Vier poten op 1 buik. Dit leuke sociale stel had een fijn thuis maar toen hun baasje vorig jaar zomer omkwam bij een motorongeval veranderde hun leven drastisch. Huishonden die dol zijn op mensen en die dan in het grote asiel komen met weinig aandacht en beweging. Toen afgelopen september Pauline (vrouwtje Freya en Vali) informeerde naar Tinka had ik het nog even over dit stel dat ik eigenlijk zo graag zou willen helpen maar ja er was geen transport.
Toen we met kerst toch honden wilden laten komen stonden Tusa en Pelusa boven aan de lijst maar helaas voor middelmaat honden als Pelusa was geen plek op transport en de ene laten komen en de andere achterlaten dat wilden we niet. Dus hadden Cebra en Luna mazzel. Tja en dan is het april en aarzel je om toch weer honden te laten komen en zitten ze er nog. Voorzichtig ook maar Pauline en Borrit gepolst. Die moesten wel even nadenken want tja 2 tegelijk dat is toch een uitdaging maar ze reageerden positief mits het in hun roedeltje zou passen.
Wat was ik blij want hoewel veel setjes best uit elkaar kunnen zou je dit koppeltje het zo gunnen om de rest van hun leven samen te mogen blijven en die kans zou anders wel heel klein zijn.
Twee blije eieren vol enthousiasme. Beiden gezegend met een zonnig humeur en vol vrolijkheid.
Pelusa leek wel wat op een Australian Shepherd.
Tusa een onherleidbare mix.
Maar volgens mij dacht ze dat ze een Border Collie was en eindeloos kon ze balletjes aan je voeten werpen in de hoop dat je die zou gooien.
Altijd in voor actie. Met speeltjes maar ook knuffelen en met de andere honden keten. Het was warm en diverse honden te dik en dan ook de opwinding van de reis.
Dus er werd veel gedronken mits ze de kans kregen want Tusa bleek nog een verborgen lolletje te hebben, namelijk volle waterbakken omdonderen. Niet alle nieuwe honden waren zindelijk en de eerste nacht(en) is het niet ongewoon dat een hond al vroeg in de ochtend naar buiten moet om te plassen en te poepen.
In dit geval was Pelusa heel vroeg op en toen ik de eerste keer te laat was om hem uit de bench te laten liet hij het al lopen zo vol zat zijn blaas. Toch had ik geen zorgen want de 2 nachten erna was ik er op tijd bij en verder was hij zo actief en allert. Dinsdag kwamen ze meteen kennis maken en dat ging goed en Pelusa en Tusa mochten mee om verder thuis met de eigen roedel kennis te maken. Ook dat ging prima en ze heten nu Sköll en Hati.
Nu is Pauline dierenarts en dat is achteraf is dat een zegen geweest voor Pelusa/Sköll. Want hoewel beide honden te dik en beide honden veel drinkend, had zij al snel door dat het bij Pelusa/Sköll er wel degelijk meer achter kon zitten. Hij kon zijn plas daar nog slechter op houden en bleef veel drinken en daarom nam ze hem mee naar de praktijk voor een bloedonderzoek en een paar uur later was het duidelijk. Sköll had diabetes en zijn bloedsuikerspiegel was zorgelijk. Grote schrik. Hadden we dat geweten was hij nooit gekomen. We dachten twee gezonde honden gekozen te hebben. Maar ja dan was Tusa wel gereisd/geadopteerd en was hij én zijn baasje én zijn maatje kwijt geweest en had deze mensgerichte hond kansarm in het asiel gezeten met weinig menselijke aandacht, laat staan meermaals op de dag monitoring van zijn suiker dus eigenlijk zou zijn lot heel slecht geweest zijn. Evengoed een heftige uitslag voor Pauline en Borrit die 2 gezonde honden dachten te gaan adopteren. Wat te doen. Toch maar niet adopteren. Ze beseften dat zij eigenlijk de enige kans waren op geluk voor dit tweetal en wat ben ik dankbaar dat ze besloten hebben dat Sköll en Hati hun roedel mogen versterken. Dagelijks een duik in de paddenpoel, veel spelen en aandacht. Ruimte om te rennen en hond te mogen zijn en goede medische zorg. Nu 3 weken verder het bericht dat het gelukt is om Sköll in te regelen al heeft hij nog wel extra veel eenheden nodig. We krijgen veel vrolijke video's van dit zonnige tweetal die ondanks het verdrietige verlies vorig jaar van hun baasje nu wel heel heel veel geluk gehad blijken te hebben. Veel geluk samen Sköll en Hati!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten