Helaas is het de 2e helft van juni niet meer gelukt om adoptanten te vinden voor de honden ter adoptie. Tegelijk weten dat de asielen in Spanje overvol zitten en de zomervakantie dumpingen nu gaan komen.
Had ik vooraf de hoop dat de pupjes van Paulina wel in Spanje zouden plaatsen, is dit helaas maar voor 2 gelukt. De andere 4 (waarvan de drie broertjes hier op de foto) zitten nog in het asiel. Ze zijn al behoorlijk groot en zullen nog flink groeien dus papa lijkt wel iets van een pointer te zijn geweest. Eind juni waren ze 4 maanden oud, reisklaar en hadden we notabene ook nog een transport mogelijkheid via Duitsland, maar ja geen doorstroming hier dus we konden ze niet laten komen. De volgende mogelijkheid is naar verwachting eind augustus maar dan zijn ze 6 maanden en moeten ze eerst gecastreerd en zit je dat ze zodanig socialisatie achterstanden hebben omdat ze nooit in huis geleefd hebben, dat je ze niet meer alle 4 tegelijk kunt laten komen. Echt jammer. Als je zulke leuke lieve jonge pups al niet kunt helpen 😢 Uiteraard blijven ze in mijn gedachten dus wie weet komen ze wel stukje bij beetje alsnog deze kant op na de zomer.
Dan eindelijk eind juni ook het gevraagde rapport van de dierenarts over de ogen van Silvia. Silvia zit sinds 1 november 2018 in het asiel Sierra Nevadas. Ze zwierf op straat in een dorpje in het Sierra Nevada gebergte en had haar pups in een rioolbuis gekregen. Haar pups werden dus ook in de koude geboren maar hadden in tegenstelling tot Paulina wel het geluk om al als jong pup baasjes in Spanje te vinden.
Silvia had minder geluk. Ze bleek besmet te zijn met een oogworm die zich in haar traanbuizen genesteld had. Gelukkig sloeg de behandeling aan en zijn de wormen snel gedood, maar omdat ze al langere tijd natuurlijk rondzwierf voor ze gered werd hebben de wormen al schade aangericht aan de traanbuizen. Haar ogen zijn in principe goed maar om te voorkomen dat het hoornvlies uitdroogt en ze kans heeft op infecties waardoor ze slechtziend kan worden, moeten beide ogen meermaals per dag gedruppeld worden met kunsttranen. En daar ligt het probleem. Want daar is in het asiel geen tijd voor. Ze zijn er maar een aantal uur op de dag. En met 1 maal daags druppelen redt ze het niet. Frustrerend te lezen dat ze zo dus al ruim een half jaar in het asiel zit. En juist deze tijd met de hitte en het zandstof dat door het asiel waait breekt mijn hart dat we haar niet per direct daar weg kunnen halen met een transport of vlucht. Ook zij zal tot eind augustus moeten wachten omdat ik niet weet hoe haar eerder weg te krijgen.
Wel is er goede hoop dat de achtergebleven gereserveerde honden van het Fuentevaqueros asiel eind juli alsnog kunnen reizen. Die staan al sinds maart in de wacht en transport was geboekt maar kon door overmacht toch telkens niet rijden. Een nieuwe maand is vandaag gestart en laten we hopen op een ongekend goede adoptie maand opdat er straks plek is eind juli voor deze honden die het ook hard nodig hebben.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten