Met Kiwi lijkt het goed te gaan. Ik mis haar, maar een hond minder te verzorgen hebben is erg fijn.
Nog altijd teveel honden dus er gaat veel voer doorheen. Natuurlijk is het mijn hobby dus het is niet erg dat ik ook wat moet kopen, maar ondanks dat ik gelukkig weinig dierenartskosten e.d. aan mijn eigen honden heb, gaat het zo wel hard met mijn hondenpotje. Dus heel blij was ik dat ik voer kreeg van Michiel en Dirkje. Verder kreeg ik van Attje en vandaag ook van baasjes Smartie (zie foto) geld gedoneerd om voer te kopen. Volgende week dus maar weer bestellen voor Kaas, Noble en Freek. Die 3 eten zo een 10 dagen van 15 kilo voer dus dat is 3 zakken per maand.
Verder dropten de baasjes van Snowy nog 3 prettige hondenkussens, waar Snowy niet op wil liggen. Hier zijn de honden er wel blij mee en ik ook! Ook nog een doosje met aardappels en wat grote uien, vers geoogst van het land, want Snowy zijn baas die is aardappelboer. Boffie dus voor mij. Had toevallig net winterpenen gekocht maar geen aardappels in huis. Komende week maar eens heerlijke hutspot koken. Daar is het wel weer voor.
Vandaag niet gaan wandelen. Druk bezig overtollige hondenspullen uit te zoeken boven. Binnenkort wordt dit (met het per abuis gekregen kattenvoer waar ik geen belang bij heb) opgehaald door een andere stichting die transporten heeft naar asielen in het buitenland. Zo komt het toch weer goed terecht en heb ik eindelijk weer wat ruimte boven.
Druppelsgewijs zijn er reacties. Geen zicht op huisjes maar toch hoopvol dat mensen wel kijken. Ik moet nodig Lydia en Nilsson beter adverteren en ook voor de andere honden de advertenties opnieuw zetten, maar voor ze zorgen is een aardige dagtaak en met al die regen is het gewoon ook modderig en steeds maar weer wassen draaien en vloeren schoonmaken. Dus kom te weinig aan het baasjes zoeken toe. Het is positief dat er toch nog steeds reacties zijn en dan toch hoop dat er nog meer adopties komen dit jaar en ik het nieuwe jaar met een behapbaardere roedel kan beginnen.
Gelukkig veel leuke berichtjes van blije adoptanten, dat zijn altijd de opkikkers die maken dat je door gaat. Helaas ook een paar verdrietige berichtjes. Een aantal honden is overleden, bijna allemaal oud en een prachtige oude dag gehad zoals bv Zoë (adoptie 2012). Maar het bericht van het overlijden van Vieta de dobermann die pas net 7 jaar was en net geen 4 jaar bij het baasje dat komt dan even binnen. Ze was kort daarvoor niet zo lekker. Eerst gedacht aan niersteen, maar later bleek het zwaar hartfalen door vermoedelijk een tumor in het hart en lag er een slechte prognose. Daags daarop na de wandeling zakte ze op de galerij in elkaar. Met hulp van de buurvrouw op haar bedje gelegd waar ze stierf. Gelukkig geen lange lijdensweg, maar voor het baasje geen tijd geweest om aan het naderende afscheid te kunnen wennen. Een heerlijke knuffel waar iedereen gek op was. Ze zal enorm gemist worden.
Ook bij de levende honden zijn er baasjes met de nodige zorgen. Zo is Thor welliswaar op leeftijd maar is, nadat hij bij de baasjes is afgevallen tot een gezond gewicht, juist zo vrolijk en mag hij graag vogeltjes achterna jagen en dan horen van de dierenarts dat dat bultje op zijn spronggewricht een kwaadaardige tumor is, dat is schrikken. Last heeft hij er nu niet van, maar wat kun je nog bij een malamute kruising van zo'n 9 jaar oud. Ze willen toch naar specialist en bekijken of het misschien nog veilig weg te snijden is zonder schade aan de poot te geven. Bekijken ook andere opties. Maar daar hij nu geen last heeft en juist kwaliteit van leven wil je niet zodanig gaan behandelen dat je zijn leven verlengd maar de kwaliteit juist sterk doet afnemen. Een moeilijk dilemma voor de baasjes.
