Sinds de mislukte adoptie is het moeilijker om met andere honden te gaan wandelen en Lydia thuis te laten. Ik heb thans natuurlijk minder honden en ik probeer normaal in de ochtend nu met de hele roedel van 4 wandelhonden te lopen. Brown en Lydia aangelijnd en dat matched niet echt dus ik moet de lijnen steeds ontvlechten. Maar omdat Lydia sindsdien ook meer aan me hangt had ik haar soms even een paar meter los iets wat ik bij Brown niet hoef te doen want die krijg je dan niet meer 123 te pakken.Dit keer op het tractorpad besloten haar bijna het hele stuk los te laten. Lydia heeft jachtinstinct, maar reageert niet op de kieviten die verderop zaten. Gelukkig nog geen ganzen in de velden want daar is ze wel allert op. En zou ze een haas zien dan zou ik haar wel nog zeg maar in zicht hebben. Enkel bij het laatste knollenveld wel even aangelijnd gehad want stel dat ze daar een haas achterna gaat richting de landweg of sluizen dan is ze ook nog eens zo uit zicht. Het ging heel goed en ze kwam regelmatig een snoepje halen. Toen ik bijna terug was bij de auto aarzeling of ik haar zou aanlijnen maar ja door die modder heen navigeren is met enkel Brown makkelijker dus ik had Lydia nog los. Zani kon in het begin nog wel eens de auto voorbij lopen en stukje landweg in willen maar Lydia lijkt wel okay met auto rijden. Echter het was niet dat Lydia weg liep.... ze liep gewoon niet verder. De andere honden zaten met wat snoepjes inmiddels in de auto maar Lydia stond nog in de modder. Niet omdat ze niet verder durfde maar omdat het kennelijk zeer smakelijk was. Smakelijker dan die brokjes die ik ze als zijnde snoep verkoop. Ik kon roepen wat ik wilde. Pas toen ik haar ging halen besloot ze wel te komen en liep ze alsnog keurig naar de auto. Hopelijk hoef ik er in de nacht niet uit omdat ze al die aarde weer moet uit poepen. Stiekem moet ik om haar lachen. Het is me er eentje!
Sinds de mislukte adoptie is het moeilijker om met andere honden te gaan wandelen en Lydia thuis te laten. Ik heb thans natuurlijk minder honden en ik probeer normaal in de ochtend nu met de hele roedel van 4 wandelhonden te lopen. Brown en Lydia aangelijnd en dat matched niet echt dus ik moet de lijnen steeds ontvlechten. Maar omdat Lydia sindsdien ook meer aan me hangt had ik haar soms even een paar meter los iets wat ik bij Brown niet hoef te doen want die krijg je dan niet meer 123 te pakken.
Dit keer op het tractorpad besloten haar bijna het hele stuk los te laten. Lydia heeft jachtinstinct, maar reageert niet op de kieviten die verderop zaten. Gelukkig nog geen ganzen in de velden want daar is ze wel allert op. En zou ze een haas zien dan zou ik haar wel nog zeg maar in zicht hebben. Enkel bij het laatste knollenveld wel even aangelijnd gehad want stel dat ze daar een haas achterna gaat richting de landweg of sluizen dan is ze ook nog eens zo uit zicht. Het ging heel goed en ze kwam regelmatig een snoepje halen. Toen ik bijna terug was bij de auto aarzeling of ik haar zou aanlijnen maar ja door die modder heen navigeren is met enkel Brown makkelijker dus ik had Lydia nog los. Zani kon in het begin nog wel eens de auto voorbij lopen en stukje landweg in willen maar Lydia lijkt wel okay met auto rijden. Echter het was niet dat Lydia weg liep.... ze liep gewoon niet verder. De andere honden zaten met wat snoepjes inmiddels in de auto maar Lydia stond nog in de modder. Niet omdat ze niet verder durfde maar omdat het kennelijk zeer smakelijk was. Smakelijker dan die brokjes die ik ze als zijnde snoep verkoop. Ik kon roepen wat ik wilde. Pas toen ik haar ging halen besloot ze wel te komen en liep ze alsnog keurig naar de auto. Hopelijk hoef ik er in de nacht niet uit omdat ze al die aarde weer moet uit poepen. Stiekem moet ik om haar lachen. Het is me er eentje!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten