Wat is erger. Als jonge hond in het asiel komen en de veerkracht hebben om je aan te passen, maar er 10 jaar later nog zitten. Of zoals Refiks gewoon een lief baasje hebben die je verwende en dan op je oude dag na het overlijden van je baasje in het grote asiel komen waar je je als 12 jarige maar moet zien aan te passen en te redden?
Hij kwam met een heel schattig hondje die geluk had en geadopteerd werd maar voor Refiks was er geen belangstelling. Hoewel er vele andere kandidaten waren op de asielsite, heb ik voor dit manneke gekozen om als 2e mee te komen, omdat ik zag dat hij de lijn kende en mee kon de stad in en ik toch rekening moet houden dat ik straks geen tuin heb als de schutting gezet wordt en dan toch echt moet kunnen wandelen met honden en geen honden kan hebben die nog aan de lijn moeten leren lopen.
Dus Refiks had mazzel en de keuze voor hem is achteraf een heel goed idee geweest want hij is ongezond dik.
Maar wat een vriendelijk gezellig beertje!
Refiks is wel erg aan me geplakt dus een foto waar hij in zijn geheel op staat kon ik ook bij hem enkel maken door hem aan het hek vast te zetten.
Ik ben benieuwd hoe hij morgen op de kinderen gaat reageren. Hopelijk vindt hij het gezellig. Conditie heeft hij niet maar hij vindt wandelen wel leuk en loopt op zich prima aan de lijn mee. Zijn baasje lijkt hem goed gesocialiseerd te hebben. Evengoed moest hij duidelijk wel bijkomen van de reis, de hitte (die nu gelukkig voorbij is) en alle veranderingen in korte tijd. Maar ook hij is eigenlijk zo een evenwichtige opgewekte makkelijke hond. Voor het eerst Poolse honden, maar als deze twee representatief zijn dan kan ik zeggen dat Poolse honden echt geweldig zijn 😍😊
Geen opmerkingen:
Een reactie posten