Heel onverwacht aan de troostchocolade.
Donny had gister een leuke reactie. Uiteraard gemaild en dan vooral over zijn grote aandachtspunt van het alleen zijn omdat daar mensen op afhaken. Antwoord terug dat ze eerst wilden komen kijken en overleggen. Ze gingen verder niet in op de mail en verder dus geen mailwisseling gehad dus ik rekende maar nergens op. Waar Donny best verlegen op sommige mensen kan zijn, durfde hij naar deze mensen meteen toe wat voor mij al een bijzonder en fijn teken was. De mensen zelf hadden ook een klik met dit lieve zachte manneke. Echter ze bleken gewend te zijn aan een sportieve hond waar ze toen hun hond nog niet oud was lange wandelingen van vele uren maakten.
Donny heeft echter een raar loopje. Hij is een soort van zwak in het onderste deel van zijn achterpoten en staat soms ook scheef en zit wat maf.
Tegelijk een hond die hoog kan springen en die als hij op een drafje loopt bv in het weitje of met los lopen op de wandeling een opvallend lichtvoetig gangwerk heeft en opvallend hoog achter zijn oren en op zijn schouder kan krabben en geen pijn leek te hebben. Geen idee wat de oorzaak is. Rabies kan soms neurologisch ook schade veroorzaken maar Donny leek eigenlijk niet beter te weten en ik had meer gevoel dat hij tekorten als jong pup heeft gehad. Op zich niet vreemd met zijn sterkere nestgenootjes die hem als box bal gebruikten en aan zijn nekvel en poten rondsleepten. Mogelijk te weinig melk en eten of anderszins verdrukt geweest door zijn nestgenootjes.
Ook in de huidige roedel een hond die altijd onder lag en op het veldje door Sereno gewoon geschept werd en door Jumpy en zelfs Dacia onderste boven gespeeld. Donny leek zich er niet aan te storen en omdat ik hem niet even apart kon zetten in een bench (daar was hij panisch op) bleef hij met Jumpy en Dacia ook maar door gaan. Energie dus genoeg en zeker geen pijn. Maar dus wel absoluut afwijkend. Bulgarije gevraagd maar daar was dit nooit gezien en dus niet bekend. Ik dacht zelf een hond die met opbouw komende maanden als volwassen hond prima een langer wandeling van een uur zou kunnen lopen. Maar sportievere baasjes die echt uren lopen die heb ik zelden en tja zo sportief is toch echt de grote vraag of Donny dat ooit zal worden.
Het werd hier niet beter of erger dus daar kon ik niets van zeggen. Je moet toch aannemen dat het mogelijk bij hem hoort en zo blijft. Qua karakter en grootte was het helemaal wat ze zochten maar ja de toekomstverwachting van uren achtereen wandelen daar kon hij misschien niet aan voldoen, dus begrijpelijk was dit voor deze mensen een groot dilemma. Gezien de klik en socialisatie mogelijkheden vanuit de camper konden ze hem goud bieden maar sportief was hij eigenlijk niet. Ze zijn 2 keer met hem aan de weg gaan lopen en hebben veel overleg gehad. Ik rekende er maar niet meer op maar heel onverwacht kwam volmondig ja hij is het we gaan voor Donny. Geweldig natuurlijk. Voor mij dus onverwacht een afscheid. Snel spulletjes zoeken en eten om mee te geven en maar zijn kong speeltjes en flos die hij had met alleen slapen. Met avond eten stond ik prompt met een bak teveel in mijn handen. Ik mis zijn fluweel zachte knuffelvachtje maar tegelijk ook heel erg blij voor Donny. Fysiek, geestelijk en finincieel is het echt goed dat ik nu weer wat doorstroming heb. Ondertussen ook reacties voor Riri en Gieske dus dat biedt nog verder hoop want nog meer doorstroming zou fijn zijn. Maar Donny een gouden mandje is natuurlijk al geweldig.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten