Kito was degene die het afgelopen week zwaar had maar die nu op D-day juist standje overleven mee gaat in de flow en die ik zelfs op rustige momenten soms even naar buiten krijg. Brown die het afgelopen dagen juist zo goed deed, heeft het vandaag inene helemaal gehad en probeert overal weg te kruipen. Dus opletten want honden achter de wasmachine is geen goed idee. Die staat overigens steeds aan. Voldoende plasjes te dweilen dus veel was maar daarnaast zorgt de machine voor een welkom tegengeluid. Net als de vaatwasser en de geluidencd die de hele dag nu te horen is in huis.
Ik loop gelukkig mijn rondjes tuin niet helemaal eenzaam. 
Vainilla en Milka hebben totaal geen moeite met de knallen. Freek wel maar gaat braaf mee en zoekt steun als het hem even teveel wordt.
Dat laatste is zo geweldig goed teken. Van een hond die niet wist of hij op zijn baas kon rekenen naar een hond die je opzoekt als het even te spannend is. Heel goed Freek!
Om daarna weer te rennen met Milka samen met een speeltje.
Ook Lydia geeft geen sjoege. Knallen zijn haar zorg niet; als het maar droog weer is als we naar buiten gaan en als er maar eten in huis is. Noble dipte juist met het onweer, deede het verder afgelopen dagen heel goed maar vindt het nu ook niet leuk meer. Toch is hij wel een hond die snel weer herstelt en tussendoor dan toch weer even naar buiten gaat. Maar zijn vertrouwde bal ligt nu ongebruikt terzijde. Zani had gister een dipje maar vandaag gelooft ze het wel en ondergaat het gelaten net als Tinka. Tinka die afgelopen nacht verdimme wel gewoon met knallen rustig buiten doorgaat met vreten, maar overdag passief en onbeweeglijk in een mandje ligt.
Nog even volhouden en dan de eerste dagen in het nieuwe jaar bijslapen en bijtanken.
Deze maand de grootste en de kleinste opvanger geplaatst. Vandaag Nilsson in een turbo adoptie. Lieve baasjes wiens kerst geen kerst was nadat hun hondje vorige week was overleden en die onafhankelijk van elkaar zoekend op internet naar een nieuw maatje allebei met Nilsson kwamen. Dat was al een heel goed teken. Huisbezoek vanochtend en meteen in de auto en kennismaken. Dat zat wel goed. Nilsson vond het reuzegezellig en huppelde blij mee de poort uit. Heel veel geluk manneke!
Brown mocht in augustus stoppen met de allopurinol. Haar leish was duidelijk slapende. Echter omdat Casata de nodige stress voor Brown gaf en stress juist een trigger kan zijn om de leish te doen oplaaien was ik door gegaan met de allopurinol denkende dat het maar voor enkele weken nog extra was. Eind november was de pot leeg en omdat allopurinol toch doorwerkt in de urine en dat niet echt helpt bij een hond met zindelijkheid issues heb ik besloten om te kijken of ze goed zou reageren op de rust compositum poeder dat ik van de baasjes van de overleden Tommy gehad had.
Best spannend maar het lijkt goed te werken want Brown is nog steeds in de nachten droog in haar bench. Eventueel bezinksel zal afgelopen maand neem ik aan ook wel uit de urine verdwenen zijn. Helaas gaat het overdag nog regelmatig mis. Zowel los lopend in huis als bij het in de bench zitten met voeren wat met de huidige roedel toch best wel wat tijd kost door medicatie van diverse honden en een langzame eter als Kito die in de gang eet en dat is toch de doorloop naar buiten. Dat is voor een enthousiaste opgewonden Brown in de bench gewoon vaak net even te lang. Op zich kan ze prima alleen zijn en dan gaat het eigenlijk ook prima met droog blijven in de bench. Komende weken is er natuurlijk ook vuurwerkgeknal en de regen helpt ook vaak niet mee om Brown het modderige veldje waar gewoon het gras onder water staat op te krijgen. Ik heb echter goede hoop dat het in het nieuwe jaar ook overdag beter zal kunnen gaan.
Ze is thans bezig achter Nilsson aan te rennen die zijn gekke 5 minuten heeft. Dolle pret. 
Wandelen is nog altijd haar passie en we hopen op iemand met een groot hart die er gewoon dagelijks lekker met haar op uit wil trekken. Dan zal ze gewoon ook beter uitgeplast zijn en ook beter haar energie kwijt kunnen want hoewel ouder is ze gewoon heel actief en energiek.
Nog even flink knuffelen en dan zijn de nieuwe baasjes er om haar op te halen. Casata/Kaas heet nu Carla en heeft een warm thuis op een prachtige landelijke plek met veel ruimte. Wat boft ze! Ik mis haar maar ben heel blij voor haar dat ze zo een lot uit de loterij heeft mogen treffen. Eerste berichten zijn goed en ze heeft al een heerlijke wandeling kunnen maken. Ze zal hopelijk vanacht heerlijk slapen met al die nieuwe fijne indrukken. 
Het was trouwens een goede ruil want de Ranjaclub kreeg het voer van hun overleden hond. Hypoallergeen voer van hoge kwaliteit. Dat is echt zo geweldig!
Het was sowieso een verwendag met leuke post en gulle gaven en veel om dankbaar voor te zijn. En iemand moet de Ranjaclub geholpen hebben met deze kerstwens. Dank!
Ik ben heel moe maar ik ga met een rijk en dankbaar gevoel slapen. Wat zijn we verwend vandaag.
Grappig is dat Zani nu ze is afgevallen in steeds kleinere mandjes gaat liggen. Ze past er weer in en kan zich vermoedelijk beter opkrullen. 
Geen kerstboom daar nu niet echt plek voor helaas maar wel gezellige kerstsfeerkleden in de manden en op de stoel en bank. 
Sereno en Brown kunnen zo op een kerstkaart.
Vandaag met Noble naar de dierenarts geweest. Hij had bij zijn teennagel een kleine abces en teen was wat dik. Gezien de locatie wilde ik er toch even naar laten kijken. Het is nog niet open maar dat zal het vermoedelijk nog wel gaan. Dat is ook goed want een evt doorntje oid zweert er dan met de pus meteen mee uit maar hij staat er natuurlijk wel mee in de blubber. 
Noble heeft antibiotica mee gekregen en ik mag gaan proberen of ik zijn achterpoot 5 minuten in een sopje kan laten weken. Uit eerdere ervaringen met honden die dat moesten, weet ik dat dat meest betekent emmer om, want een hond vragen om geduldig 5 minuten met zijn poot in een emmer water te staan is toch echt meest teveel gevraagd en zeker als je alleen bent gewoon iets teveel uitdaging. Noble zelf was bij de dierenarts geweldig lief. Hij kreeg koekjes waar de brave schat blij voor ging zitten en pootjes gaf. Hopelijk heeft hij het dan toch een beetje een leuk uitstapje gevonden. Hij heeft nu een kap om en de eerste pillen gehad. Met de kerst zou het beter moet zijn, anders terug komen. 
Inene gister een reactie voor Kaas. Landelijk wonen en wandelen en het klonk super. Ze wilden graag vandaag langskomen dus gister snel gemaild en gebeld en vanochtend kwamen ze kennis maken. Ze willen Casata graag adopteren. Dirkje en Michiel kwam het goed uit om vanmiddag het huisbezoek te doen en gingen meteen op pad en huisbezoek was ook positief. Dus Casata staat gereserveerd en wordt vrijdag gehaald. Met kerst zal zij een eigen thuis hebben en met de jaarwisseling zal ze daar lekker rustig zitten. Dus toch nog een hond die met kerst een eigen thuis zal krijgen. Ik ben erg blij. 
Hallo lieve mensen, hier Nilsson.
Ik mocht vandaag mee met de Ranjaclub op de wandeling. Ik deed het zo goed dat ik zelfs los mocht lopen. Nuja Maureen zegt dat ik nog wel moet leren dat ik niet achter fietsers mag aanrennen, maar als ze altijd zulke lekkere snoepjes mee heeft ga ik dat wel leren. Het was tof zo daar in de velden te rennen. 
Tot ik ontdekte dat je op kroos niet kunt lopen.......😳
Regelmatig was er een dipje maar daar gingen de baasjes goed mee om. Een jaar waar Oskar zover al is gekomen bij baasjes die overlopen van liefde voor hem. Gezellig samen met zijn maatje Spike met wie hij het goed kan vinden. 
Nilsson is gek op mij. Als hij uit de bench komt word ik enthousiast door hem begroet. Maar dat gaat wel op de Nilsson wijze😉. Hij is wat je in het engels noemt "mouthy". Er zit geen kwaad in maar bij sociaal contact gaat hij een soort puppybijten. Geen liefdebeetjes maar zachter het in de bek nemen van je vingers. Het kluiven op mijn vingers is geen bijten en doet ook geen pijn, maar helaas schrikt het potentiele adoptanten kennelijk af.
Natuurlijk moet hij leren dat je ook zonder je bekje gedag kunt zeggen. Ik benoem dat hij zachtjes moet doen en hij gaat steeds meer likken en steeds meer rust vinden als we gewoon knuffelen. Want hij is zeker aanhankelijk en wil juist graag contact maar is gewoon sociaal wat onhandig in zijn opwinding om contact met je te maken. Hij moet gewoon alles net als een pup leren en ook dit hoort daarbij. Niet boos worden maar sturen. Verder is hij erg kauwerig alsof hij nog in zijn kauwfase zit. Gelukkig is er een groot aanbod aan kauwspeeltjes waar hij dan ook gretig mee bezig kan zijn. Het is jammer dat dit stukje begeleiding geven (wat zelf een beginnende hondenbezitter prima zal kunnen) al afschrikt. Maar wie er doorheen kan kijken zal het met mij eens zijn dat het toch onbegrijpelijk is dat dit schatje hier nu al 2 maanden wacht op een huisje. Want hij is toch echt geweldig die kleine vrolijke meneer Nilsson!
Casata vermaakt zich wel buiten. Haar vacht is mooi hersteld en hoewel de littekens van de aanval in Spanje op haar poten blijvend te zien zijn is de rest mooi dicht en langer geworden.
Zani weet niet hoe snel ze na een plasje doen terug binnen moet zijn. Hier stond ze even buiten omdat ik haar met een snoepje paaide. Maar als je afvalt en minder vet hebt dan is het natuurlijk nog sneller koud. Je kunt op de foto goed zien dat ze aan 1 kant veel meer vet nog heeft dan aan de andere kant. Echt koud heeft ze het volgens mij niet hoor. 
Tinka had de ene hotspot achtige plek na de andere. Doordat het ook op de poten zat leek ze wat te manken. 
Was ze toch gebeten of waren het toch allergie reacties. Ik gaf haar metacam tegen pijn en onsteking en het was zoeken. Het lijkt er toch op of alsof Tinka net als Darwin een allergie op kipeiwit heeft. Nu consequent de snoep met kip er ook uit gehaald. Alle plekken zijn verdwenen en ook het rare littekenweefsel in de binnenkant van haar elleboog lijkt weggetrokken.Ze loopt weer normaal en rent blij. Wel leg ik in de avond steeds een orthopedisch kussen voor haar neer. Dat lijkt ze wel te waarderen. Ze wordt natuurlijk onderhand ook wat ouder en die korte pootjes dragen een lang zwaar gebouwd lichaam. Ze heeft de laatste tijd inene weer reacties, maar lijkt erop als men haar nu weer voor een klein jack russeltje aanziet en haar tekst niet leest. Het zou haar zo gegund zijn een eigen thuis te vinden. Zo verdrietig dat ze in haar leven zo weinig geluk echt heeft mogen kennen. We geven het niet op.
Vorig jaar December vond langzitter Oskar een huisje bij mensen die gek op hem zijn. Ze zijn ongeveer tegelijk hier gekomen. Ook Tinka heeft vast ergens baasjes die graag met haar zullen willen kroelen en gek op haar zullen zijn. We moeten ze alleen nog vinden.Van deze foto met knuffel Oskar word ik blij. Al eind augustus gehad en ik kijk er regelmatig even naar. Zo een opkikker en dat heb ik wel nodig want met de weinige adopties verlies je af en toe de moed om door te gaan.
In november helaas maar 1 adoptie maar wel een mooie van langzitter Kiwi die ook inmiddels helemaal vertrouwen in haar nieuwe baasje lijkt te hebben gevonden. 
In het grote huis naast me daar verblijven de bakpieten. Ik vond als kadootje door hen gebakken speculaas en kruidnoten. Wat een bofkont ben ik toch. 
Sint bracht een dikke laag paksneeuw!
Dat leverde prachtige plaatjes op!
Sprookjesachtig!
De catalpa was extra bijzonder met de takken zo met sneeuw. 
Ondanks zijn handicap heeft Kito het niet koud en is hij als roemeense straathond in zijn element. Staart in de krul. Altijd zo een mooi gezicht met de witte pluim zo over zijn rug. Het is jammer dat hij zo bang is om op de foto te gaan want als hij het door heeft dan gaat die staart direct omlaag. Maar hier had hij me even niet in de gaten omdat hij het te druk had met genieten. 
Spaanse Tinka heeft ook een dikke vacht en nergens last van. 
Ook Vainilla ziet er de lol wel van in. 
Effies Nilsson inzepen. 
De kleinste van het stel had het zwaar. 
