n 20 meter. Voer gestrooid en uiteindelijk had ze toch zoiets van ik mis iets. Ze kwam een superlekker snoepje halen en toch even aan de lijn. Steeds weer opnieuw lekkers gegeven en lijn laten slepen en haar weer laten gaan. Het was geen probleem meer; ze bleef goed in de buurt. Wel even lijn gepakt op moment dat we langs het bos liepen want verderop wordt druk gezaagd en best kans dat er in dat bosje wild dan schuilt en dat leek me kat op spek binden bij Lula. Daarna voor een zit weer afgelijnd. En Lula genoot en liet me dat met een "big smile" blijken. Het is altijd iets moois. Eerst zijn ze op de hoede dan terugkomen einde pret betekent en als ze zien dat jij ze vertrouwd geven ze dat vertrouwen terug en Lula kwam dan ook regelmatig me ondersteboven rennen uit dankbaarheid dat ze vrij mocht rennen.
Rennen dat kan kleine Zoë trouwens ook als de beste!
Even op foto klikken om te vergroten dan heb je het "kleine ding" weer in beeld.
Eenmaal thuis ligt alles rustig en kan ik op mijn gemak mijn huis gaan schoonmaken.
Al hoewel, Lula staat te trappelen om weer te gaan.
Lula vindt wandelen geweldig. Het is ook echt een hondje dat kilometers moet maken.
Een plaatje om te zien.
Dit ontzettend aanhankelijke bezige bijtje zoekt fitte bazen waar ze haar energie bij kwijt kan.
Wandelen is spannend maar wel leuk spannend. Ze heeft gewoon nog weinig van de wereld gezien maar dat komt met wat extra socialisatie wel goed.
Het is een agiel hondje dat met gemak op een tafel springt. Tot grote jaloezie van Zinnia kan ze zelfs op de aanrecht springen. Ze is nog erg mager maar dat komt wel goed. Een lieffie dat echt een schootknuffeltje is.
Fritsje
Balu krijgt morgen bezoek. Mensen met een welsh springer spaniel teefje; dat zal hij vast gezellig vinden. Duimen maar dat het klikt maar ik kan me gewoon niet voorstellen van niet want het is een heerlijk sociaal vriendelijk manneke.
