Lydia had er geen zin meer in en deed ook nog spontaan een plas in de wachtruimte😖. Maar ik wilde toch even naar mijn eigen dierenarts en goed overleg over alle bevindingen en consequenties en verdere medicatie hebben. Zowel met betrekking op Lydia als Zani en Brown die niet mee waren verder omdat ze die onlangs al gezien had. Maar Lydia was sinds oktober 23 niet meer in de eigen praktijk geweest. Maar wel drie keer in Roden.Het zou straks kunnen dat ik maar liefst 3 honden op incontinentie medicatie heb maar wel 3 verschillende soorten medicatie dit omdat door andere medicatie/aandoeningen het verschilt per hond wat ze mogen. Zani nog even aankijken of ze incontinentie medicatie nodig heeft. Dan mag ze op de Propalin. Lydia staat vanaf vanavond op de Incurin. En Brown houden we op de Caniphedrin. Met Brown gaat het de laatste 2 maanden eigenlijk zeer goed met zindelijk zijn en ik hoop zo dat ze dit vast houdt ook als het eerder donker is of op regenachtige dagen. Verder is er voor Lydia medicatie besteld zodat mocht ze in de toekomst een astma aanval zou krijgen zoals ze vermoedelijk bij de adoptant gehad heeft dat ik zo de medicatie ervoor kan pakken. Want dat soort inzinkingen gebeuren natuurlijk altijd in de nacht of in het weekend als de dierenarts gesloten is. Beter dan maar op voorraad hebben en direct kunnen pakken. Het is vermoedelijk wel een jaar houdbaar en mogelijk dus niet nodig. Lydia dus mee hoewel ze niet echt onderzocht hoefde. Dierenarts kon zo aan de buitenkant ook niets aan Lydia zien want ze staat daar verder zonder te kuchen. Maar bij luisteren hoorde ze ook de longen reutelen. Ze heeft het patientendossier van de specialist bekeken en in eigen dossier dus genoteerd dat de in Spanje gestelde diagnose hartfalen gewijzigd is naar long problematiek. En meegedacht voor de medicatie.
Ík hoop samen met Lydia dat we nu even voorlopig niet meer naar een dierenarts moeten. Nuja enkel nog om medicatie op te halen want medicatie tijdig bestellen en ophalen dat blijft met al die honden op medicijnen een terugkerende taak. Stichting Esperanza ook niet blij want voor Lydia dus weer 2 extra medicijnen gekocht maar het is niet anders.
Nu slapen want vandaag ook nog (met de nodige frustratie want het is niet mijn ding om apparatuur te bestellen) een nieuwe wasmachine en droger gekocht en morgen worden die gebracht en dat kan misschien al vroeg zijn.
We kregen heel attent van 
Logeetje Juci is nog altijd niet overtuigd van mijn goede bedoelingen. In huis kan ze echt genieten van aaien en snaaien maar buiten en/of proberen met een mobiel foto's maken dat is nog altijd beangstigend. Verder neigt ze buiten nog steeds naar dezelfde hoek als vorige keer te trekken en daar te blijven zitten tot ik haar weer binnen haal. Gelukkig eet ze verder goed en is het maar voor een weekje dat ze het met mij moet uithouden. In de roedel verder een probleemloos hondje. Maar net als mijn eigen opvangers hier is Juci ook een langzitter in de opvang. Ondanks dat Juci niet zo groot is maakt haar wensenlijstje van rustige woonomgeving bij 1, liever 2 vrouwtjes en geen mannelijke baas en minimaal 1 hondenmaatje en een omheinde tuin het moeilijk voor dit complexe lieve oh zo trouwe maar oh zo eenkennige meisje. En hoe graag Debbie haar ook ziet, het is net als bij mijn opvangers niet de bedoeling dat ze blijft maar ergens een beter passend plekje vindt. Ook omdat Juci bang blijft van haar zonen voor wie het al 2 jaar een aardige uitdaging is om Juci als huisgenoot te hebben.
Vorige week was Lydia voor de 2e keer in Roden en voor de 2e keer stonden we ons achter de oren te krabben. Lydia onderging het weer super braaf. Bij de echo werd bevestigd dat ze slijtage heeft aan de hartkleppen maar met medicatie is dat goed onder controle. Echter de diagnose hartfalen die in Spanje gesteld is en gezien de symptomen ook heel logisch leek kon de specialist niet bevestigen. Het leek meer een probleem in de longen. Daar was een rontgenfoto voor nodig en daarom vandaag terug.
