Andere opvanggezinnen zullen het wel herkennen. Je wilt je opvanger zodanig op de foto zetten dat het mensen pakt, dat ze door zullen klikken en dat ze een beeld krijgen van de bouw en het karakter van de hond.
Maar dan pak je je camera en de opvanger doet steeds zijn oren naar achter en zijn kop omlaag en komt naar je toe. Of beweegt steeds of een andere hond komt er weer tussendoor of je camera drukt niet op tijd af en het leuke moment is alweer voorbij. Iets wat natuurlijk ook voor eigen honden vaak genoeg geldt trouwens.
Van het weekend weer van die net niet foto's gemaakt van mijn opvangers....
Hier Smokie met 1 oog dicht tegen de zon.
Luna met een gekke grijns terwijl ze er vlak voor zo prachtig stond.
Of hier met 2 knijpogen door de zon.
camara die scherp stelt op het zwart waardoor je niet ziet dat Edje een schimmelaftekening heeft maar het witte heel raar wit eruit ziet.
Tja en als je niet opschiet dan liggen ze al weer in de sloot :)
maandag 19 oktober 2009
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten