stressmaandag

Granny was indertijd in Spanje te zwak om te laten steriliseren. Onlangs was ze loops en wist ik met zekerheid dat ze nooit geholpen was. Echter ze verloor geen bloed dus aan einde van de loopsheid toch maar even naar dierenarts maar alles leek in orde en omdat ze inmiddels in superconditie was gekomen was het advies gewoon tot 2 maanden na loopsheid te wachten en haar dan te laten steriliseren.

Echter ze werd sindsdien toch wat rillerig en afgelopen weekend zwol haar buik op en werd ze echt ziek en zondag lag ze alleen maar zielig op een kussen. In avond werd ze steeds kouder en ik kreeg haar maar niet goed warm en telde de uren af tot de maandagochtend. Om 4 uur was ze bij controle zou koud dat ik dacht dat ze was overleden maar ze was er nog en mee op bed genomen en opgewarmd en om 5 uur nummer dierenarts gebeld. ik kreeg meteen de noodarts en moest gewoon om 8 uur naar praktijk komen. wat duren dan drie uren lang. Prompt was ze ietsje beter en warmer en had maar een graad koorts en wilde de arts me met antibioticum naar huis sturen maar ik hield vol, ik wilde weten wat ze had en niet met een doodziek hondje terug naar huis. Gelukkig kwam er een andere arts beschikbaar die me vaker had gehad (de arts die ik meest had is helaas met zwangerschapsverlof). Maar deze andere arts kende me ook wel en nam het serieus en er werd bloed afgenomen en foto buik gemaakt. Op de foto was een lange dikke worst van maag tot kont te zien die daar niet hoorde. Het bloed kwam eerste uitslagen binnen en dat gaf een ernstig ontstekingsbeeld dus mijn vermoeden van baarmoederontsteking werd toen door de dierenarts gedeeld. Toen ging het snel. Granny werd meteen opgenomen en op een warmte dekentje gelegd en aan infuus. Ze mekkerde in wanhoop toen ik haar achterliet, ze dacht natuurlijk aan het dodingstation en werd weer in vreemde omgeving achtergelaten. Vreselijk om dan weg te gaan wetende dat dit hondje al zoveel heeft doorgemaakt.
In het middaguur werd ze geopereerd en daarna kwam het verlossende telefoontje. Ze hadden een grote met pus gevulde baarmoeder verwijderd en deze was intact dus ze waren er op tijd bij geweest en alles was goed gegaan. Omdat het een zwaardere ingreep was dan gewoon even sterilisatie ging ze terug aan infuus en mocht ik haar nog niet halen maar in de avond mocht ze naar huis.

Ik moest haar 's ochtends nog tillen toen we naar de dierenarts gingen want ze was helemaal zwak en apatisch maar thuisgekomen liep ze zelf superblij naar de achterdeur. Ongelooflijk hoe snel ze opknapt. Ze slaapt nog veel en is nog wat rillerig en was vanacht toch weer steeds vrij koud maar vanochtend stond ze te blaffen om ontbijt en toen dat kwam stond ze op haar achterpootjes met haar voorpootjes in bedelhouding in de lucht. Ze is uiteraard nog zwak en moet herstellen maar hier nu vooral opluchting dat ze weer aan de beterende hand is. Wat een schrik en stress.