Ook voor de baasjes van Opal een flinke domper. Ik voel me schuldig want ik had haar een beetje uitgekozen wetende hoe graag het baasje lange wandelingen maakt. Opal leek actief en heel geschikt. Ze blijkt echter patella luxatia te hebben. Nu hebben veel kleinere honden dat maar hebben ze er zelden last van. Of is het een kwestie van spieren opbouwen. Helaas bleek het bij Opal anders te liggen en zou ze als ze niet geopereerd werd juist heel veel last kunnen gaan krijgen volgens hun arts. Dus inmiddels is ze geopereerd. Hopelijk hersteld Ollie zoals ze nu heet goed en kan ze straks alsnog genieten van lange wandelingen met haar baasjes. Beterschap Ollie! 
Ook van Tinka en Xavi berichtjes. Niet te verwarren met Tinka hier. Tinka zat in 2019 bij mij in de opvang en is inmiddels een oude dame. Ze is een beetje dement en heeft een tia gehad. Maar ze genieten nog intens veel van haar. Xavi haar zoontje heeft ook een fijne adoptant getroffen. Hij zou volgens de schatting pas 8 moeten zijn maar ging hoesten en kreeg het benauwd. Hij blijkt hartfalen te hebben en vocht vast te houden. Nu op de medicatie en hopelijk zien ze snel effect.
Bij Lydia is echt te merken dat ze zich beter voelt. Ze wordt ondeugend. Blijkt trap te kunnen lopen en hoewel geen tanden kun je met die lange podenconeus prima de snoepjeston openen en zakken openscheuren en vermoedelijk met haar poten deksels van trommels met koekjes halen. Ik was haar dus kwijt en vond haar boven druk smakkend terug. Geen podenco maar een echte "pokkedenko" dus. Eentje die de geheime snoepjesvoorraad ontdekt had. En nu steeds loert op een kans om achter mijn benen langs terug naar boven te schieten. Maar bij zo een oudje kun je niet anders dan grinniken. Ze heeft ook zoveel in te halen.
Sereno had maandag dus heerlijk mee gewandeld maar thuis bij het waterdrinken binnen viel hij inene naar links om. Schrikken. Maar hij leek er niets van te hebben en dan denk je nuja misschien door zijn slechtere zicht even uit balans geraakt. Maar dinsdag bij goed daglicht viel hij voor mijn neus weer links opzij om. Weer herstelde hij zich en maakte hij zich er niet druk om. Het was ook niet dat bewustzijn verloor of een epileptische aanval had. Het was gewoon 1 tel even uit balans wat hij zelf herstelde voor hij helemaal om lag. Maar ja ik houd hem nu wel extra in de gaten.
Afgelopen week in de avonden al flink aan het surfen geweest voor hem, want ik wilde cholodin bestellen maar overal staat het uitverkocht of niet leverbaar. Ook de dierenartspraktijk had niet meer en kon het ook niet bestellen. Ze zijn nu deel van een grotere keten en dan is het soms toch beperkter wat je nog kunt krijgen. Eindelijk twee websites gevonden waar ik in ieder geval een bestelling kon uitzetten. Op voorraad was het dus niet, maar als het binnenkort binnenkomt dan ben ik wel verzekerd dat ik het krijg. Ik heb nog tot en met de kerstdagen en dan is het op. Wel voor nood wel al choline poeder in huis, maar ik hoop toch zo dat de tabletten binnenkort geleverd kunnen worden. Voor zijn dementie is het toch wel erg fijn dit supplement als ondersteuning te hebben. 
