Cas kwam vandaag terug van adoptie. Dit lag niet aan Cas noch aan de adoptanten. Cas is een rustig hondje die we op een rustig plekje wilde zetten. Een gezin met rustige kleine kindjes die landelijk woonde die wilde hem graag adopteren. Na de nodige aarzeling zijn we die adoptieprocedure gestart. Cas zijn emmertje zit echter toch af en toe vol en kinderen hoe lief en rustig ook waren hem toch iets teveel wat leidde tot een bijtincident. Met verdriet is hij terug gebracht en gaan we zoeken naar een huisje zonder kinderen. Het snel willen doorstromen heeft voor 6 honden super uitgepakt maar voor Cas heb ik gewoon zelf de verkeerde inschatting gemaakt. Daar voel ik me schuldig over al kan niemand er wat aan doen. Hier in de grote roedel is het voor Cas ook niet fijn dus ik ga wel kijken of ik hem dit weekend al ter adoptie kan zetten in de hoop dat er zich snel mensen melden die dit lieve aanhankelijke manneke een goed thuis kunnen bieden.
Eline werd mager en
onder de vlooien in oktober 2019 naar het asiel in Spanje gebracht
want volgens haar baasje had ze wat onvergeeflijks gedaan door kippen
te pakken. Nooit geënt, niet gechipt en vermoedelijk nooit
vriendelijk bejegend door haar baas. In mei 2020 bekeken maar nog wel een projectje dus ondanks dat we potentie zagen haar toch nog niet laten komen. Maar ze verdiende het zo om nu na meer dan een jaar asiel een plekje te krijgen met de aandacht om te kunnen bloeien.Hoewel ze haar best doet onzichtbaar te zijn, zit of ligt ze meestal
dicht in de buurt. Bij oogcontact loopt ze
weg alsof ze slaag verwacht en bij benadering gaat ze onderdanig op
haar rug liggen. Knuffel je met een ander hondje dan danst ze vaak
enthousiast om haar as en komt ook aaitjes halen. Ze wil eigenlijk zo
graag erbij horen!
Waant ze zich
onbespied dan kan Eline vrolijk spelen met andere honden of met
speelgoed.
Ze laat zich gelaten intuigen (zoals ze
alles braaf ondergaat zoals tillen en wassen en aaien) maar aan de andere kant van de lijn zat dat enge mens en auto's en fietses dat is ook allemaal zo spannend. Toch ging haar neusje actief op en neer en was ze zeker
ook nieuwsgierig.
Als hond alleen
durft ze duidelijk weinig, terwijl met andere hond ze naar je toe
komt voor contact. Dus naast een rustige leefomgeving lijkt een ander
hondje thans echt een must. Ook een omheinde tuin zolang de lijn nog
eerst geoefend moet worden. Even alleen thuis zijn lijkt geen
probleem maar ze moet nog wat vaker op de dag mee naar buiten om
zindelijk te worden en veel je baasje zien om vertrouwen te krijgen
is ook belangrijk, dus liever geen mensen die voor werk uren aaneen
alleen thuis moeten laten.
Wie ziet haar potentie om een heerlijk
huishondje te kunnen worden en durft de uitdaging aan dit meisje te
laten zien dat ze er wel degelijk mag zijn? De rugzakhondjes zijn nu over en Eline lijkt wel een projectje, maar tegelijk als ze ergens in een rustig huishouden zit dan is het denk ik vrij snel mogelijk haar vertrouwen te winnen en heb je er vermoedelijk een heel ander hondje aan.
Andries zijn geschatte geboortedatum is 20 januari 2010. Jarig vandaag. Een mooie dag dit manneke aan jullie voor te stellen.
Andries is een seniorenhondje die gaat slapen in de hoop wakker te worden in het oude normaal. Waar alles vertrouwd en voorspelbaar was en hij het ritme snapte.
Gered uit dodingstation door iemand die aan het asiel vroeg of ze hem wilden opnemen. Daardoor niets van zijn voorgeschiedenis bekend. Hij zit al sinds mei 2020 in het asiel en heeft een hete zomer en nu al een deel van de koude winter (vriest en kennels zijn niet verwarmd) daar doorgebracht en was duidelijk niet gelukkig in het asiel. Na driekwart jaar asiel in de bus en uitstappen in al weer een vreemde omgeving en alweer drukte van zoveel andere honden. Voor Andries alsof hij van het ene gekkenhuis in het andere belandt.