Met Lydia zelf gaat het prima. Ze gaat nog steeds graag mee wandelen en is in goede conditie. Het reutelen en het schrapende wat dieper weg lijkt te komen is er nog wel. Bij de rontgen was de paraveterinair weg van Lydia omdat ze alles zo makkelijk met zich liet doen. Van drie kanten zijn haar longen op de foto gezet. Op de foto's zijn geen ernstige dingen als veel vocht of tumoren te zien, maar wel dat de longcellen het hier en daar moeilijker hebben en wat afwijken. Een mogelijke oorzaak zou kunnen zijn dat ze in haar Spaanse jaren heel stoffig heeft gewoond en er irritatie is op de longen. Geen longontsteking maar wel dat ze mogelijk sneller geprikkeld is en meer moeite heeft om het slijm op te hoesten. De vochtafdrijvende medicatie werkt dus wel om de longen te helpen en wordt daarom voortgezet maar mag terug naar de gewone onderhoudsdosis. Geen ontstekingen dus geen antibiotica of andere medicatie voor de longen. Wat ik begreep moet ik haar een beetje zien als iemand met COPD en als ze dus meer problemen krijgt met slijm ophoesten dan kan ze pufjes krijgen om haar te helpen. Gezien deze nieuwe inzichten is het meest waarschijnlijke dat ze bij de adoptante een astma aanval heeft gehad.
Verder onderzoek zou bronchoscopie zijn maar dat raadde hij af. Zoals ze nu is is ze niet ziek en zal er weinig uit een dergelijk onderzoek komen. En een oudere hond onder narcose is nu eenmaal niet wenselijk. Verder zag de specialist haar hartproblematiek niet zodanig dat ze een korte levensverwachting heeft. Uiteraard is het met oudere honden nooit te zeggen. Ze kan ook plots problemen met heel andere organen krijgen. Echter zoals ze nu is zou ze gewoon nog een heel fijne tijd bij een adoptant kunnen hebben en wil ik haar wel terug ter adoptie gaan zetten. Helaas had ze altijd al moeite met alleen zijn, maar nu lijkt dat toch echt moeilijk voor haar. Daarom zou het ook zo fijn zijn als ze een plekje heeft, liefst bij 2 baasjes, want ik ben maar alleen en heb meerdere honden die aangelijnd moeten wandelen en ik kan haar niet bij alles telkens mee nemen. Wat haar nog lastiger adopteerbaar maakt is dat ze steeds vaker tijdens haar slaap urine verliest. Adoptanten willen wel een rescue maar geen rugzak en geen oudje. Laat staan eentje die een versleten lijf hebben zoals Lydia en Brown ondanks hun grote kwaliteit van leven. Ik heb heel wat oudjes gehad maar 4 honden tegelijk die regelmatig ongelukjes hebben dat nooit en dat maakt de zorg niet makkelijk erop en ik hoop dan ook van harte dat we voor Lydia en Brown nog een fijn thuis kunnen vinden. Vermoedelijk hebben ze dat nooit in hun leven gehad en het is ze nog zo gegund om ergens een gewenste huishond te zijn.
In 2011 adopteerde Pascale pupje Delia die als Sproet prachtige jaren kende o,a, in Frankrijk samen met haar briard vriendin. Begin 2022 overleed Sproetje vrij onverwacht. En in 2023 haar andere hond. Ze bleef echter de honden hier af en toe steunen met een donatie. Met kerst nog contact gehad met Pascale en ze gaf wel aan geen honden meer te kunnen nemen vanwege ziekte. Nu het verdrietige bericht van haar overlijden.
Van de nabestaanden van Pascale een bedrag gehad die het mogelijk maakt om voor zowel Tinka en Brown voor een half jaar Impromune te bestellen.Het voelt zo dubbel. Enerzijds denken de timing hiervoor had niet beter kunnen zijn en blijdschap dat ik nu extra mogelijkheden heb om Brown en Tinka te helpen, anderzijds geschrokken van het verdrietige nieuws van Pascale haar overlijden.
Rust zacht Pascale! Ik ben geroerd dat je postuum nog aan de Ranjaclub honden gedacht hebt.
Afgelopen maandag met Brown en Lydia naar Roden. Brown was het eerste aan de beurt.
Ze is een enorme enthousiaste blije wiebelkont maar toen ze eenmaal lag waren we allemaal verbaasd hoe voorbeeldig ze wel driekwartier lang bleef liggen voor de echo. 