Daarna met Freek en Brown modderhappen. 
Twee actieve honden die zwaar tekort komen afgelopen jaar qua wandelen. Ondanks het weer kon ik ouderwets genieten van een ontspannen wandeling op de veenbrug route. De nieuwe jas en schoenen kwamen goed door de test.
Freek had er de nodige spikkels bij 😁 
Afgelopen maandag moesten Michiel en Dirkje heel vroeg op pad om Vainilla op te pikken. Ze waren wat vertraagd in de spits dus dacht ik neem Vainilla nog even mee de tuin in voor een extra plasje ondanks de regen. Vainilla besloot even lekker zoomies te doen door de modder en zo begon Dirkje de dag met een modderige natte broek van een vrolijke Vainilla. 
Meteen Sansa ook meegegeven. Die vindt auto rijden leuk en springt zo blij op een behandeltafel dus mogelijk kon ze Vainilla tot steun zijn. Dirkje en Michiel waren niet helemaal voorbereid op haar bruisende persoonlijkheid dus of ze nu echt steun was weet ik niet. Maar Vainilla leek na terugkomst geen terugval te hebben dus vermoedelijk was het voor Vainilla toch wel fijn. En Sansa meteen even wat opvoeding gekregen op haar oude dag. 
Vainilla kreeg de echo en de cardiologe was meer dan tevreden. Pompkracht vrijwel normaal en druk heel goed. De nevenschade aan hartspier, rechterkamer etc hersteld of duidelijk verbeterd en naar verwachting gaat dat herstel nog verder door. Dat ze af en toe conditioneel gevoelsmatig met andere oplaphonden toch wat achterbleef kan dan ook liggen in het feit dat dit herstel natuurlijk ook fysiek veel van haar kracht vroeg. En natuurlijk is het wennen aan zo een nieuw hartritme en zijn bij de hoarder in huis in de loop van jaren diverse gewoontes ingesleten die ze nog gedachteloos toepast. Bv het liggen in sommige situaties of het soms terugtrekken. Maar je ziet dat ze langzaam gaat beseffen dat ze niet meer zo kwetsbaar is en haar kracht en zelfvertrouwen groeit. Ze begint nu ook te stoeien met Nilsson die een klein speelmaatje mist en graag stoeit met een ander hondje maar dan niet met de buldozers. Dus Nilsson blij. Enkel als ze zoomies doet vindt ze het niet leuk als er andere honden achter haar aanrennen. Ook als Nilsson dan erbij is durft ze niet voluit te racen. Maar achter hem aan racen is een ander verhaal 😂
Cardioloog dus tevreden en vooruitzichten goed. Een controle over een jaar is wenselijk maar niet omdat er zorgen zijn. Want haar levensverwachting is gewoon net zo goed als bij een gewone gezonde hond. Een heerlijk hondje die na zo een verschrikkelijke start bij de hoarder in Spanje waar zij heeft mogen overleven maar een deel van haar vriendjes niet nu zelf het ook zo verdiend een huisje te krijgen. Ze is de enige van de 22 honden die in januari gered zijn die nog steeds geen huisje heeft. Haar verlatingsangst maakt het lastig dat begrijpen we, maar we hopen toch op dat ene gouden mandje met heerlijke wandelingen waar ze haar neusje lekker in het lange gras kan steken en die tuin waar ze zorgeloos kan rennen zonder dat ze andere honden achter haar aan krijgt. 
In mei 2022 zou Conny uit het asiel te Fuentevaqueros moeten vanwege de nieuwbouw door de gemeente. In eerste instantie was ze blij met uitstel tot september 22 zodat ze nog adoptanten kon vinden in juni en oplossingen kon zoeken voor de achterblijvers. Maar daarna werd het oktober 22 en toen februari 23 zou het echt beginnen ... niet dus en daarna verkiezingen en een andere partij aan de macht en er gebeurde niets meer voor de zomer. Het water aan de lippen maar ja je zoekt het maar uit als rescue ondanks dat je al een jaar onnodig dicht bent. 
