opvanghondjes

Helaas nog geen huisje voor Bowie. Sneu want hij heeft nu inene concurentie van drie schattige dametjes uit Roemenië gekregen. Ze verdienen allemaal een gouden mandje.Hanke is de adoptante van Mady nu Saar en heeft vorig jaar september een Roemeense vriendin een week geholpen in het asiel en toen Vonk als vriendinnetje voor Saar mee genomen. Vonk was in de zomer gevonden op een veldje in Boekarest helemaal alleen. Gedumpt. In november kreeg Carmen de vraag of ze twee hondjes kon opnemen van mensen die gingen verhuizen. Want anders zouden ze ze wel dumpen op het veldje naast hun huis. Natuurlijk liet Carmen deze hondjes niet aan hun lot over. Tot Carmen haar verbazing leken de hondjes sprekend op Vonk en was het veldje het zelfde veldje waar Vonk gevonden was. Toeval? Ze denken toch van niet. Van de mensen was weinig informatie te krijgen maar het leek er op dat het de moeder en een zusje van Vonk moeten zijn geweest. Gelukkig vond de mama een adoptieplek bij een vriendin van Carmen in Polen maar Lady zat dus in het asiel. Hanke vond het een naar idee dat het zusje van Vonk daar zat en heeft mij benaderd of ik mee kon helpen met een leuk thuis voor Lady te gaan zoeken. Dat wilde ik wel en Michiel en Dirkje wilde namens stichting Esperanza helpen en zodoende is ze Lady dit weekend gaan halen.Nu had ik nog het verzoek van de adoptanten van Dappertje nu Bikkel om uit te kijken naar een vriendinnetje voor hem. Op papier lijkt Lady super te kunnen passen. Maar het blijft natuurlijk spannend of Bikkel en zijn baasjes deze kleine diva ook zien zitten.
Maar ja vliegen voor 1 hondje? Terwijl daar super lieve honden jaren zitten gewoon omdat Carmen geen tijd heeft om foto's te maken en adopties te realiseren. Toen Hanke Vonk ging halen was er die zomer een schattig pupje gered van de autoweg. Een vrachtwagen chauffeur was net gaan werken en zag haar midden op de weg zitten. De dierenliefhebber stopte en bracht haar in veiligheid in zijn cabine en reed eerst terug naar het asiel om zijn eerste vrachtje van de dag te bezorgen 😊. Dacia is ze genoemd naar de vrachtwagen. Zo klein dat ze eerst maar even mee naar huis ging en bij de kittens gezet werd. Maar later dus door naar het asiel waar Hanke haar ontmoette omdat ze in dezelfde kennel als Vonk zat. Het vervolg laat zich raden. Wat een schatje is Dacia! 10 maanden oud en in het asiel opgegroeid. Gek op mensen en aandacht maar kent niets buiten de asiel kennel. In huis stuiterde ze blij naar binnen om de boel te verkennen. Leuk vindt ze dat. Buiten staat ze echter in de tuin regelmatig te luisteren naar de geluiden van de weg. Gek hoor.
Nu zijn jullie natuurlijk reeds buiten adem van het vele lezen maar ja.... 350 honden zitten daar in het asiel. Twee kleintjes... ach er mogen er drie vliegen..... Carmen gevraagd. Die vertelde dat Fresia, Fuchsia en Frangipani zo een huisje verdienden. Als kleine mini pupjes gedumpt zonder mama op een verlaten industrieterrein waar Carmen de straathonden voert. Die hebben daar geen overlevens kans.Dus mee naar het asiel waar ze in de kennel zijn opgegroeid en niets kennen. Mocht 1 van deze kleintjes komen vroeg ze. Tja wie te kiezen. We hebben Carmen gevraagd wie het het meeste nodig had. Dat was Frangipani nu Franja. Hanke heeft haar ontmoet en zei al Frangipani sneeuwt onder in de kennel. Ze wil zo graag knuffelen en aandacht maar de zusjes dringen zich op en Franja blijft net bescheiden achter en durft niet door de roedel. Als ze uiteindelijk aandacht krijgt dan kruipt ze met een zucht bijna in je. Hier bij aankomst op het filmpje wel te zien. Ze wil zo graag maar wat is een huis en wat is die gekke mevrouw en dan ook nog zonder je zusjes. Bij aankomst eerst steun zoekend bij Hanke. Later mocht ik haar ook troosten en het is geweldig hoe een hondje zich toch zo kort na aankomst durft te binden.Een zacht meisje, sociaal maar bescheiden. Echt een poppeke die nog op moet bloeien.  Wat is het dan geweldig als je zo een hondje een speeltje ziet oppakken en er stralend mee ziet lopen. 1 jaar oud. Socialisatie gemist maar tegelijk jong en nieuwsgierig en ondanks haar angst het ook zo heel graag willend. Geen moeilijk projectje maar wel voor mensen met geduld en inlevingsvermogen. Ik denk een klein speelmaatje zou leuk zijn want ze maakte vanavond al aanstalten om Lady uit te dagen te spelen. Mensen die rustig met haar omgaan. Mensen die snappen dat elke stap voor haar een stap op de maan is. Van je kleine kenneltje op reis in een bench. In de auto. Alleen in die bench in een brullend vliegtuig. Dan weer in auto naar hier en in donker in een huis. De huiskamer en keuken verkennen durfde je nauwelijks waar Dacia niet kon wachten om door te rennen. Dan een hele roedel vreemde honden. Dan de volgende ochtend naar buiten en het bestrate gedeelte is al megagroot vergeleken je asielkennel. Waar Lady verlangend steeds naar het gras keek, was het voor jou een megastap om het weitje op te gaan. Zo weids en zo groot. Geen dekking. Maar je nieuwsgierigheid overwon.
Daica en Franja verder gelaten. De straat horen en de wasmachine is voor hen al een avontuur. Gewassen worden en meer. Echter met Lady toch even gekeken of ze de lijn kende. Ze heeft waarschijnlijk enkel in tuin geleefd. Niet bang maar duidelijk ook niet de lijn gewend. Mijn buurhondje Robbie wandelde net langs en die liet het haar wel even zien. Heel kort maar want ik had mensen die wat kwamen afhalen. Hopelijk morgen nog ergens even tijd om nog een keer te oefenen.