Mag ik even klagen?
Toen ik opgebruikt was en vol ontstekingen me miserabel voelde klaagde ik niet dat mijn baasje niet naar de dierenarts ging maar mij op straat dumpte. Ik krulde me op langs de weg en ging slapen. Misschien was dit de plek waar ik dood zou gaan.
Ik klaagde niet toen een meisje mij wakker maakte en meenam naar een vreemde kennel waar ik in de drukte van het asiel in de bergen kwam te zitten.
Ik klaagde niet als ze weer eens mij pillen gaven en klaagde niet toen ik onder narcose moest en wakker werd met hechtingen op meerdere plekken en een bebloed bekkie.
Ik mocht even in opvang herstellen en hé dat huishond zijn dat leek me best fijn, maar ik klaagde niet toen ik na een week alweer naar het asiel moest in een kennel.
Ik klaagde niet toen ik met mijn hartkwaal het zwaar had tijdens de hitte van de Spaanse zomer; iedereen in het asiel deed zo zijn best voor mij.
Ik klaagde niet toen ik afgelopen najaar in een auto gehesen werd en overgedragen werd aan vreemde mensen die mij met een bus naar Nederland reden, waar weer andere vreemde mensen me optilde en in een andere auto zetten en uiteindelijk dropten bij Maureen. Ze vinden mij zo braaf en goed van vertrouwen.
Ik klaag ook niet dat ik bij Maureen zit, ook al zijn er hier veel honden. Ik neem braaf mijn medicijnen en laat alles gemoedelijk met mij doen zoals het getut met jasjes en truitjes en het knippen van nagels. Ik weet Maureen en stichting Esperanza doen zo hun best om baasjes voor mij te vinden. Maar het lukt niet. Mag ik daarom even klagen bij jou?Want waar ik als oudje zo mijn best doe om mij aan te passen aan een huiselijk leven, kijk “jij” enkel naar wat ik niet kan.
Waar ik bereid ben om de prachtige kostbare dagen die mij nog resten met jou door te brengen en je zoveel liefde te geven, kies jij liever een jonge gezonde hond en zie “jij” alleen maar de vele jaren die je niet hebt met een hond ipv de mooie bijzondere tijd die je met mij samen kunt hebben.
Ik schrijf “jij” maar misschien bedoel ik jou niet hoor. Misschien zit ik wel diep in je hart maar kan het gewoon niet. Dat snap ik hoor. Bedankt dat je mijn klaagzang toch even wilde lezen.
liefs Lydia
Zoveel ellende meegemaakt, maar ondanks dat zo lief!
BeantwoordenVerwijderen