Niet zo gek dat dit manneke het niet meer snapt en twee kanten heeft. Soms een brombeertje die duidelijk aangeeft hem met rust te laten. Soms een charmeur die gek doet opdat je maar met hem knuffelt en kroelt. Grote ogen die ongelukkig rond kijken, maar pak je een tennisbal of heb je eten dan is Andries je grootste fan. Intuigen is geen probleem en wandelen is duidelijk bekend. Ook in het donker tippelt hij zo mee. Maar dan na een paar keer wandelen inene van slag door vreemde geluiden (piepend bord in de stormwind, klussende buurman) dus het is wel nog een hondje die een rustigere wandelomgeving behoeft en in een anti ontsnappingstuigje loopt. Voor het wassen voor de zekerheid een snoetje om gedaan en snoepjes gegeven. Hij leek een snoetje gewend te zijn en stak zo zijn neus erin en verwachtte al de snoepjes.Hij heeft duidelijk dingen geleerd. Maar tegelijk denk je ook verwaarlozing en isolement gekend en weinig prikkels. Drukte is hem al snel teveel. Misschien van een ouder iemand die ziek geworden is en na overlijden naar dodingstation gebracht. Je weet het niet. Andries heeft het duidelijk niet begrepen waarom het hem allemaal overkomt. Een senioren hondje die toch nog wel een paar jaar mee zal kunnen. Maar tegelijk zullen de doorsnee "ik zoek een hondje voor oma" reacties vermoedelijk niet passen omdat hij toch ook pit heeft. Dus maar hopen op mensen met wat hondenervaring en een groot hart die zeggen we gaan er nog even een super leuke gezellige tijd van maken samen en als hij even het brombeertje is dan krijgt hij de rust die hij op dat moment gewoon nodig heeft en vraagt. Zou dit te vinden zijn? Hij heeft echt ook veel te geven.
Wat was het druk maar met 7 plaatsingen is januari wel heel goed begonnen. De vraag naar sociale honden is groot, maar helaas niet naar de rugzak honden en tja die zijn nu nog over. Komende week ga ik die rustig in kaart brengen. Goede nieuws is dat de transporteur mee denkt en het een volgende keer probeert zo te combineren met Duitsland dat het voor hem financieel haalbaar is om voor 4-5 honden naar hier door te rijden opdat ik niet met een invasie zit zoals nu. Dat zou echt fijn zijn want het is me nu gewoon te veel eigenlijk. Ik wil toch ook een beetje kunnen genieten van de honden en ik kwam aan de overgebleven honden observeren niet toe al hebben die ook wel baat gehad bij een week niets hoeven.Gister en vandaag even focus op mijn eigen roedel. Met Bo-Ghy voor consult omdat ook hij al 2 maanden sukkelt met een afwijkende ademhaling en ik eigenlijk al langer gevoel heb dat er iets met zijn neus is. Hij kwijlt ook regelmatig afgelopen half jaar. Nu moet hij ook voor zijn tanden voor het eerst van zijn leven maar dat is niet zo dringend als bij Mamba. Mamba kon eindelijk ingepland worden en staat voor volgende week woensdag ingepland. Bo-Ghy moet voor een scopie van keel en neus maar de eigen praktijk kan geen biopten nemen en het is al zo druk. Het kan redelijk simpel zijn maar kans is heel groot dat ik dan alsnog door moet naar elders voor een scopie om biopten te nemen. Omdat hij al langer nu wacht en de weg naar antwoorden op deze manier ook lang gaat duren in goed overleg besloten direct voor de doorverwijzing te gaan. Hier in de buurt zal dat ook niet vlot gaan lukken maar gelukkig kan hij bij een specialist in Oldenzaal al volgende week dinsdag terecht. Notabene sneller aan de beurt dan Mamba die gewoon voor haar gebit moet. Best spannend want er kan een doomscenario zijn van een neustumor, maar hopelijk komen er nu snel antwoorden. Dat zal ook weer rust geven want hij is sinds weekend best onrustig in de nachten en heeft nu eenzijdig af en toe bloed uit de neus. Dus druk bezig met surfen en websites bekijken van dierenziekenhuizen om te kijken waar hij het beste heen zou kunnen. En alles er om heen regelen.
Tussendoor ook al wat observaties lijn Andries en Jente gedaan. Ook gepoogd wat fotos te maken maar echt leuke foto;s zitten er nog niet bij. Eline is ook erg bang als ik naar haar kijk. Laat staan als ik een camera op haar richt. Maar ik hoop de 4 nieuwe zieltjes komende dagen aan jullie voor te stellen.
Jan kwam afgelopen weekend weer langs met een extra geschenk. Hij had hier vorige keer gezien dat mijn poepschep niet lang meer mee gaat en ik een nieuwe nodig had. Geen standaard artikel wat je makkelijk kunt kopen, maar met de nieuwe honden die er aan zaten te komen toch wel een zorgenpunt want dat ruim je niet even met een poepzakje op. Zijn zoon werkt bij Constructiebedrijf Hommes en de heren daar vonden het wel een leuk project zo rond de jaarwisseling. Dus bofkont die ik ben kreeg zomaar van dit bedrijf een prachtige speciaal voor mij gemaakte poepschep gedoneerd. Lieve mensen heel hartelijk dank voor jullie inspanning!!!!
Oskar is een vrolijke sociale knuffel, ondanks alle pech die dit kereltje in zijn leven gehad heeft. Als jonge puber werd hij in 2017 op straat gevonden.
Michiel en Dirkje ontmoeten hem in april 2019 in het asiel maar ruwhaartje Bradley mocht toen eerst komen. Gelukkig voor Oskar werd hij in juni 2019 na bijna 2 jaar asiel in Spanje zelf geadopteerd. Om echter na ruim een jaar weer teruggebracht te worden. Er was inmiddels een kleinkind geboren en Oskar (die in het asiel ook met kleine kindjes lief was) zou jaloers zijn geweest volgens de mensen.Het voelde oneerlijk en Oskar meteen op het lijstje gezet voor de volgende keer. Nog mooier was dat ik iemand al op hem kon wijzen en die was meteen enthousiast. Daardoor had ook Oskar vooraf aan zijn reis vanuit Spanje al een thuis in zicht. Vandaag mocht deze knuffel kennis maken. Dat was wel even heel spannend vond hij. Ondanks dat hij geadopteerd is geweest in Spanje heeft hij nog altijd socialisatie gaten dus ook aan de lijn is het best spannend. Maar ik heb er alle vertrouwen in dat hij snel alles gaat leren en zich goed zal kunnen aanpassen. Heel veel geluk manneke! De achterblijvers werden verwend met hondenkoekjes en ik zat vanochtend aan een groot stuk zelfgebakken appeltaart.Wat een bofkont ben ik.
Kenia is een vrolijk actief dametje van ongeveer 3 jaar oud. Een jaar of 2 geleden liep ze bij een meneer zijn huis rond en na een paar dagen liet hij haar maar binnen. Ze bleek drachtig en kreeg haar pupjes. Hij verzorgde de diertjes maar ondernam verder niets met ze. De pups werden dus ook niet gesocialiseerd en leerden niets. Ze waren niet eens geënt. Toen de 2 pups in de puberteit kwamen had meneer drie energieke honden die zijn tuin omspitten van verveling en bracht hij ze maar naar het asiel. Inmiddels is een jaar verstreken en de pups zijn volwassen maar hebben in het asiel ook niets geleerd en hebben een zeer grote socialisatie achterstand. Ze zijn lief maar snel bang. Ze zijn door het asiel Mali en Kongo genoemd en we hopen ze in de toekomst nog eens te kunnen helpen maar het zijn grote projectjes. Kenia echter moet ooit bij een eerste baasje wel gesocialiseerd zijn geweest op mensen want zij was in het asiel open en blij. Kenia is een leuke mix met invloeden van mogelijk Pincher, Bodeguero (spaanse boerenfoks) en Podenco en met 38cm zit ze een beetje tussen klein en middelmaat in. Ze toonde zich hier meteen ook aanhankelijk maar stelde zich wat bescheiden op. Vooraf al ingeschat dat het een actief hondje zou zijn voor lange wandelingen en een bijbehorend baasje gevonden. Bij een eerste lijnobservatie aan de straat onwennig maar wel steeds blijer. Eerste auto's nog schrik maar bij de 4e auto was dat al over. Ooit moet ze een huisje gehad hebben waar ze wandelde. Zindelijk helaas niet dus mogelijk leefde ze in Spanje permanent in de tuin en zowiezo kan ze het na een jaar asiel verleert zijn, maar dat komt vast snel goed. Leuk om te zien hoe ze in een week tijd steeds speelser werd en opbloeide. Enkel de camera bleek eng waardoor foto's maken wel een uitdaging was. Vandaag had ze bezoek en is ze mee naar een warm liefdevol thuis waar ze zo welkom is.
Cas kwam vandaag terug van adoptie. 
