Naast de nieuwe honden is ook Oskar terug in de opvang. Hij was in januari geadopteerd. Deed het in eerste instantie heel goed maar na de drie maanden dip viel hij in een gat en werd heel bang buiten en die angst nam zulke vormen aan dat zijn stressemmer steeds overliep en hij na 5 maanden gewoon niet meer mee uit wilde ondanks dat hij zindelijk was. En hij woonde op een flat en toen de balkon deur met mooi weer open ging leverde dat geen ontspanning maar nog meer stress op van alles wat hij hoorde. Hij was zo ongelukkig dat de vrouwtjes hem wilden herplaatsen. Hier met Baloo en Pirate leek een overspannen hond olie op het vuur gooien maar gelukkig mocht hij even bij Astrid in noodopvang. Daar raakte hij in haar roedel thuis goed de stress kwijt maar mee naar het werk in het asiel werd een probleem. Het was de kittenadoptie tijd en in 1 week 19 adoptie bezoeken voor de kittens en al dat bezoek maakte dat Oskar steeds aan het blaffen was van angst. Ze konden geen gesprek meer voeren en zagen dat Oskar zijn stress weer toenam. Wachten op adopties hier was geen optie meer en daarom is hij hier afgelopen zondag ook weer erbij gekomen.
Stapelen dus maar honden dat vindt Oskar leuk en hij is dus veel aan het rennen met de drukke dames hier.
Op eigen terrein gewoon een blij ei die me opzoekt voor een knuffel en verder dus druk aan het rennen en het spelen is. Met de geluiden van buren en straat houdt hij zich niet bezig en met waken ook niet. Enkel toen er een keer een aanhanger keihard over een put schoot aan de weg van iemand die te hard reed, zag ik wel een schrik reactie en vluchtte hij het huis in om al snel weer vrolijk naar buiten te komen en weer ontspannen mee te scharrelen. Bezoek hebben we niet gehad dus hij kan hier gewoon zichzelf zijn.
Van Astrid wist ik al dat hij het wandelen inderdaad nog heel spannend vond. Ze heeft zelfs een keer meegemaakt dat hij plots de vuilniscontainers aan de overkant van de straat ontdekte die er normaal niet staan en dat was al voldoende voor hem om uit angst zijn plas te laten lopen. Ging ze met de auto naar een rustige wandelplek ging het veel beter al kan hij flink trekken. Hier in januari viel het me tegen voor een hond die in Spanje aan de lijn zou hebben gelopen met adoptanten maar niets wat niet op te bouwen leek. Hij wende ook in eerste instantie daar prima tot de grote terug val kwam. Nu dus terug en na een paar dagen gekeken hoe het hier zou gaan. Toen ik zijn tuig pakte danste hij van blijdschap. Liep heel blij aan de lijn mee naar de poort. Om vervolgens op de oprit in angstmodus te schieten. Even terug gegaan en toen opnieuw naar straat. Plassen en snuffelen maar ook trekken uit angst zonder dat hij bv bang is op verkeer of zo. Is het dat hij gevoel heeft geen controle over de omgeving te hebben? Het is heel vreemd en ook echt sneu. Met veel stilstaan en rust heeft hij voor de villa buren dat stukje straat heen en weer gelopen. Probeerde terug bij huis ook klein stukje voor het eigen huis langs om ook die kant hem te laten zien maar hij sloeg dicht en stagneerde en wilde enkel nog in paniek naar huis. Terug in de tuin schudde hij het weer van zich af en toen was het gelukkig ook weer goed.
Voor hem dus geen avonturen maar liefst een een huisje met grote omheinde tuin, ideaal zou zijn in buitengebied omdat het dan misschien makkelijker zal gaan met wandelen, maar mee in auto gaat hij wel. Met een hondenmaatje of waar veel een andere hond aanwezig is. Energieke hond maar in zijn geval dus geen dagelijks lange wandelingen maar daarom dus wel een grotere tuin om lekker in te rennen en zo zijn energie kwijt te kunnen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten