wat is het er toch mooi!

Nu het weer doorgestroomt is met opvanghonden kon ik ook eindelijk weer eens afspreken met Mieneke die me mee nam naar een voor mij nog onbekende plek. Wat een rust, wat een ruimte, wat een prachtig landschap.

De honden gaan natuurlijk allemaal graag mee.

Mieneke was natuurlijk ook met haar roedel. Alleen Yentl kan dergelijke wandelingen niet meer aan. Voor de prachtige Gaudi echter een makkie!

En ook de 15 jarige Nona geniet nog met volle teugen. Ze kent deze heidevelden inmiddels op haar duimpje. Dat moet ook wel want Nona kwam jaren terug blind aan bij Mieneke doordat in Spanje haar bazen haar ogen verwaarloosd hadden. Om het nog extra bijzonder te maken is Nona de laatste jaren ook doof door ouderdom. Maar het genieten straalt er van af bij dit oudje.

Hier Nona met Dirk en Koos, de andere honden van Mieneke.

Ook mijn eigen honden vermaken zich prima. Hierboven Phuc.

Bieke geniet van het uitzicht.

Amaretto kan hier na 50 meter prima loslopen en kon heerlijk rauzen met Easy en Gaudi.

Genieten van je honden......

Een kus krijgen van Gaudi, wat wil een mens nog meer.....

De blije bekkies van je opvanghonden... Easy opgegroeid als kettinghond en Zinnia jarenlang opgesloten in een kleine perrera kennel.

Afkoelen bij een groot meer. De enige plek waar Nona even vast moet om te voorkomen dat ze hier gaat zwemmen en de verkeerde kant op zwemt.

Zinnia haar buikwond is goed genezen dus dit kan weer.

Niet mensgericht maar koekjes gericht :)

Wat zeg je Mieneke? Paarden, waar dan?

Een oeps momentje. Amaretto en Zinnia huppelde er blij om heen en luisteren of terugkomen...... nou nee. Enige troost is dat Gaudi ook niet luisterde. Gelukkig bleven ruiters en paarden rustig en kwamen de woefjes toch maar weer terug bij de roedel.

Amaretto kun je niet zomaar even los laten maar hier kan het prima. Ik dacht alleen naief dat hij na 1,5 uur wandelen wel tevreden zou zijn en zo los mee naar de auto kon lopen.........

Nou vergeet het maar dit is een voormalig straathond en hij wou nog wel wat meer van de omgeving zien en ging er op een drafje vandoor. Easy in zijn kielzog. Roepen maar aan Amaretto zijn houding kon je zien dat het niet zou werken. Toen maar gekozen voor de roedelaanpak en gedaan of we als roedel nog gezellig dat pad aan de overkant van de parkeerplek ingingen en ja hoor dat werkte. Hij kwam gelukkig weer aangeracete blij dat de wandeling verder ging. Ik had van Merel (heel veel dank Merel!) gister nog weer lekkers gehad en daardoor een buideltasje vol Henne zalmsnacks en daar tracteerde ik alle honden nog even ruim op en ook Amaretto en zo kon ik hem probleemloos aanlijnen. Hij loopt dan braaf mee naar de auto. Easy komt gelukkig dan vanzelf ook mee dus konden we naar huis.
Ik was moe en voldaan. Amaretto niet; die wilde tijdens mijn middagdutje al weer spelen :)

Voor wie er geen genoeg van kan krijgen: