Afgelopen maandag moesten Michiel en Dirkje heel vroeg op pad om Vainilla op te pikken. Ze waren wat vertraagd in de spits dus dacht ik neem Vainilla nog even mee de tuin in voor een extra plasje ondanks de regen. Vainilla besloot even lekker zoomies te doen door de modder en zo begon Dirkje de dag met een modderige natte broek van een vrolijke Vainilla. Meteen Sansa ook meegegeven. Die vindt auto rijden leuk en springt zo blij op een behandeltafel dus mogelijk kon ze Vainilla tot steun zijn. Dirkje en Michiel waren niet helemaal voorbereid op haar bruisende persoonlijkheid dus of ze nu echt steun was weet ik niet. Maar Vainilla leek na terugkomst geen terugval te hebben dus vermoedelijk was het voor Vainilla toch wel fijn. En Sansa meteen even wat opvoeding gekregen op haar oude dag. Vainilla kreeg de echo en de cardiologe was meer dan tevreden. Pompkracht vrijwel normaal en druk heel goed. De nevenschade aan hartspier, rechterkamer etc hersteld of duidelijk verbeterd en naar verwachting gaat dat herstel nog verder door. Dat ze af en toe conditioneel gevoelsmatig met andere oplaphonden toch wat achterbleef kan dan ook liggen in het feit dat dit herstel natuurlijk ook fysiek veel van haar kracht vroeg. En natuurlijk is het wennen aan zo een nieuw hartritme en zijn bij de hoarder in huis in de loop van jaren diverse gewoontes ingesleten die ze nog gedachteloos toepast. Bv het liggen in sommige situaties of het soms terugtrekken. Maar je ziet dat ze langzaam gaat beseffen dat ze niet meer zo kwetsbaar is en haar kracht en zelfvertrouwen groeit. Ze begint nu ook te stoeien met Nilsson die een klein speelmaatje mist en graag stoeit met een ander hondje maar dan niet met de buldozers. Dus Nilsson blij. Enkel als ze zoomies doet vindt ze het niet leuk als er andere honden achter haar aanrennen. Ook als Nilsson dan erbij is durft ze niet voluit te racen. Maar achter hem aan racen is een ander verhaal 😂Cardioloog dus tevreden en vooruitzichten goed. Een controle over een jaar is wenselijk maar niet omdat er zorgen zijn. Want haar levensverwachting is gewoon net zo goed als bij een gewone gezonde hond. Een heerlijk hondje die na zo een verschrikkelijke start bij de hoarder in Spanje waar zij heeft mogen overleven maar een deel van haar vriendjes niet nu zelf het ook zo verdiend een huisje te krijgen. Ze is de enige van de 22 honden die in januari gered zijn die nog steeds geen huisje heeft. Haar verlatingsangst maakt het lastig dat begrijpen we, maar we hopen toch op dat ene gouden mandje met heerlijke wandelingen waar ze haar neusje lekker in het lange gras kan steken en die tuin waar ze zorgeloos kan rennen zonder dat ze andere honden achter haar aan krijgt.
Afgelopen maandag moesten Michiel en Dirkje heel vroeg op pad om Vainilla op te pikken. Ze waren wat vertraagd in de spits dus dacht ik neem Vainilla nog even mee de tuin in voor een extra plasje ondanks de regen. Vainilla besloot even lekker zoomies te doen door de modder en zo begon Dirkje de dag met een modderige natte broek van een vrolijke Vainilla. 
Meteen Sansa ook meegegeven. Die vindt auto rijden leuk en springt zo blij op een behandeltafel dus mogelijk kon ze Vainilla tot steun zijn. Dirkje en Michiel waren niet helemaal voorbereid op haar bruisende persoonlijkheid dus of ze nu echt steun was weet ik niet. Maar Vainilla leek na terugkomst geen terugval te hebben dus vermoedelijk was het voor Vainilla toch wel fijn. En Sansa meteen even wat opvoeding gekregen op haar oude dag. 
Vainilla kreeg de echo en de cardiologe was meer dan tevreden. Pompkracht vrijwel normaal en druk heel goed. De nevenschade aan hartspier, rechterkamer etc hersteld of duidelijk verbeterd en naar verwachting gaat dat herstel nog verder door. Dat ze af en toe conditioneel gevoelsmatig met andere oplaphonden toch wat achterbleef kan dan ook liggen in het feit dat dit herstel natuurlijk ook fysiek veel van haar kracht vroeg. En natuurlijk is het wennen aan zo een nieuw hartritme en zijn bij de hoarder in huis in de loop van jaren diverse gewoontes ingesleten die ze nog gedachteloos toepast. Bv het liggen in sommige situaties of het soms terugtrekken. Maar je ziet dat ze langzaam gaat beseffen dat ze niet meer zo kwetsbaar is en haar kracht en zelfvertrouwen groeit. Ze begint nu ook te stoeien met Nilsson die een klein speelmaatje mist en graag stoeit met een ander hondje maar dan niet met de buldozers. Dus Nilsson blij. Enkel als ze zoomies doet vindt ze het niet leuk als er andere honden achter haar aanrennen. Ook als Nilsson dan erbij is durft ze niet voluit te racen. Maar achter hem aan racen is een ander verhaal 😂
Cardioloog dus tevreden en vooruitzichten goed. Een controle over een jaar is wenselijk maar niet omdat er zorgen zijn. Want haar levensverwachting is gewoon net zo goed als bij een gewone gezonde hond. Een heerlijk hondje die na zo een verschrikkelijke start bij de hoarder in Spanje waar zij heeft mogen overleven maar een deel van haar vriendjes niet nu zelf het ook zo verdiend een huisje te krijgen. Ze is de enige van de 22 honden die in januari gered zijn die nog steeds geen huisje heeft. Haar verlatingsangst maakt het lastig dat begrijpen we, maar we hopen toch op dat ene gouden mandje met heerlijke wandelingen waar ze haar neusje lekker in het lange gras kan steken en die tuin waar ze zorgeloos kan rennen zonder dat ze andere honden achter haar aan krijgt. 
Geen opmerkingen:
Een reactie posten