De dames zijn ook geweest

Vandaag ook weer spannend. Slechte nacht gehad, want Mamba had precies deze nacht uitgekozen om in haar benchje te poepen. En heeft ze door de plaspillen meest harde ontlasting nu was het zacht en in getrapt en uitgesmeerd. Ondanks dat ze naast mijn bed slaapt merkte ik het pas op door de geur en dat was dus schoonmaken om middernacht en Mamba in bad haar poten wassen. Ze bleef onrustig en later diaree los in huis en in vroege ochtend om 5 uur weer wakker en aangeven naar buiten te willen en daarna dat ze honger had. Dus maar even snel de medicatie in wat eten want ze moest nuchter blijven maar als ze uiterlijk 6 uur de medicatie kon krijgen zou dat wel beter zijn. Nog even geslapen maar vroeg op en Mamba leek weer prima. Nog even aarzeling wat te doen. Anders Phuc mee? Toch die maar thuis gelaten. Bij dierenarts overleg. Die had liever gezien dat ik Phuc meegenomen had maar ja Mamba was gelukkig verder weer okay en had geen koorts en uitstel is ook niet fijn want ze hebben het heel druk en dan was het wel gedaan. Maar is natuurlijk wel een oudje en risico met haar kwalen en dan ook diaree kan net even dat duwtje zijn dat je niet wilt geven. Tock knoop doorgehakt en haar achtergelaten. Het is goed gegaan en haar tandjes zijn weer schoon en 1 voortandje is eruit.​Wel heel koud aanvoelend aan de pootjes dus bij thuiskomst meteen een truitje aan voor extra warmte. Ze ging lekker bijslapen en heeft inmiddels lekker gegeten. Geen diaree meer gezien en hopelijk hebben we een rustige nacht. Tja dan Linda. Hier gisteravond lekker naast Oskar... nuja tot hij zich wilde krabben toen moest ie opzouten van haar😄en dan in de ochtend erin geluist worden met een lege voerbak in een wat te kleine bench. En dan mee in auto. Bij dierenarts op tafel. Plasje laten lopen maar verder zo dapper en snel in slaap. Dan wordt je wakker in je benchje maar ja waar ben je en waar is je vrouwtje. Omgeving vreemd, geur is vreemd en enge vreemde mensen die je gelukkig al voor het uitslapen in je eigen benchje gelegd hadden. Hier zie je Linda in de auto. Ze staat naast me maar ja voor haar is auto rijden natuurlijk ook spannend en dan je bekkie zo gek aanvoelend want daar waren de nodige voortanden uit gehaald en dat nare tandsteen verwijderd. Thuis was ze erg blij en wist ze duidelijk weer waar ze was. Wel wat onrustig en kijken waar ik was maar inmiddels lijkt het ritme hervonden. Ze heeft lekker gegeten. Ik zag er erg tegen op voor haar en ik ben blij dat het nu achter de rug is. Ze kwam overdag gewoon met licht mee naar buiten dus ze lijkt het goed op te pakken. Ze krijgt een paar dagen nog antibiotica en pijnstilling maar jasje heeft ze niet nodig en geestelijk lijkt ze geen trauma te hebben. Vroeger als er iemand in huis geweest was durfde ze soms dagen niet naar buiten maar nu doet ze met echt verbazen hoe goed ze herstelt en braaf dierenarts handelingen (ook titeren van de zomer) ondergaat.Ook aan Sereno niets meer te merken. Terwijl het voor hem en Linda toch de eerste keer was dat ik ze weg bracht voor narcose. Hopelijk kunnen hun gebitjes er de rest van hun leven nog weer tegen.​Woensdag mag Phuc. Dat wordt ook spannend. Hij gaat elk 1.5-2 jaar en ik weet dat hij nooit last heeft van de narcose en kon hem altijd heel makkelijk achterlaten. Maar ja hij is nu wel 13,5 jaar oud met hartkwaal en kan bij stress nu aardig blauw aanlopen en heeft door zijn slechte zicht nu sneller stress. Dat maakt het wat anders. Ook hoop ik dat hij nog wel even mee kan en waar ik bij de andere drie er vanuit ga dat ze vermoedelijk rest van hun leven okay zijn, kan het bij Phuc zo zijn dat hij bij leven over 1,5 jaar toch weer moet. De andere honden wil ik bijhouden met gel maar Phuc is gewoon in aanleg heel zwak gebit en kaak en dat maakt gewoon dat hij een abonnement op de "tandarts" heeft.Van het weekend lekker bijslapen. Hopelijk mooi herfstweer. Maandag dus bezoek voor Lima. Nog even samen knuffelen en wandelen. Ze zal het spannend gaan vinden en tja hoe leg ik het haar uit dat ze moet verkassen op haar oude dag nu ze hier toch al zo lang weer zit. Ze kan zo in me kruipen voor een knuffel. Echter ik moet me voor houden dat na even een dalletje door ze toch wel snel zal wennen aan haar nieuwe leven en dan vast en zeker niet meer terug wil naar hier in een drukke roedel. Haar vrouwtje gaat er alles aan doen denken we om haar gelukkig te maken.