Afgelopen week kregen we het verdrietige bericht dat na 3,5 prachtige jaren Sabba op was en mocht gaan. Mooier dan haar vrouwtje het verwoordde kan ik het niet:
Iets zo magisch mooi wil je wel voor altijd bij je houden. Wat is Sabba gisteren vredig gegaan en wat had ze nog een mooie en rustige dag. Nog een keer samen met Mike en mij een mooie wandeling in je geliefde bos, thuis nog een keer genoten van gekookte kippendijen en worst en daarna heerlijk voldaan wegdoezelen in je tuintje. Ik heb je weer naar binnen getild, wat ik vaker doe, als ik denk dat je het anders koud krijgt en weer in je warme en zachte mandje gelegd. Daar heb ik je de zoveelste knuffels en kusjes gegeven en ging je heerlijk rustig en voldaan weer verder slapen.
Isadora heeft je gedag gezegd en je een kusje gegeven. Mike en ik zijn bij je gebleven. Mike heeft je een dikke knuffel gegeven. Ik hield je vast, ik fluisterde je toe dat je mijn held bent en dat je werkelijk alles uit je leven, samen met ons, hebt gehaald wat je maar kon. En dat ik je daar zo enorm om bewonder en zo dankbaar ben dat je in mijn en ons leven was gekomen. Het was goed zo voor jou, je gaf je er helemaal aan over en bent in mijn armen gegaan.
Nu lig je op je favoriete plek in jouw tuintje. Daar waar je altijd genoot van het zonnetje.
Lieve Sabba, ik laat je los maar ik houd je vast, vast in mijn hart, in ons hart, voor altijd ❤️
Geen opmerkingen:
Een reactie posten