Kaas is zo lief maar reageerde niet goed op de nieuwe honden. Zolang zij niet plaatst kan ik gewoon geen enkele nieuwe hond helpen. Geen prettig idee want stel dat er plots een herplaatser zou zijn. Kaas is nu al 5 maanden zo dringend. Maar elke hond die plaatst zou al zo schelen. Helaas geen zicht op huisjes. Wel soms reacties ondanks dat het november is maar we plaatsen zorgvuldig en helaas tot nu toe geen passende plekjes. Het geeft echter wel hoop dat het dit jaar misschien nog wat kan doorstromen. 
Maar nu eerst slapen. Morgen spannende dag voor Vainilla. 
Inmiddels is het weer regen en regen wat de klok slaat. Vrijdag naar de uitverkoop gegaan en goedkoop twee paar wandelschoenen gekocht bij Scapino. Hopelijk voldoende om deze winter droge voeten te houden. Van mijn moeder geld gekregen voor de kerst en gister alweer op pad ditmaal naar de lokale tuinmachine zaak die werkkleding verkoopt. Dankzij mijn moeder nu een parka die wind en regendicht is en die lekker veel zakken heeft. Het weer zou me dus niet meer hoeven deren, maar evengoed mag het van mij wel weer droog worden. De grote zilverreiger is weer gearriveerd maar stond er ook sneu bij in de regen. Volgende probleem is nu het parkeren. Zelfs op zondag waren ze in de velden aardappels aan het rooien en waar gerooid is daar is het zo drassing dat ik nergens veilig mijn kleine auto kan neerzetten zonder dat ik risico loop dat ik vast kom te zitten in de modder. 
Morgen vroeg op want Vainilla gaat op pad met Michiel en Dirkje naar Vught. Voor de controle echo. 
Vanmiddag haar gewassen en hopelijk gaat ze redelijk schoon mee. Spannende dag morgen. 
Donkere luchten maar we liepen droog. 
Nuja van boven want het is overal zeer modderig en nat. 
Mijn wandelschoenen zijn aan vervanging toe dus wel natte sokken maar het was een ontspannen wandeling zo met de club.Vanavond wat gesurfd over websites voor wandelschoenen. Gelukkig al gespaard; het is meer de tijd vinden om goed schoeisel aan te schaffen. Maar goede wandelschoenen zijn natuurlijk onontbeerlijk. Omdat Vainilla slecht alleen thuis blijft en conditie moet opbouwen is zij vaak mee, maar vandaag even lekker met Zani op stap geweest. Ze straalt en geniet. 
Hij is leuk. Echt geweldig!
Zelf vindt ie dat ook. Meneer Nilsson. 
Dit apekoppie komt uit het asiel van Fuentevaqueros. Ondanks dat ze dicht waren heeft Conny eerder dit jaar hem opgenomen. Hij was in de buurt op straat gevonden. Geen chip en geen baas die hem zocht en na een week bij de vinder toch maar naar asiel ondanks opname stop. 
Nilsson is een soort Yorkie. Niet mini maar gewoon wel een kleiner formaat mixje. Met 1 oor omhoog en eentje hangend. 
Dirkje en Michiel ontmoette hem bij hun bezoek in mei. Wat een geinig hondje! Open en blij. Maar ach een yorkie daar is normaal vanuit Duitsland een run op en kleine hondjes die op een appartement kunnen daar komen ook wel adoptanten vanuit de stad Granada voor dus hij zou vast wel snel een huisje hebben. Dus geen overweging verder geweest om hem in juni te laten reizen. 
Maar in oktober zat hij er nog. Geen belangstelling voor dit schattige sociale mixje. Conny de asielhoudster begreep er niets van. Hij had het zwaar, ondanks dat ze minder honden hebben en meer aandacht kunnen geven. Dus tja als Lydia van de refugio Sierra Nevada mee mocht als urgentie hondje dan ook Nilsson van de protectora te Fuentevaqueros ook maar. 
