rust zacht Baco!

​In januari zat dit senioren hondje hier in de opvang. Ik noemde hem toen Andries. Hij kon knorrig zijn maar ook heel vrolijk vooral als er een balletje tevoorschijn kwam. Hij werd geadopteerd door iemand die heel bewust een oudje een fijn thuis wilde bieden met achtervang van haar ouders op dagen dat ze werkte. Het ging heel goed maar gaande weg kreeg hij zonder aanwijzing boze buien. Dierenarts kon niets vinden en gedragsdeskundige kreeg het idee dat het toch iets was in zijn koppie. Medicatie hielp iets maar het proces zette zich door tot hij enkel met prikkels van buiten er uit te halen was. Bv door even haar ouders (op wie hij dol was) te vragen langs te komen. Er is nog gekeken of hij misschien het niet zou hebben als hij bij de ouders zou logeren maar ook daar kwam dit gedrag na een tijdje. Terwijl Baco helemaal gek op zijn vrouwtje en op haar ouders was en verder overduidelijk heel gelukkig. Het werd erger en ook dat hij niet meer weg liep om rust te zoeken maar agressie ging vertonen en de baasjes grommend op zocht op die momenten. Dus van lekker slapen in je mandje inene op staan en met een vreemde afwezige blik je vrouwtje opzoeken en grommend voor haar staan. Het was een soort vergelijkbaar met epileptische aanvallen. Hij was niet boos en wilde niet boos zijn maar iets gaf kortsluiting in zijn koppie. Afgelopen woensdag ging het mis en kreeg niemand hem meer uit deze boze buien reeks. Na 2 dagen en goed overleg met gedragsdeskundige, dierenarts, baasjes en de stichting en mij was het na alles overwogen te hebben duidelijk dat Baco zelf zo ook geen kwaliteit van leven meer had. Besloten is hem zijn rust te gunnen. Direct na de slaapprik kreeg hij epileptische aanvallen wat enkel bevestigde dat de boze buien reeks dus inderdaad daaraan lag zoals ze al dachten. Baco is daarna rustig ingeslapen en nu zoals zijn vrouwtje zegt in de hondenhemel. Want Baco zelf was een lief hondje die een plekje in de hemel verdient! Verschrikkelijk veel verdriet bij het vrouwtje want ze hield zo intens veel van dit manneke. Wat een machteloos gevoel bij iedereen. Maar ik ben tegelijk dankbaar dat dit uit het dodingstation geredde hondje nog ruim een half jaar zo intens genoten heeft en zo gelukkig was. En dat hij is ingeslapen met de wetenschap dat er zielsveel van hem gehouden werd. Rust zacht lieve Baco. In de hondenhemel hebben ze vast de mooiste balletjes voor jou! Linda heel veel sterkte! Wat zul je je mannetje missen.