Wat is oud? Thans hebben we de nodige honden van 7-8 jaar die door veel mensen als (te) oud betiteld worden. Dan heb je er maar zo kort plezier van of er is de veronderstelling dat zo een hond geen lange wandelingen meer kan maken terwijl dat meest totaal geen probleem is. En vaak kan zo een hond er nog wel 7 jaar aan plakken en is het dus geen oude hond maar gewoon een hond van middelbare leeftijd.Afgelopen vrijdag hebben de baasjes van Jack afscheid van hem moeten nemen. Een jack russeltje op leeftijd die nog 2,5 jaar een prachtig pensioen kreeg bij mensen die elke dag met hem als kadootje hebben ervaren. Hij was tot bijna het laatst toe een blij ei maar een bloedende tumor in zijn bekje met uitzaaiingen bracht het afscheid met zich mee. Hij wordt erg gemist. We zijn dankbaar dat er gelukkig ook adoptanten zijn die een seniorenhond willen adopteren.
Sereno hier is bijna 14 jaar oud en is ongetwijfeld ook aan zijn laatste jaar bezig. Hij wordt stram en de dementie maakt het voor hem en voor mij soms moeilijk. 
Maar hij geniet nog wel en wordt zo blij als we gaan wandelen.Dat noem ik een oude hond. 
Sansa is een senioren hond van 10 jaar oud maar loopt naast de fiets en bubbelt en bruist.
Ik hoop dat ze er nog zeker 5 jaar aan vast mag gaan plakken.
Bij Brown is natuurlijk het nadeel dat ze gezondheidsaandachtspunten heeft. 
Tinka heeft zo haar eisen qua woonomgeving.
Pokémon heeft gewoon zijn uiterlijk tegen. Was hij een maltezertje dan was hij ongetwijfeld zo bemiddeld geweest maar nu blijven de reacties uit.Al geldt dat ook voor de jongere generatie. Freek en Noble bekvechten hier wie het balletje bij adoptie mag meenemen. Eerst maar eens adoptanten vinden.
Nog geen enkele serieuze aanvraag de afgelopen 3 maanden voor Noble geweest. Tevoren naief gedacht dat hij wel snel zou plaatsen. Maar inmiddels zijn Noble, Pokémon en Macey ook langzitters geworden. 
En voor een jonkie als Macey die net als Freek na een valse start gewoon de pech heeft gehad nooit een fijn thuis te mogen kennen hopen we natuurlijk net zo als voor de honden van middelbare leeftijd en de senioren dat ze een passend huisje mogen vinden. Een hond is in mijn ogen nooit "te oud" voor adoptie. De hoeveelheid kadodagen die je met de adoptiehond naar verwachting hebt, die kunnen natuurlijk wel verschillen.
De kruiden om haar blaasspier te versterken leken eerst goed aan te slaan maar afgelopen weekend toch weer een terugval. Maar nog steeds wel een flinke verbetering qua wat het was. Ik ga nog even door met de kruiden in een lagere dosis. Komende week kijken hoe of het gaat en anders toch maar weer contact opnemen met de dierenarts of er reguliere medicatie nodig is om het beter te krijgen het op te houden. Want als zindelijk bemiddeld kan worden zal ze toch iets betere adoptiekans hebben. Op zich heeft ze bv geen probleem met even alleen thuis zijn. Maar ze zal gewoon vaker uit moeten en een tuin is gewoon nog een must om praktische redenen. 
Ondertussen wel een pakket gehad. Dank Anne Marie! De kleedjes en kussens werden door Sansa gekeurd. Ze is een goede hulp😊. Verder ook de nodige foto's en filmpjes van blije en trotse adoptanten. 
Deze leuke foto van Sabba die inmiddels 2 jaar bij haar baasjes woont wilde ik jullie niet onthouden. Ze zit nog steeds vol liefde en haar baasjes vinden nog altijd elke dag met haar een kadootje. 
Verder is het hier saai. Even een foto van langzitters Freek en Rebecca. Het was even volhouden maar inmiddels is nu alsnog de kap van Brown af. Hoera! Helaas sinds de narcose is het qua plas ophouden en zindelijkheid weer mis. Dierenarts wilde het nog even aanzien maar helaas weinig verbetering. Heb echter kruiden besteld die moeten helpen de sluitspier te versterken. Hopelijk gaat dat effect hebben en anders ga ik toch opnieuw de dierenarts vragen of ze bv propalin kan krijgen. Nu weer veel haar dekbedden wassen en veel plas opdweilen in huis. Hopelijk valt overdag het kwartje weer dat ze gewoon netjes weer buiten plast als de deur open staat want dat deed ze juist de laatste weken voor de operatie eindelijk. 
