maandag 15 oktober 2012

de opvanghonden

Vanochtend Bronco meegenomen in de auto. Hij springt er nu probleemloos in, wetende dat auto leuke wandelingen betekent en niet eng is. Naar een karrespoorpad gereden waar ik vroeger heel veel wandelde met de honden. Een prachtplekje. Brede slootrand met bossages en riet en bomen half in het water. Watervogels konden veilig nestelen en de bomen en struiken zaten bijna het hele jaar vol met kwetterende insektenjagende zangvogeltjes. De andere kant had bramen en frambozen en deze tijd van het jaar ook prachtige paddestoelen. Mijn honden leefden zich uit en vielen geen wild lastig want dat was veilig en ik genoot van het prachtige pad.
Helaas werd het 2 jaar geleden gerenoveerd. Met grote machines is er kaalslag gehouden. En naderhand ook nog een slagboom geplaatst en bord honden aan de lijn. Ja want het is nu natuurgebied..... Leuk wandelen was het er toch niet meer dus met de roedel die ik los wil kunnen laten er niet meer geweest. Nu dus met Bronco maar 2 jaar later is het nog net zo doods en treurig. Het pad is nog steeds stukgereden en brede landbouwmachines kunnen er nu door dus brede diepe sporen van de loonwerkers. Verder is de slootkant gedregd dus vieze berg slierten van wat riet en gras en geen vogeltje te zien of te horen. De enige paddestoel die ik zag was stukgemaakt. Een troosteloos pad waar ik zelf helemaal troosteloos van werd dus ik zal er niet meer komen. Bronco had gelukkig nog genoeg te ruiken dus hopelijk vond hij het wel leuk. Hij trok verschrikkelijk dus hem toch weer de neusband aangedaan en daarna liep hij voorbeeldig weer mee.
Helaas vandaag het nieuws dat de adoptie van Bronco niet door kan gaan. Er moest een veiligere afscheiding komen maar helaas is dit niet te realiseren en zoeken we opnieuw naar een passend thuis voor Bronco.
 Bronco zijn kleine vriendinnetje heeft helaas geen reacties meer.
Pas op Claire een krokodil!!!
 Ook voor Sjorsje geen belangstelling meer. Het is een heerlijk knuffeltje die al zoveel geleerd heeft.
Luca wacht ook nog. Echter goed nieuws. Ik moest medicijnen halen bij de dierenarts en het was er rustig dus hem even op de weegschaal gezet. 2 maanden geleden kwam hij hier met een overgewicht en woog 23,9 kg. Vandaag stond er 19,2 op de weegschaal. In zijn entingsboekje staan gewichten van hem van de afgelopen jaren als volwassen hond maar nog nooit was dit zo laag. Hij moet zijn hele leven als volwassen hond al te dik zijn geweest. Er mag nog ietsje af. Luca heeft wel nu dubbel zoveel energie en ondanks dat ie net 7 kilometer naast de fiets had gelopen trok ie me daar over de parkeerplaats en de praktijk in en gedroeg zich daar lekker enthousiast. De assistente vond hem super leuk en zo knap dat hij zo afvalt dat ie lekker verwend werd met de nodige snoepjes uit de snoeppot. Het is Luca van harte gegund. Daar zal ie echt niet van aankomen. Maar meer energie betekent ook dat zijn jachtinstinct nu meer boven komt. Gelukkig zijn hier geen ganzen thans in de velden dus hij kan nog lekker los op het fietspad. In het bos houd ik hem aangelijnd.
Maar verder zo makkelijk en gehoorzaam in huis. Je probeert een opvanghond normaal gesproken dingen te leren of goed te observeren maar voor Luca kan ik verder niets doen en dan is het sneu dat er maar geen reactie voor deze lieverd komt. Ik adverteer me een slag in de rondte en blijf maar hopen dat iemand ziet wat een leuke hond het is.

2 opmerkingen:

  1. Wat een verhaal, een echt natuurgebied veranderd in..... drama.
    Is dit hoe we met de natuur moeten omgaan? Wat verschrikkelijk zonde toch. Je voelt je zo machteloos.
    Toch maar weer op zoek naar net zo'n plekje Maureen.
    Wat jammer dat Bronco (nog) geen eigen mand krijgt, maar we houden goede moed, zo'n mooie lieve hond krijgt vast snel een 2e kans.....


    Adri

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Tja...voel met je mee Maureen. Hier in de omgeving heeft de NAM een groot stuk bos kaalgeslagen en nu zijn de reeen grotendeels verdwenen - zag er DIT jaar nog maar pas 5 keer eentje in de verte. Puur natuur is ZO kostbaar tegenwoordig. Groetjes, Wout

    BeantwoordenVerwijderen