Dit lieve oude baasje werd, nadat zijn vrouwtje
overleden was, op straat gezet door de neven. Hij pendelde
tussen huis en zijn vrouwtje haar graf heen en weer. Het verhaal over
het oude senioren hondje dat elke dag op het graf van zijn vrouwtje lag
te wachten bereikte het asiel van de Sierra Nevada en gelukkig aarzelden
zij niet om dit mannetje op te nemen. Vanaf september 2019 zat Cartucho
in het asiel. De koude winter kwam maar ik durfde hem met al die
langzitters niet te laten komen. Eind mei met het corona transport de knoop
door gehakt en hij kwam lekker mee. Het was niet moeilijk om van dit aandoenlijke manneke te houden en wat waren we blij dat hij na 1,5 week opvang door mocht naar een
paradijsje met grote tuin in het bos, landelijk leven samen met andere
honden en dieren. Dat was hem zo gegund. Bekend met hartruisje, maar met het idee die heeft nog wel een jaar tot jaren. Groot was de schrik bij ons en de adoptanten dat de voorspelling van hun dierenarts zou zijn dat hij op korte termijn zou overlijden. 
Maar na een warme zomer kwam de herfst en Lucca genoot en bleef stabiel. Kerst mocht gevierd en het nieuwe jaar kwam. Gister inmiddels 8 maanden na adoptie, werd Lucca in de nacht slecht en ging in de ochtend het kaarsje definitief uit. Intens verdriet bij de baasjes voor wie het voelde alsof hun prinsje Lucca er al 8 jaar was, zo vertrouwd en geliefd. Ik ben blij dat hij geen lijden heeft gekend en het plots zo snel is gegaan en deze 8 maanden bij zijn baasjes volop genietend blij heeft mogen doorbrengen. Korter of juist langer dan gedacht..... genoten heeft hij. Nu vast weer terug bij zijn geliefde Spaanse vrouwtje. Rust zacht Lucca!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten