Lydia, vol liefde!

In mei hadden Michiel en Dirkje Lydia in het asiel gezien. Een hondje dat je raakt als je haar persoonlijk ontmoet. Je moet wel van haar houden. Maar helaas haar laten komen in juni was niet verstandig want teveel moeilijk adopteerbare honden en te weinig adopties. Dus hoopten we op de Belgische rescue collega's dat zij in België mogelijk lieve adoptanten zouden vinden. Helaas Lydia zat na de zomer nog steeds in het asiel. Kansarm. Een senioren podenco teefje met hartfalen waardoor ze vocht vast houdt en twee maal daags medicatie moet hebben wat in het asiel in Spanje niet mogelijk was. We lieten Opal reizen, maar konden dit lieve dametje een winter in het asiel niet aandoen. Ze had al de hete zomer het zo zwaar gehad. Dus gezegd ze mag ook mee. Er zitten veel leuke nieuwe jonge sociale honden maar Lydia heeft het harder nodig. Nu hier en verdeeld over de dag haar medicatie. Met effect want het lijkt erop dat ze minder vocht vasthoudt. Ook de verkoudheid die ze had gekregen is op zijn retour en ze hoest nu veel minder. Verder afgevallen maar ze was ook wel wat te dik. Staat op haar achterpoten te bedelen. Ze wandelt ook graag en is geen ingedut oudje. Verder zit haar hart vol maar dan ook vol liefde!💗We hopen dat iemand haar nog een paar laatste jaren heel gelukkig kan maken, na een ongetwijfeld zwaar leven in Spanje met onvoldoende zorg. U krijgt het van haar in kado dagen samen dubbel en dwars terug. Lydia heeft geen middellandse zeeziektes en haar nieren, lever etc zijn goed. Ze heeft wel afgesleten tanden waardoor ze liever natvoer eet, maar dat is ook weer makkelijk om de medicatie voor haar hart in te stoppen. Ze is gelukkig weg uit het asiel en hier kunnen we qua medicatie betere zorg bieden en een warmer mandje. Maar een rustiger huishouden met meer aandacht is haar wel gegund. Ze heeft veel een jasje aan maar is wel een hondje die ook met regen braaf mee loopt door de tuin. Is ook wel een beetje aan het snuffelen naar muisjes. In de garage zat ze al klem achter de vriezer........ ze rook daar denk ik muizen of zo want hoewel er niets te eten valt in de garage liggen er wel keutels en dat heeft duidelijk haar interesse en dan volgt ze haar neus. Podenco jachtinstinct heeft ze dus wel.Vermoedelijk nooit huishond geweest maar het bevalt haar prima om huishond te zijn. Zachte mandjes en lekker knuffelen.Wel nog af en toe een ongelukje, maar nadat in overleg met de dierenarts de medicatietijden zijn gewijzigd, lukt het haar wel om de nachten door te slapen ipv drie maal in de nacht eruit te moeten om te plassen door de plastabletten. Morgen die medicatie weer bijhalen. Ze zijn op en zijn hard nodig maar het is fijn om daar positief effect van te zien. Het is een goede keuze dus geweest haar te laten reizen. Weer een zorgenkindje erbij, maar wie haar persoonlijk heeft ontmoet is helemaal voor haar gevallen, want ze heeft iets wat je raakt. Lastige is natuurlijk dat je online via foto's toch mensen moet vinden die bereid zijn zo een ouder hondje nog een thuis te bieden. En dan heb je meer kans op een huisje als mooi getrimde toypoedel dan als een podenco zoals zovelen. Maar wie Lydia ontmoet snapt helemaal waarom ze nu in Nederland is. Ze verdient gewoon goud op haar oude dag!