een tevreden dagje

Om met Tantie te spreken; het was een tevreden dagje.
Met Charly op stap geweest. Eerst naar de Praxis in Assen waar een hondenfeestje was volgens de krant. Ik was benieuwd hoe hij het zou doen zo in de drukte. Charly had er zin in en sprong blij in de auto en aangekomen trok hij me blij mee naar binnen. Schuifdeuren geen probleem. Veel mensen want het is zaterdag en rare karretjes maar het maakte hem niets uit. We volgden het spoor van honden en kwamen uit bij een opzet met wat behendigheidsattributen en Charly liep naar een tunnel en ik dacht naïef van leuk hij wil er doorheen. Charly draaide bij en tilde vakkundig zijn poot op. Oeps doet ie anders nooit hoor. Geen probleem werd er geroepen, er was net een andere reu die ook geplast had en daar reageerde hij natuurlijk op. Laten we het daar maar op houden. De mensen kwamen naar ons toe en Charly genoot van knuffels en ontdekte dat die heuptasjes verdraaid lekker roken en kreeg ook wat lekkers. Een zit in deze situatie was wat teveel gevraagd maar even de hordes over voor wat lekkers was geen probleem.
Ik zou willen schrijven dat Charly kwispelstaartend met mij verder liep maar zijn staart is helaas zo onwijs kort gecoupeerd dat dat nauwelijks te zien is maar zijn schuddekont en lach en stralende ogen zeiden voldoende. Op naar de volgende hal via nog wat aardige mensen die hem aaiden en oeps inene moest hij poepen. Ai Charly, schaamrood op mijn kaken....geen probleem, kan gebeuren riep een mevrouw van de organisatie die langs liep vrolijk om vervolgens mij te complimenteren dat ik al met een poepzakje in de handen stond dus toch een beetje een goede beurt gemaakt. Ach Charly vond het natuurlijk best spannend. leuk maar spannend en dan gebeuren zulke dingen. We kwamen bij een gedekte lage hondentafel en Charly mocht aanschuiven. Nou dat was niet tegen dovemansoren gezegd en de hele bak werd met smaak leeggegeten alsof ie niet ontbeten had. Schoon leeg maak ik een opmerking tegen een jongeman dat de bak weer voor een volgende hond gevuld kon worden maar nee dat was niet de bedoeling; we mochten de bak meenemen. Toppie Charly want de waterbakken in de gang hebben hun beste tijd gehad en zo heb ik weer even een nieuwe. Er stonden standjes en we liepen een rondje. Bij een trimster even blijven staan. Uitgelegd dat hij heel aanhankelijk was maar nog erg op zijn hoede bij handling vooral als je wat in de handen had. Ze hielp ons door hem te knuffelen terwijl ze een borstel in de hand had en dit vond Charly zo gezellig dat hij ook even geborsteld werd waarbij zijn kont (waarschijnlijk door de combinatie van mishandeling en kortgecoupeerde staart erg gevoelig) werd ontzien. Weer een positief socialisatie ervaring erbij. Weer even verder kregen we een tas in handen gedrukt met een proefzak voer en wat lekkers. Kon ik meteen ook de bak erin doen. Goedzo Charly hebben we meteen de benzinekosten weer terugverdiend. Nog weer verder stond een kraam voor de inwendige mens.... onder andere een plankje met kaas en ik pakte een brokje en nam zelf een hap en besloot de andere helft te delen met Charly als toetje mits hij een zit wilde doen. Plof kont op de grond. Wauw Charly een zit in zo een spannende omgeving. We haalden nog meer knuffels en Charly genoot. We bereikten een stapel emmers en bij lezing van het opschrift bleek dat je de emmer met water mocht vullen om je hond te laten drinken en dan de emmer mocht meenemen. Charly meteen laten kiezen en hij koos een gele emmer die door een tienerjongen voor me gevuld werd en dronk dankbaar. Mooie schoonmaak emmer voor het Mijas asiel van ACE, dus die kan mee met de inzameling. Tas in emmer en weer verder. Met hond en stok en emmer met inhoud was het niet te doen om nog te shoppen. We zijn nog even knuffels gaan halen bij een stand van eukanuba en die hadden ook wat brokken staan en ondanks een buik vol pedigree smaakte dit zeer lekker en ging hij steeds fantastisch er voor zitten. Weer knuffelen en op weg naar uitgang waar we weer langs de behendigheismensen kwamen en nog weer knuffels. Tevreden ging Charly met me mee. Die spanjaarden mogen dan eng gek zijn, die mesjokke hollanders met hun knuffels en gulle hand vol eten zijn te gek in zijn mening. Een positief socialisatie uitje dus.
Op de terugweg kwamen we langs de nieuwe kliniek van de dierenarts. Hier ben ik al enkele malen geweest maar er was nu een open dag dus toch even een pitstop en een kort rondje. Het was zeer druk en ook heel veel kinderen maar Charly deed het ook hier toppie en kon door iedereen geaaid. Niet lang gebleven want hij had geestelijk genoeg te verwerken gehad en even vlak bij huis naar achter gereden naar de velden. Daar leek het rustig maar waar ik wilde lopen zijn de eerste ganzen gaan zitten dus toch maar iets doorgereden want dat leek me toch wel teveel uitdaging voor een jachthondje. Even verderop heerlijk gelopen. Charly kon even rennen en in de sloot duiken en kwam braaf telkens voor zo een eukenuba brokje en kon zo even de spanning van eerder van zich afrennen. Nu lekker bijslapen en alle ervaringen verwerken. Van dit soort uitjes kan ik zo genieten. Je bouwt iets op met een opvanghond en ziet die stralende ogen. Daar doe ik het voor. Dat is zo onbetaalbaar.

Dan had Flip een 2e reactie gehad maar dat leek voor hem minder geschikt want ging om een gezin met kind en hond en Flip is sociaal maar heeft niet echt iets met kinderen of honden.
Maar we hebben thans grotere keuze en het gezin besloot langs te komen om de kleine hondjes hier te ontmoeten en te kijken welk hondje het beste bij hen zou passen.
Tender, Zora ................
of misschien Rufo?
Uiteindelijk bleek de keuze te vallen op Zora. Ze ziet er misschien niet mooi uit maar ze is heel innemend en zo opgewekt en ze ging goed om met hun zoontje en hondje.
Meteen alles doorgegeven en iemand benadert voor het huisbezoek. Mireille gaat gewoon morgen al dat is werkelijk super natuurlijk. Dus Zora is gereserveerd en heeft mogelijk alsnog weer een huisje. Dat zou zo heerlijk zijn voor haar.
Duimen want voor Jolly is er ook een reactie binnengekomen. Ik wacht nog op antwoord terug dus ik weet niet of het wat gaat worden maar het zou Jolly zo gegund zijn; ze wacht al zo lang. Nu eerst slapen en vol spanning wachten op een eerste berichtje morgen hoe het met Jasper gaat. Dat is keer op keer spannend en echt iets waar ik naar uit kijk. Dan kan ik het loslaten en is het afscheid voor mij klaar. Ook na zoveel jaar opvang blijft het afscheid nog steeds moeilijk. Voor mij dan want de meeste honden glijden probleemloos hun nieuwe leventjes in en hebben het te druk om mij of de roedel te missen. Gelukkig was Jasper hier nog maar kort en hij zal vast enorm genieten van al die aandacht voor hem zelf.