Hij overleefde de hel van Puerto Real!

Najaar 2007 kleine Alex wordt zoals zoveel honden in het dodingstation van Puerto Real gedumpt en staat op de nominatie om afgemaakt te worden. Echter het dodingstation komt zwaar in opspraak nadat er feiten boven water komen die zelfs voor Spanjaarden te gortig zijn en de dierenarts verliest zijn vergunning en de eigenaar krijgt een rechtzaak aan zijn broek.

De honden worden niet meer afgemaakt maar verblijven een maand tot anderhalve maand in kennels met minimale verzorging. Gebrek aan medische zorg, voer en water doet vele honden sterven. Gelukkig mogen na lang onderhandelen andere asielen en organisaties naar binnen en kunnen beetje bij beetje honden redden….

Veel honden zijn zo ziek geworden dat het meest humane is om ze alsnog pijnloos uit hun lijden te verlossen. Andere honden hebben longontsteking en redden het alsnog niet. Maar gelukkig zijn er ook die overleven en door de zorg van diverse asielen en opvanggezinnen in Spanje helemaal herstellen.

Veel honden worden geadopteerd. Van ACE heb ik enkele langzitters die overleefden maar niet geadopteerd hebben door opvang mogen helpen. Dit zijn Jazzmin en Luna geweest. Beide schatten van honden. Maar ook in La linea via Animal in Need hebben vele honden een baasje mogen vinden. Maar Alex niet. Hij is klein maar niet schattig klein. Reu, zwart, geen staart…. Iedereen keek over hem heen…. Ook in het asiel bleef hij altijd op de achtergrond…hij werd dik en nog minder aantrekkelijk voor mensen om hem te adopteren.

Toen de zandkennels voor betonbouw wisselden zag ik hem inene soms rustig en bedeesd op de fotos op de achtergrond. Een lief hondje leek het eigenlijk wel.

Lydia een spaanse vrijwilliger maakt op verzoek dit filmpje

En toen wist ik het zeker…. Alex mag dan inmiddels al heel veel jaar in het asiel zitten, hij wil wel eigenlijk zo graag dat menselijke contact….

Bloedtesten gedaan en tot mijn verbazing zijn die helemaal in orde! Dat is geweldig nieuws. Gekeken naar een vlucht maar ja zo een mannetje zal doodsbang zijn en dan nog half Nederland door…. Er kwam echter een vlucht op Eelde/Groningen. Nu vang ik al sinds 2006 op maar nog nooit was ik fysiek in staat bij een aankomst te zijn….. En nu kon het wel….Hoera!

Mijn eerste aankomst en dan een opvanghondje met zo een achtergrond mogen verwelkomen.

Schreef ik eerder Alex wil wel….. Nou hij wilde wel…. Niets bang hondje achterin kennelbox met grote angstogen…. Nee een enthousiasteling die zich met volle kracht uit de bench stortte en alleen maar wilde kroelen en knuffelen.

Alex die altijd in kennels zat al die jaren die gewoon aan de lijn mee wandelt naar de auto. Alex die nieuwsgierig en onbevangen de roedel ontmoet en de tuin en het huis verkend.

Alex die blij de tuin door rent en in huis steeds bij mijn voeten ligt en in adoratie naar mij opkijkt.

Hoe is het mogelijk dat dit hondje van inmiddels een jaar of 5 dat zich zo goed aanpast al die tijd niet gezien is. Wie Alex adopteert is een bofkont. Wat een heerlijk manneke.

Dit is zijn tijdelijke mandje, helpt u mee voor Alex een gouden mandje te vinden?