Inmiddels kwam ook de uitslag binnen van de leishmaniose test. Helaas van negatief terug naar (welliswaar miniem) positief. Gelukkig had het lab nog bloed over en een extra check laten doen op het eiwitspectrum en dat was helemaal goed. Dit betekent dat zolang er geen klachten zijn Brown niet terug op de allopurinol hoeft. Gezien de verkalking op de nieren heel blij mee. Over half jaar opnieuw bloedtest en haar natuurlijk goed in de gaten houden of er geen klachten komen. Dirkje kwam al een maand geleden met een mogelijk supplement Impromune wat voor Tinka en Brown misschien heel goed zou zijn. Het helpt het immuunsysteem om goed op de juiste manier op de leishmaniose/parasiet te reageren. Bijwerkingen lijken er niet echt te zijn. Maar het middel is duur en moet een half jaar minimaal gegeven worden. Maar mogelijk zou het Brown kunnen helpen waardoor ze ook in de toekomst zonder allopurinol kan blijven.
De historische vereniging had geregeld dat een aantal schepen op weg naar de turfdagen in Appelscha dit weekend afgelopen donderdagmiddag kwamen aanleggen langs de Tramweg. Smilde heeft een ontstaansgeschiedenis dankzij het veen en de turfwinning.
Helaas waren de grote turfschepen afgehaakt, maar evengoed was er veel moois te zien.
Lydia vond er niets aan, maar ik vond het leuk om zo even langs de boten te struinen. 
Het leukste vond ik de parlevinker. 
Voor het huis van de buren stonden allemaal klassiekers onder de tractoren. Deze met de naam papa Jan had mijn vader vast wel gewaardeerd. 
Kito staat niet ter adoptie maar dankzij sponsering van Attje zijn de meeste kosten voor hem gelukkig gedekt. Vorige week nog weer voer voor hem besteld.
Afgelopen maandag toen ik thuis kwam met Brown en Lydia uit Roden kwamen net de adoptanten van Pokemon langs. Ik kreeg een bosje bloemen en een donatie zodat ik kuipjes natvoer voor Brown en Lydia kan kopen om hun medicatie in te doen. 
Zani haar bloed uitslagen zijn inmiddels binnen. Maar die zijn allemaal binnen de grenzen. Geen nier of leverproblemen dus. Op internet had ik wat gelezen over meer drinken (en dus ook plassen) na voerwisseling van krokante brok naar geperste brok. Omdat het voer van Lydia en Zani op was had ik ze over gezet op een geperste senioren brok die ik gekregen had. Zou het uitmaken? Toch maar gestopt. Ik had nog een ongeopende zak joint mobility brok van Sereno en die voor ze gepakt. En verdraaid, ik snap niet hoe het uit kan maken, maar ze drinken minder. Zeker Zani. Helaas neemt het niet het probleem weg dat Zani af en toe in haar slaap haar plasje laat lopen, net als Lydia. Ouderdomsincontinentie. Komende week nog maar een keertje overleggen met de dierenarts of medicatie zinvol is voor Zani. Helaas voor Lydia vermoedelijk geen optie vanwege het niet samen kunnen met haar hartmedicatie. 
Vorige week zaterdag kwamen Debbie en Marijke helpen. Ze hebben op het veldje alle boompjesopschot en brandnetels verwijderd zodat ik weer vlak bij het hek kan komen om te maaien en om gevallen eikels over het hek te scheppen. Bak was zat na afloop meer dan vol.
Verder is het straatje bij huis gewied tot de garage. Naast dat het er weer netter uit ziet voorkomt het dat Zani steeds direct bij de deur plast wat onderhand een urine geur gaf. 
Ook wist Marijke het grootste deel van het rottige gras onder het hek te verwijderen. Dit is een grasspriet die de honden graag eten maar die erg bij honden in de keel blijft steken en nare grasaren kan produceren. Helaas eentje met rottige wortels onder de stenen en daardoor lastig weg te krijgen is. Door de regen zie ik de eerste sprietjes al weer boven de grond komen maar ik hoop dat ik het nu een beetje kan intomen. Over bloeiende grasaren geen zorgen meer dit jaar in ieder geval en dat is een opluchting. 
Het is nog niet klaar dus Lydia kan nog even in het koele onkruid liggen😄. 
Als tegenprestatie pas ik weer een weekje op Juci. De arme muis vindt dat weer zo moeilijk al hebben we allemaal het beste met haar voor.