Ondertussen ook nog steeds aan het rommelen met Tinka haar diaree. Giardia test was zoals verwacht negatief maar de standaard middelen en de diverse huismiddeltjes die ik normaal heb helpen helaas niet. Ook zij krijgt kruidentabletten en verder groente voor de vezels. Via de dierenarts nu een ander soort diaree stopper maar blijft dat de darmflora en werking zelf moet herstellen. Maar ja toch ook dringende advies om opnieuw te ontwormen en dan met panacur dus dat is ook weer 5 dagen gif door die darmen wat de goede darmbacterien ook niet echt zal helpen. Maar je weet gewoon niet waar het te zoeken, dus toch maar ingezet. Oorzaak is denk ik het vele eikels eten geweest die afgelopen najaar/winter veel meer dan andere jaren in de tuin lagen. Een jaar eerder lagen er niet zo veel als afgelopen winter en was het een jaar eerder geen probleem zag ik deze winter haar ontlasting steeds verder achteruit gaan. Ze heeft nu geen eikels meer te eten maar de darmen herstellen kennelijk helaas niet. Ook maar een ander soort probiotica gekocht die misschien makkelijker de maag passeert. Verder curcumine gekocht voor Kiwi omdat een leven lang metacam toch niet echt goed is en curcumine bij Whoopi heel goed werkte vele jaren waardoor ze de reguliere pijnstilling/ontstekingsremmers niet nodig had. Maar nu de curcumine ook maar aan Tinka gegeven. Nog altijd veel op in de nachten. Freek vreet ook veel en moet dan vaak om half twee plassen en poepen. Om 3 uur moet Tinka diaree poepen. Als het licht wordt tegen 6 uur is demente Sereno wakker en door alle onrust moeten Rebecca en Brown ook vaak eerder op de ochtend eruit of hebben in bench geplast. Door de grote roedel is het lastig om te voorkomen dat Freek zo vreet in de tuin. Net weigerde hij ook om binnen te komen en liep nog in de schemer met Tinka op het veldje. Gras is gemaaid en dat "kuilgras" smaakt ook heel lekker. Hij heeft gelukkig verder goede ontlasting maar moet gewoon vaker uit. Na adoptie kan men er wel op letten en het voorkomen want hij is gewoon lijnzindelijk en kan dan gewoon uitgelaten worden ipv rondlopen op het grote eigen terrein. Dan zal hij vast snel weer gewoon de nacht doorslapen. Helaas ging de adoptie niet door en loopt het dus voor Tinka en Brown ook niet soepel en tja Sereno is gewoon weinig aan te doen behalve de cholodin, pijnstilling en zorgen voor een fijn kussen om op te liggen voor zijn stramme lijf. Maar alles bij elkaar is het wel zware wissel omdat ik zelf mijn nachtrust zo nodig heb. 
Sansa is goed aan het inburgeren. Maar omdat ze hier gebleven is heb ik eigenlijk nooit iets met de vele filmpjes gedaan. Nu ik foto's aan het uitzoeken was toch ook maar 10 willekeurige filmpjes even snel samen geplakt tot een video. Zodat jullie kunnen zien hoe een vrolijk, speels en bruisend hondje ze is. Ze moet nog wel het nodige leren. Het is leuk dat ze mensen zo graag gedag zegt maar het is niet nodig dat je op het fietspad fietsers gedag gaat zeggen. Ze komt braaf voor een snoepje maar denkt dan als de fietser voorbij is soms nog van ohjee ik heb die gemist en wil er achter aan rennen om de fietser alsnog gedag te gaan zeggen. Ook is ze zo blij dat ze mee mag wandelen dat ze het uitgilt van vreugde en daarmee alle achterblijvers jaloers laat blaffen in huis. Ze is verre van perfect en niet altijd het beoogde hulpje met de opvanghonden, maar wel ondernemend, vrolijk en een heerlijk knuffeltje. Hopelijk leert ze op termijn dat even alleen thuis blijven heus geen ramp is en ik terug kom. 
Sansa hoort ze er inmiddels helemaal bij en ik voel me een bofkont dat ik haar vrouwtje mag zijn. 
Afgelopen vrijdag was het voor Nozem ook een feestelijke dag. Hij kreeg bezoek en was helemaal blij met zijn nieuwe vrouwtje en zij met hem dus hij is lekker mee. Nu nog wennen aan die rare konijnen die in het appartement rond huppelen waar hij nog met verbazing naar ligt te kijken en nog niet goed weet wat van ze te denken. Maar bij zijn vrouwtje ligt hij graag en hij speelt vrolijk en het wandelen gaat heel goed. 
Afgelopen donderdag was ik met Brown naar de dierenarts om de hechtingen te verwijderen. Ze liep jolig en vrolijk naar binnen en onderging het gepruts aan haar buik weer super braaf. De dag ervoor zei ik nog tegen Brown die haar kap af had gewerkt dat ze nog 1 dagje moest volhouden en dat als de dierenarts tevreden zou zijn dat de kap af mocht. Ai had ik dat maar niet beloofd. Dierenarts was heel tevreden maar omdat de hechtingsverwijderplekjes ook weer moeten genezen en ze zit met het tekort aan bloedplaatjes moet haar kap nog 5 dagen langer om. Dinsdag mag die af. 
Dat was niet de afspraak vond Brown. Valse belofte van mijn kant.....ze vindt daar dus wat van...... en ik ben nu dus bezig met ducktape en vindt meermaals op de dag de kap af want Brown vindt dat ze na 10 dagen braaf en meegaand de kap om gehad te hebben er nu wel klaar mee is 😏
Mei begon gister goed met een leuke reactie voor Nozem en vandaag is hij gereserveerd. 
