Alin is een heerlijk hondje. Vandaag ontmoette hij de hulp en mijn vader en dan draait hij snel bij en kunnen ze hem aanhalen. Hij laat goed toe dat je aan hem zit en ik heb dan ook een hechting van zijn castratiewond kunnen verwijderen en onder 1 oor al de klitten weggeknipt.
Alin heeft net zo een dikke vacht en ondervacht als Boris dus ik hoop dat ik komende dagen hem ook kan gaan uitkammen.
Nu zijn vertrouwen in mij groeit en hij goed gewend raakt aan de andere honden heeft hij niet meer de neiging telkens voor Linda te gaan zitten klaar om haar te verdedigen. Het is zo sneu voor Alin; het geeft toch druk op de schouders van dit charmante riddertje om steeds maar het gevoel te hebben dat hij Linda moet helpen door haar te beschermen terwijl in werkelijkheid ze daardoor zelf beiden hun socialisatie en ook veel leuke dingen mislopen.
Linda is nog erg bang en onder de indruk en vond het prettig om veilig in een benchje te zitten toen de hulp er was. Toch rent ze niet weg en ik kan probleemloos haar op een centimeter passeren of haar etensbordje na de maaltijd weghalen maar ze moet nog heel veel meer vertrouwen krijgen. Toen mijn vader er was nog weer even Linda laten zien. Alin had al kennis gemaakt en dat hielp want Linda was wel op haar hoede maar gromde niet ondanks dat mijn vader op een halve meter voor haar stond. In haar eten en in het drinkwater zitten homeopatische druppels om haar te helpen. Verder heeft ze tijd nodig en die krijgt ze.
Vera ondertussen is echt aan het genieten. Ze blijkt een heerlijke knuffel en kroelen over haar buikje is het summum.
Vanochtend volgde ze met interesse hoe Smokie werd aangelijnd voor Smokiedag bij mijn ouders en toen ik vroeg of ze ook mee wilde en de lijn pakte begon ze te stralen en wilde wel mee. met Smokie achterin de auto was geen probleem. Ze keek even raar omdat ik niet meeging maar door Smokie had ze het idee dat het wel goed zat. Bij mijn ouders verkende ze rustig het huis en liet zich goed aanhalen. Ze heeft drie keer gewandeld waarbij 1 heel lange wandeling en genoot ervan om in het bos te snuffelen en loopt ook bij hen super netjes mee aan de lijn. Ze plast ook prima aan de lijn, poept nu keurig in de tuin en lijkt het zindelijk worden goed op te pikken.
Thuis gekomen dacht ik die zal wel moe zijn maar nee, het had haar nieuwe energie gegeven.
Dus lekker vrolijk door de tuin rennen......
en in het gras rollen......
Ik moet nog een leuke staande foto van haar zien te maken maar dit knuffeltje is ter adoptie en ik begin al te adverteren met haar.
Alin is een heerlijk hondje. Vandaag ontmoette hij de hulp en mijn vader en dan draait hij snel bij en kunnen ze hem aanhalen. Hij laat goed toe dat je aan hem zit en ik heb dan ook een hechting van zijn castratiewond kunnen verwijderen en onder 1 oor al de klitten weggeknipt.
Alin heeft net zo een dikke vacht en ondervacht als Boris dus ik hoop dat ik komende dagen hem ook kan gaan uitkammen.
Nu zijn vertrouwen in mij groeit en hij goed gewend raakt aan de andere honden heeft hij niet meer de neiging telkens voor Linda te gaan zitten klaar om haar te verdedigen. Het is zo sneu voor Alin; het geeft toch druk op de schouders van dit charmante riddertje om steeds maar het gevoel te hebben dat hij Linda moet helpen door haar te beschermen terwijl in werkelijkheid ze daardoor zelf beiden hun socialisatie en ook veel leuke dingen mislopen.
Linda is nog erg bang en onder de indruk en vond het prettig om veilig in een benchje te zitten toen de hulp er was. Toch rent ze niet weg en ik kan probleemloos haar op een centimeter passeren of haar etensbordje na de maaltijd weghalen maar ze moet nog heel veel meer vertrouwen krijgen. Toen mijn vader er was nog weer even Linda laten zien. Alin had al kennis gemaakt en dat hielp want Linda was wel op haar hoede maar gromde niet ondanks dat mijn vader op een halve meter voor haar stond. In haar eten en in het drinkwater zitten homeopatische druppels om haar te helpen. Verder heeft ze tijd nodig en die krijgt ze.
Vera ondertussen is echt aan het genieten. Ze blijkt een heerlijke knuffel en kroelen over haar buikje is het summum.
Vanochtend volgde ze met interesse hoe Smokie werd aangelijnd voor Smokiedag bij mijn ouders en toen ik vroeg of ze ook mee wilde en de lijn pakte begon ze te stralen en wilde wel mee. met Smokie achterin de auto was geen probleem. Ze keek even raar omdat ik niet meeging maar door Smokie had ze het idee dat het wel goed zat. Bij mijn ouders verkende ze rustig het huis en liet zich goed aanhalen. Ze heeft drie keer gewandeld waarbij 1 heel lange wandeling en genoot ervan om in het bos te snuffelen en loopt ook bij hen super netjes mee aan de lijn. Ze plast ook prima aan de lijn, poept nu keurig in de tuin en lijkt het zindelijk worden goed op te pikken.
Thuis gekomen dacht ik die zal wel moe zijn maar nee, het had haar nieuwe energie gegeven.
Dus lekker vrolijk door de tuin rennen......
en in het gras rollen......
Ik moet nog een leuke staande foto van haar zien te maken maar dit knuffeltje is ter adoptie en ik begin al te adverteren met haar.
Wat zie je toch een trouw in die prachtige honde-ogen.....Ze zijn allemaal een gouden mand meer dan waard, aan jou zal het niet liggen Maureen!
BeantwoordenVerwijderen