Zani is hier inmiddels 1 jaar in de opvang. Tijd voor een algehele check bij de dierenarts.
Ze heeft nog steeds rechts een vetbultmassa daarom zit haar tuig scheef maar als je toch terug denkt aan hoe ze kwam:
En hoe we de eerste keer naar de dierenarts gingen: 
En wat een verschil met de eerste waggelende gang door het bos naar een sprintje vandaag door dat zelfde bos:Als je de foto's en filmpjes zo naast elkaar ziet realiseer je je pas echt hoe ver ze is gekomen. Zo trots op Zani! Vanaf puber al veel te dik en al die jaren toegenomen tot zeer ongezond gewicht. En dan in een jaar zo afvallen en je conditie terug krijgen. Zelfs geen hangbuik! Natuurlijk het is een oudere hond en als je kijkt naar hoe ze loopt is haar gangwerk niet perfect. Gezien het jaren lang meeslepen van extra kilo's tot het dubbele wegen wat je eigenlijk hoort te wegen is dat natuurlijk niet vreemd. We gaan daarom kijken naar supplementen om haar gewrichten te ondersteunen.
Het is een seniorenhond en met 10 jaar kan je ook gewone ouderdomskwaaltjes krijgen. Het viel op dat ze laatste maanden in de nacht dorst had en ik kreeg indruk dat ze meer dronk. En begin week in de vroege ochtend had ze in haar slaap haar plasje laten lopen. Ze schrok overeind en ging heftig likken op de plek waar ze gelegen had. Opgestaan en gecheckt en inderdaad sofa nat van de urine. Wel was de natte plek niet geel van kleur. De afspraak voor de check up stond 2 weken geleden al, dus dat kwam mooi uit. Vanochtend urine opgevangen die er wel geel uitzag. Mee genomen. Gelukkig geen suiker of blaasontsteking en ph goed. Wel lage concentratie dus te waterig. Hoewel Zani ook moeite heeft met de warmte was het meer drinken en in de nacht drinken al veel langer dus er kon mogelijk wat spelen van nieren of lever. Daarom ook bij haar bloed afgenomen voor onderzoek. Hart klonk goed en in basis dierenarts ook zeer tevreden over Zani haar conditie.
Terwijl het hondje dat voor ons aan de beurt was trillend onder de stoel zat en de behandelkamer van de dierenarts niet in wilde, kon Brown gewoon niet wachten tot ze eindelijk aan de beurt was. En maar enthousiast zwiepen met die staart. Arme Zani kreeg slag na slag in haar gezicht van een enthousiaste Brown. 
De dierenarts moet om Brown lachen en vindt haar leuk maar beschreef Brown, terwijl ze haar liefdevol de kop nog even in de handen nam, als toch een beetje onnozel. Tja en ik vrees dat ze daar ook wel gelijk in heeft 😂
Maandag mag ze mee naar Roden naar de specialist voor een blaasecho. Ze is gelukkig niet meer in de nacht met slapen incontinent maar overdag moet ik echt met haar uit als een pup na het slapen, eten en spelen. En net als bij een pup kan dat soms betekenen dat je 3 keer in een uur buiten staat. Ze kan ook prima 3 uur alleen zijn want als ze rustig in de bench ligt dan is er geen probleem. Maar als ze enthousiast is ja dan komt de aandrang al snel. Met het mooie droge weer was ze met goed opletten zindelijk, maar ze moet echt veel naar buiten. De medicatie en supplement helpen haar sluitspier dus wel maar niet afdoende. Aangezien we haar toch wel op leeftijd schatten, zijn er geen wonderen meer te verwachten. Maar we vonden het toch wel een prettig idee dat er toch eens naar gekeken wordt.
Lydia is bekend met
hartfalen en dat betekent dat ze vocht vast houdt. Ze krijgt
vochtafdrijvers en door deze plasmedicatie plast ze het gelukkig er
meest weer uit maar af en toe hoor je haar wat kuchen. Soms heeft ze
even een dip dat ze duidelijker meer vocht vast houdt. Dan ook meer
kuchen. Gelukkig herstelt dat zich binnen een week dan weer. Het is
en blijft een hondje van de dag. Haar hart zal niet meer beter worden maar verder achteruit gaan. 
