met Linda naar dierenarts

GIster met Linda naar de dierenarts. Ik weet niet wie het spannender vond. Linda of ik. Maar ze was welliswaar bang maar onderging het braaf. Linda had namelijk al weken een plekje op haar poot en als het over was begon het net even wat hoger en ondanks zalven en ontstekingsremmers werd het nu ook dik. Hoewel je probeert dierenarts bezoek met dit bangerikje te vermijden, was duidelijk dat ik haar niet voldoende kon helpen en ik vermoedde dat ze antibiotica moest krijgen. Dus er moest er toch echt naar gekeken worden. Linda met snoepje in bench en naar dierenarts (Linda loopt niet aan de lijn) en zo op tafel eruit. Ze onderging het allemaal platliggend. Terug in bench viel ze nog even stoer uit naar de dierenarts maar ja die kon ze toch echt niet meer bijten. Linda heeft nu antibiotica en dat is in haar optiek enkel heerlijk want dat gaat in super lekker zacht voer. Waar ze bij bezoek in huis heel lang van slag kan zijn, lijkt ze er nu gek genoeg weinig van te hebben. En dan te bedenken dat ik het zo opschoof. Amira was ook mee trouwens. Even in auto laten zitten en toen kort mee naar binnen nadat Linda weer teruggezet was in de auto. Amira stond al ingepland voor gebitsreining maar dat kon door ziekte pas volgende week. Maar ze begon wel erg slecht te eten. Ze heeft nu ook antibiotica en dierenarts was het met me eens dat het heel dringend nodig is. Amira was begin maand ook bij dierenarts geweest maar toen waren lippen gewoon niet op te tillen. Nu kon ik dat wel en omdat ze zo slecht at al een meermaals gekeken en gevoeld (zitten stukken los maar lastig te zeggen of het tandsteen of elementen zijn). Mijn vermoeden is dat er het nodige uit moet. Maar door haar overdreven dikke lippen kan je het pas goed gaan bekijken als ze onder zeil is. Kreeg ik gister met heel veel moeite de medicatie er in, vandaag zie ik al weer een Amira die trek heeft. Hopelijk brengt de antibiotica al iets verlichting en wil ze in ieder geval haar medicatie met wat natvoer blijven innemen. Haar oren ben ik nog steeds aan het reinigen. Daar komt nog steeds veel vuil uit maar je merkt dat Amira het prettig vindt dat ze het vuil nu kwijt raakt. Tis ook echt een lieverd. Medicatie bij haar is niet zo simpel als bij Linda. Die proeft het niet eens. Amira is wat kieskeuriger en hapt gewoon ook lastiger en dan is een pil of druppels in voer toch wat tricky. Ze had wel een natte benchkleed doordat ze vermoedelijk onvoldoende de propalin naar binnen had gekregen. Nog even een paar dagen door en dan hopen dat ze na de narcose (toch spannend bij een senioren hond) en extracties snel hersteld en makkelijker kan eten. Door de lippen zal het altijd wel wat afwijkend blijven. Ze kan ook enkel een soort van smakkend waterdrinken waarbij ik erna vaak even haar keel afdroog met een washandje of handdoek. Het eten gaat op een plat bord of in ondiepe grote bakken.