Vooraf mensen die een dergelijke kleiner formaat hondje zochten op hem gewezen. Maar helaas. 
Dus speelt hij maar hier in afwachting tot we baasjes hebben gevonden. Hij was mager van de stress in het asiel, maar eet als een dokwerker dus dat is er inmiddels gelukkig weer aan. Hij was erg blij om weg te zijn en volgt me liefst tot op het toillet. Gelukkig slaapt hij wel braaf in de bench de nacht door en kan hij inmiddels best een uurtje alleen zijn dus boodschappen doen is geen probleem. Maar hij is op dit moment niet geschikt voor wie hem voor werk regelmatig uren alleen moet laten.
Een enkele reactie heeft hij al gehad, maar ondanks dat hij op een flat (met lift) kan, haakt men direct af als men in je mail leest dat hij vermoedelijk nooit huishond was en net als een pup nog zindelijk moet worden. Daarbij geen handling gewend en hoewel open en blij heeft hij gewoon wat socialisatie gaten te dichten. Hij is wat happerig. Niet boos bedoelend; hij gromt niet en bijt niet door, maar speelbijten of gewoon opgewonden wat 'mouthy" bij opwinding/spanning als je hem probeert te trimmen, te kammen of gewoon wilt tillen. Hij is op 4 jaar geschat, maar het voelt eigenlijk bijna alsof hij nog een pupje is. Tja en het mag wel een rescue zijn maar natuurlijk wel eentje die kant en klaar opgevoed is........en deze baby is dat niet. Zijn socialisatie gaten zijn volgens mij met wat inzet van een nieuw baasje prima te dichten. Geen hondje voor bij jonge kindjes door zijn onhandige happerige gedrag in situaties die hij niet gewend was, maar geen bijtertje verder maar gewoon een super leuk gezelschapshondje die veel te bieden heeft mits men nog maar even bereid is in zijn socialisatie en opvoeding te investeren. 
Een leuke terrier met best natuurlijk een feller eigenwijs terrier karaktertje, maar vooral een blij gezellig manneke die ook graag met andere honden speelt. Ook met reutjes trouwens al is het misschien veiliger om hem bij een teefje te plaatsen. Voor Darwin niet bang. Enkel Kaas die zelf bang voor hem is en dan stiekem naar hem hapt vindt ie maar niks, dus dagelijks scheldt hij Kaas uit. Het is duidelijk dat zolang Kaas hier nog zit ik geen nieuwe honden meer kan opnemen. Aangezien de hoeveelheid opvanghonden hier ook dringend gehalveerd moet, zijn we dus ook niet bezig om straks met kerst nog meer honden laten komen en hopen we maar dat er ook geen herplaatsers zullen zijn. Gelukkig wel dus af en toe reacties maar waar ik vroeger bij een dergelijk opvangertje zei ach die is in twee weken geplaatst, is er nu zelfs bij een grappige olijke Nilsson niets meer van te zeggen. 
Kom prompt een foto tegen van Milka die kijkt met een blik van wat is er dan mis met mij. Toen ik de foto afgelopen week nam had ik haar net verteld dat de zoveelste reactie voor haar niets geworden is. Milka is in sommige opzichten een projectje. En tja als dat doordringt bij de mensen, dan krijg je afzegging van nee voor een projectje hebben we geen tijd. Tja en kant en klaar honden hebben we nu eenmaal niet. Maar iemand gaat zeker heel gelukkig worden met deze knuffel. We zoeken verder.
Nog even samen aan de wandel.
Nog even samen spelen.
Je hebt er ruim een jaar op moeten wachten maar dan vertelt het vrouwtje dat het nu echt eindelijk jouw beurt is en je bezoek krijgt van een toekomstig baasje.