Zijn grootste probleem? Hoe te poepen als je kontje onder de sneeuw komt als je als klein hondje gaat hurken? 😂😁
Op de foto is mooi te zien hoe Zani haar lijfje nu normale vormen gaat aannemen. Vandaag moest ik medicatie voor Lydia ophalen en meteen Zani mee genomen naar de weegschaal. 17,5 kilo weegt ze nu dat is al 8 kilo minder! Als beloning een heerlijk rondje door het recreatie gebied verderop gelopen. We passeerden daar de nodige loslopende honden en wandelaars dus het was interessant om te zien hoe Zani zou reageren. Die is niet zo open naar wat niet tot de roedel behoort. Ze liep daarom met een boogje om de mensen en ook de honden heen die haar meest ook zelf in haar waarde lieten en negeerden. Er is daar gewoon veel ruimte om even een omtrekkende beweging te maken en Zani bleef rustig en hield mij goed in de gaten en kwam daarna meteen weer terug bij me lopen. Zani heeft geen jachtinstinct en laat de vogels met rust en keek ook niet naar de paarden bij de manege die buiten stonden. Nu we een band hebben is het een heerlijk makkelijk hondje om mee te wandelen en het is zo mooi dat ze na een half uur lopen nog even een sprintje trekt zoals je op de video kunt zien. 
Vainilla is gek op Zani en kruipt graag tegen haar aan. Het initiatief komt echt van Vainilla. In haar vorige roedel lagen de twee kleintjes (eentje overleden en de andere elders herplaatst) ook altijd bij Zani. Kennelijk voelt Vainilla aan dat het een fijn plekje is. Hoewel geen katten gewend is Zani een hondje die ik ook zonder meer bij een kat zou durven plaatsen. Zij en trouwens ook Kito talen niet naar jagen en zouden een kat in het huishouden zeker accepteren. 
Die door educatie en castratieprojecten de mentaliteit proberen te veranderen. De protectora in Fuentevaqueros moet dus dicht over 2 maanden en maar zien hoe ze het gaan redden. Dit terwijl ze nooit hun hand ophouden en het zonder steun van de gemeente doen.
In 2021 kwam er wel erkenning in de vorm van een medaille. Juist omdat ze meer doen zoals voorlichting en TNR van kattenkolonies in de dorpen waar de positieve effecten zichtbaar van zijn. Het zou jammer zijn als ook deze projecten geen doorgang meer zullen gaan vinden als de protectora dicht is.
Vandaag hoorde we van Conny een bezonder TNR verhaal. Zij noemen het daar CER maar het is meest bekend in het engels als TNR= trap, neuter, release oftewel de katten vangen, steriliseren en weer terug uitzetten.
Bij een plaatselijke supermarkt stond een dame die om voer voor zwerfkatten vroeg. Ze maakten af en toe een praatje met haar. Ze was dakloos en woonde met haar 2 honden in de heuvels. Ze vroeg niets voor zichzelf; ze redde zich wel. Maar ze maakte zich zorgen want op haar stekkie waren katten aan komen lopen. Eerst 1 maar al gauw kwamen er meer zwerfkatten die in de heuvels woonden bij haar om eten vragen. Het laatste waar ze op zat te wachten was dat deze katten zich zouden gaan vermeerderen. De katten waren haar wel redelijk gaan vertrouwen door het voeren en bleven in de buurt, maar te verwilderd om ze even op te pakken en in een kooitje te stoppen. Ze hebben toegezegd haar te helpen en zijn op pad gegaan met vangkooien. Niet eens zo simpel want de dame woont drie kilometer heuvelopwaarts. Het lukte echter om alle 8 de poezen te vangen.
Na sterilisatie en bijkomen in de protectora gingen ze vandaag weer op pad.
Hier onderweg even op adem komen. Na 2 kilometer heuvelopwaarts zijn ze gestopt en is de dame hun tegemoet gelopen. 
Ze hebben de katten allemaal los gelaten en de dame heeft ze geroepen en ze volgden haar op afstand door de bomen naar het plekje op de heuvel waar de dame onder primitieve omstandigheden bivakkeert. De dame was zo dankbaar dat ze de katten kwamen terug brengen en ze geen zorgen had om ook nog ongevraagde nestjes van toch al verwilderde katten erbij te krijgen. Ze blijft voor de zwerfkatten zorgen. Overigens heeft het team de wilde zwijnen gelukkig zelf niet gezien. Al hebben die de dame en haar honden helemaal geaccepteerd en pikken ze met hun kroost graag een hapje mee van het kattenvoer. Maar een wild zwijn kan ook zeker gevaarlijk zijn en daarom waren ze blij die zelf niet tegengekomen te zijn met het vangen van de katten. 