Thuis gekomen in
haar vertrouwde omgeving had Lydia geen enkel probleem om haar rust
te pakken. Wel af en toe kuchen, ook in de nacht, en tegen de ochtend
wat meer omdat de medicatie uitgewerkt was maar niet echt zorgelijk. Ze draaide een rondje en sliep weer door. Gewoon haar plasmedicatie met haar ontbijt gegeven (eetlust mankeert niets aan) en daarna met de auto naar de velden met wat honden om een half uur te wandelen. De hogere dosering maakte dat
ze extra moest plassen en met effect want afgelopen nacht heeft ze
gewoon zonder kuchen door geslapen.
Vandaag warmde het snel op maar
toch even kort gelopen op een tractorpad. Ondanks dat na 10 minuten
de tongen eruit hingen vonden ze het maar stom dat ik zo snel
omkeerde. Maar een kwartier leek me voldoende vandaag. Tongen waren
bij alle honden roze en niet blauw en dat wil ik graag zo houden.
Thuis rustig aan. De honden
drinken vandaag veel wat voor Lydia een nadeel is want het vocht
moet er immers juist uit. Op zich kan ze goed tegen de warmte
gelukkig. Al moet ze het vorig jaar zomer met nog hogere temperaturen in het asiel in Spanje
toch wel erg zwaar gehad hebben.
Terwijl Lydia onderweg was naar haar huisje in noord Friesland had ik afleiding van een bezoekje van Mieneke. Vroeger wandelde de Ranjaclub regelmatig samen met Mieneke haar roedel maar zowel mijn honden als haar honden zijn inmiddels overleden en de wandelplek al jaren niet meer voor loslopende honden. Verder kwam Mieneke wel helpen als er nieuwe honden kwamen maar ja dat was inmiddels ook al heel lang geleden.
Inmiddels had ze een nieuwe hond geadopteerd en ze kwam vandaag met Toon en ik kon eindelijk kennismaken met Toon. Toon is heel sociaal met mensen en honden en een heerlijke knuffel. 
Darwin keek wel even op want een hond zijn formaat ziet hij nooit. Maar de heren konden verder prima met elkaar overweg. Pech voor Toon is wel dat Darwin niet speels is en ik verder geen speelmaatje had voor hem om kennis te maken. Brown vond hem okay maar voor spelen te groot. Freek speelt graag met andere honden maar moet aan vreemde honden wel eerst een paar dagen wennen dus die er verder niet bij gelaten. 
Wel van Zani en Brown wat leuke foto's en filmpjes kunnen maken die ik straks kan gebruiken als ik ze als langzitter van de week zet.
En dan is het slikken want het is tijd om afscheid te nemen. 
Maar je nieuwe vriendje is blij met je komst. 
Je vindt je nieuwe tuin geweldig. 
Echt je rust pakken is nog wat moeilijk. Zo veel indrukken maar je hebt een vertrouwd mandje mee gekregen en gaat daar wel steeds in liggen. 
Wie is er op zoek naar een bijna tandeloze bijdehante tante? We hebben er maar eentje van! En dit unieke exemplaar is nog steeds beschikbaar voor adoptie!
Langzitter van de week zijn heeft Tinka helaas geen baasje opgeleverd maar wel kregen we spontaan van Liza een waardebon van maar liefst euro 50 te besteden bij haar nieuwe 
Het was dus niet moeilijk om voor Tinka even te shoppen daar! Vandaag kwam het binnen. Heel veel dank Liza!
Moedeloos worden zij en ik ervan. Reacties blijven uit. Ze is niet de langstzittende maar als je bedenkt dat ze in mei 23 gered werd en al 10 maanden in Nederland is en een hondje van de dag is door haar hartfalen had je juist zo gehoopt dat juist Lydia afgelopen jaar bij een eigen baasje had mogen doorbrengen ipv asiel en opvang. Dat ze niet alleen wil blijven en soms nog in huis kan plassen maakt het niet makkelijker erop dat begrijp ik. Een half jaar geleden schreef ik 
Elke middag als ik ging rusten kreeg Sereno knuffels om te slopen en mee te spelen. Ze stonden nog steeds apart in een mand in de voorhal. Ik kon ze nog niet weg doen.
Gister de speeltjes van Sereno uitgedeeld aan de honden. Nuja aan Freek en Brown want de rest keek er niet naar om. Enkel Tinka pakte kort een knuffel. 
Freek en Brown waren er super blij mee.
Ze zijn er best redelijk zuinig mee dus vandaag mochten ze in het middaguur er weer mee spelen.
Vanavond heb ik alle rust de as van Sereno uitgestrooid in de tuin. Hij is definitief weer thuis bij de Ranjaclub.