Rode balletje was zoek geraakt in de tuin of huis maar wel natuurlijk andere speeljes meegekregen. Heel veel geluk Kiwi!
Helaas Lydia zat na de zomer nog steeds in het asiel. Kansarm. Een senioren podenco teefje met hartfalen waardoor ze vocht vast houdt en twee maal daags medicatie moet hebben wat in het asiel in Spanje niet mogelijk was. We lieten Opal reizen, maar konden dit lieve dametje een winter in het asiel niet aandoen. Ze had al de hete zomer het zo zwaar gehad. Dus gezegd ze mag ook mee. Er zitten veel leuke nieuwe jonge sociale honden maar Lydia heeft het harder nodig. 
Nu hier en verdeeld over de dag haar medicatie. Met effect want het lijkt erop dat ze minder vocht vasthoudt. Ook de verkoudheid die ze had gekregen is op zijn retour en ze hoest nu veel minder. Verder afgevallen maar ze was ook wel wat te dik. Staat op haar achterpoten te bedelen. Ze wandelt ook graag en is geen ingedut oudje. 
Verder zit haar hart vol maar dan ook vol liefde!💗
We hopen dat iemand haar nog een paar laatste jaren heel gelukkig kan maken, na een ongetwijfeld zwaar leven in Spanje met onvoldoende zorg. U krijgt het van haar in kado dagen samen dubbel en dwars terug. Lydia heeft geen middellandse zeeziektes en haar nieren, lever etc zijn goed. Ze heeft wel afgesleten tanden waardoor ze liever natvoer eet, maar dat is ook weer makkelijk om de medicatie voor haar hart in te stoppen. Ze is gelukkig weg uit het asiel en hier kunnen we qua medicatie betere zorg bieden en een warmer mandje. Maar een rustiger huishouden met meer aandacht is haar wel gegund. Ze heeft veel een jasje aan maar is wel een hondje die ook met regen braaf mee loopt door de tuin. Is ook wel een beetje aan het snuffelen naar muisjes. In de garage zat ze al klem achter de vriezer........ ze rook daar denk ik muizen of zo want hoewel er niets te eten valt in de garage liggen er wel keutels en dat heeft duidelijk haar interesse en dan volgt ze haar neus. Podenco jachtinstinct heeft ze dus wel.
Vermoedelijk nooit huishond geweest maar het bevalt haar prima om huishond te zijn. Zachte mandjes en lekker knuffelen.Wel nog af en toe een ongelukje, maar nadat in overleg met de dierenarts de medicatietijden zijn gewijzigd, lukt het haar wel om de nachten door te slapen ipv drie maal in de nacht eruit te moeten om te plassen door de plastabletten. Morgen die medicatie weer bijhalen. Ze zijn op en zijn hard nodig maar het is fijn om daar positief effect van te zien. Het is een goede keuze dus geweest haar te laten reizen. 
Weer een zorgenkindje erbij, maar wie haar persoonlijk heeft ontmoet is helemaal voor haar gevallen, want ze heeft iets wat je raakt. Lastige is natuurlijk dat je online via foto's toch mensen moet vinden die bereid zijn zo een ouder hondje nog een thuis te bieden. En dan heb je meer kans op een huisje als mooi getrimde toypoedel dan als een podenco zoals zovelen. Maar wie Lydia ontmoet snapt helemaal waarom ze nu in Nederland is. Ze verdient gewoon goud op haar oude dag!
Sansa had een wratje net boven de anus waar ze last van had. Dierenarts heeft het afgebonden en nu moet ze even een kap om tot het wratje is afgevallen. Hele dag priemende blik in mijn rug van een Sansa die er niet blij mee is. 
Zani was ook mee. Die vond het wel tof want ze kreeg koekjes. De weegschaal gaf aan dat er weer 2 kilo af is. Ze weegt nu 19 kilo. Op naar de volgende 2 kilo er af.
