Lydia weer terug

Lydia is bekend met hartfalen en dat betekent dat ze vocht vast houdt. Ze krijgt vochtafdrijvers en door deze plasmedicatie plast ze het gelukkig er meest weer uit maar af en toe hoor je haar wat kuchen. Soms heeft ze even een dip dat ze duidelijker meer vocht vast houdt. Dan ook meer kuchen. Gelukkig herstelt dat zich binnen een week dan weer. Het is en blijft een hondje van de dag. Haar hart zal niet meer beter worden maar verder achteruit gaan. 

Lydia haar plaatsing ging heel snel en ongebruikelijk. En zul je zien slechte timing want prompt had ze met vertrek een dipje met meer kuchen. Bij adoptanten vond ze het fijn maar tegelijk hakte de verplaatsing er kennelijk zwaarder in dan we voorzien hadden. Lydia kon slecht haar rust vinden en was steeds alert. Deze onrust maakte natuurlijk dat haar hart nog harder werkte en ze nog meer stuwing kreeg en nog meer ging kuchen wat natuurlijk ook niet helpt om lekker te gaan slapen. Dus in de nachten veel rondlopen en kuchen. De 2^e nacht had de adoptante haar plasmedicatie al in de vroege ochtend gegeven en iets verhoogd. En naar Dirkje gebeld dat het niet goed met Lydia ging. Dirkje heeft rondje gebeld om een spoedarts op de zondagochtend te vinden. Dirkje en Michiel hebben hun afspraken afgezegd en zijn er heen gegaan en zul je zien de plasmedicatie had inmiddels goed zijn werk gedaan en in de auto een uur lang een rustig hondje. De kliniek is voor mij op 3 kwartier rijden en ik ook mijn afspraak afgezegd en was in de auto gestapt en naar Roden gereden denkende dat ik een naar adem happend sneu hondje aan zou treffen bij de dierenarts. Niet dus. Geen eens een kuchje. Dierenarts moest haar eerst inschrijven en wilde de mails bekijken (had allerlei bloeduitslagen en patientendossiers door gemaild) dus ik ben even de kliniek met Lydia uitgelopen om haar te observeren op het wandelpad direct naast het parkeerterrein van de kliniek.Direct staartje in de lucht en blij want hoera we gingen wandelen. Plasje doen en tja sorry Lydia de pret is over want we gaan weer terug want de dierenarts wacht. Dus daar stonden we allemaal met enige verbazing naar Lydia te kijken die, zal je zien, geen kuch in de behandelkamer liet horen en te druk bezig was haar nieuwsgierige lange podenco neus overal in te stoppen. Gelukkig hadden we wel een geluidsopname van het kuchen in de nacht van de adoptante en kon de dierenarts bij luisteren longen wel wat horen reutelen maar in basis was de rest allemaal keurig. Het kwartje extra medicatie was een goede zet geweest van de adoptante en had duidelijk de truc gedaan. Advies was komende week doorgaan met de verhoging medicatie en dan overleg met eigen dierenarts. En omdat de laatste hartecho in oktober 23 in Spanje gedaan was misschien nu al een nieuwe echo om eens te zien hoe het er nu voor stond met haar hart. Dit laten we inderdaad maandag maar meteen doen en gaan daarvoor terug naar de specialist in Roden.Na het consult naar de parkeerplaats en Lydia bij mij in de auto gezet. Haar spullen waren meegegeven dus achterklep open en spullen overladen. Maar ik stond nog stijf van de adrenaline omdat ik had begrepen dat Lydia zwaar benauwd was en dacht al het ergste en was vol schrik en schuldgevoel in de auto gekropen en naar dierenkliniek in Roden geracete. En ik stond daar eigenlijk nog in opperste verwarring. Dus bedacht dat ik verstandig moest zijn en beter eerst een stukje kon gaan lopen opdat ik wat rustiger achter het stuur zou kruipen opdat we veilig thuis zouden komen. Dirkje en Michiel hadden eigenlijk hetzelfde. Dus ik Lydia weer uit de auto gehaald en zij Kitty uit hun auto en we zijn met de honden gaan wandelen in het park naast de kliniek. Idee was rustig aan en klein stukje maar Lydia was zo blij en liep met staartje hoog volle kracht vooruit en snuffelde in de bosjes en genoot. Na 10 minuten aarzeling van moet ik niet terug want tja vraag ik niet teveel van de patient. Die enkel ongeduldig door wilde lopen en snuffelen en niet echt uitstraalde dat het teveel werd. Michiel zei nou die loopt wel door hoor, dus we zijn helemaal om de vijver gewandeld en waren ruim half uur later terug bij de auto's. Geen vermoeide Lydia. Nog steeds wij mensen vol ongeloof en vol verwarring. Thuis gekomen in haar vertrouwde omgeving had Lydia geen enkel probleem om haar rust te pakken. Wel af en toe kuchen, ook in de nacht, en tegen de ochtend wat meer omdat de medicatie uitgewerkt was maar niet echt zorgelijk. Ze draaide een rondje en sliep weer door. Gewoon haar plasmedicatie met haar ontbijt gegeven (eetlust mankeert niets aan) en daarna met de auto naar de velden met wat honden om een half uur te wandelen. De hogere dosering maakte dat ze extra moest plassen en met effect want afgelopen nacht heeft ze gewoon zonder kuchen door geslapen.

Vandaag warmde het snel op maar toch even kort gelopen op een tractorpad. Ondanks dat na 10 minuten de tongen eruit hingen vonden ze het maar stom dat ik zo snel omkeerde. Maar een kwartier leek me voldoende vandaag. Tongen waren bij alle honden roze en niet blauw en dat wil ik graag zo houden. Thuis rustig aan. De honden drinken vandaag veel wat voor Lydia een nadeel is want het vocht moet er immers juist uit. Op zich kan ze goed tegen de warmte gelukkig. Al moet ze het vorig jaar zomer met nog hogere temperaturen in het asiel in Spanje toch wel erg zwaar gehad hebben.

Nu aankijken hoe het komende dagen gaat met Lydia met het warme weer. Door de warmte en het extra drinken zal het nog wel even wisselend blijven. In het weekend gelukkig wat vriendelijkere temperaturen en hopelijk dan helemaal terug stabiel en dan maandag echo en overleg medicatie.