Dit lag niet aan Cas noch aan de adoptanten. Cas is een rustig hondje die we op een rustig plekje wilde zetten. Een gezin met rustige kleine kindjes die landelijk woonde die wilde hem graag adopteren. Na de nodige aarzeling zijn we die adoptieprocedure gestart. Cas zijn emmertje zit echter toch af en toe vol en kinderen hoe lief en rustig ook waren hem toch iets teveel wat leidde tot een bijtincident. Met verdriet is hij terug gebracht en gaan we zoeken naar een huisje zonder kinderen. Het snel willen doorstromen heeft voor 6 honden super uitgepakt maar voor Cas heb ik gewoon zelf de verkeerde inschatting gemaakt. Daar voel ik me schuldig over al kan niemand er wat aan doen. Hier in de grote roedel is het voor Cas ook niet fijn dus ik ga wel kijken of ik hem dit weekend al ter adoptie kan zetten in de hoop dat er zich snel mensen melden die dit lieve aanhankelijke manneke een goed thuis kunnen bieden.
Eline werd mager en
onder de vlooien in oktober 2019 naar het asiel in Spanje gebracht
want volgens haar baasje had ze wat onvergeeflijks gedaan door kippen
te pakken. Nooit geënt, niet gechipt en vermoedelijk nooit
vriendelijk bejegend door haar baas. In mei 2020 bekeken maar nog wel een projectje dus ondanks dat we potentie zagen haar toch nog niet laten komen. Maar ze verdiende het zo om nu na meer dan een jaar asiel een plekje te krijgen met de aandacht om te kunnen bloeien.
Hoewel ze haar best doet onzichtbaar te zijn, zit of ligt ze meestal
dicht in de buurt.
Bij oogcontact loopt ze
weg alsof ze slaag verwacht en bij benadering gaat ze onderdanig op
haar rug liggen. Knuffel je met een ander hondje dan danst ze vaak
enthousiast om haar as en komt ook aaitjes halen. Ze wil eigenlijk zo
graag erbij horen!
Wie ziet haar potentie om een heerlijk
huishondje te kunnen worden en durft de uitdaging aan dit meisje te
laten zien dat ze er wel degelijk mag zijn? De rugzakhondjes zijn nu over en Eline lijkt wel een projectje, maar tegelijk als ze ergens in een rustig huishouden zit dan is het denk ik vrij snel mogelijk haar vertrouwen te winnen en heb je er vermoedelijk een heel ander hondje aan. 
Andries zijn geschatte geboortedatum is 20 januari 2010. Jarig vandaag. Een mooie dag dit manneke aan jullie voor te stellen.
Andries is een seniorenhondje die gaat slapen in de hoop wakker te worden in het oude normaal. Waar alles vertrouwd en voorspelbaar was en hij het ritme snapte.
Gered uit dodingstation door iemand die aan het asiel vroeg of ze hem wilden opnemen. Daardoor niets van zijn voorgeschiedenis bekend. Hij zit al sinds mei 2020 in het asiel en heeft een hete zomer en nu al een deel van de koude winter (vriest en kennels zijn niet verwarmd) daar doorgebracht en was duidelijk niet gelukkig in het asiel. Na driekwart jaar asiel in de bus en uitstappen in al weer een vreemde omgeving en alweer drukte van zoveel andere honden. Voor Andries alsof hij van het ene gekkenhuis in het andere belandt.
Niet zo gek dat dit manneke het niet meer snapt en twee kanten heeft. Soms een brombeertje die duidelijk aangeeft hem met rust te laten. Soms een charmeur die gek doet opdat je maar met hem knuffelt en kroelt. Grote ogen die ongelukkig rond kijken, maar pak je een tennisbal of heb je eten dan is Andries je grootste fan. Intuigen is geen probleem en wandelen is duidelijk bekend. Ook in het donker tippelt hij zo mee. Maar dan na een paar keer wandelen inene van slag door vreemde geluiden (piepend bord in de stormwind, klussende buurman) dus het is wel nog een hondje die een rustigere wandelomgeving behoeft en in een anti ontsnappingstuigje loopt. Voor het wassen voor de zekerheid een snoetje om gedaan en snoepjes gegeven. Hij leek een snoetje gewend te zijn en stak zo zijn neus erin en verwachtte al de snoepjes.Hij heeft duidelijk dingen geleerd. Maar tegelijk denk je ook verwaarlozing en isolement gekend en weinig prikkels. Drukte is hem al snel teveel. Misschien van een ouder iemand die ziek geworden is en na overlijden naar dodingstation gebracht. Je weet het niet. Andries heeft het duidelijk niet begrepen waarom het hem allemaal overkomt. Een senioren hondje die toch nog wel een paar jaar mee zal kunnen. Maar tegelijk zullen de doorsnee "ik zoek een hondje voor oma" reacties vermoedelijk niet passen omdat hij toch ook pit heeft. Dus maar hopen op mensen met wat hondenervaring en een groot hart die zeggen we gaan er nog even een super leuke gezellige tijd van maken samen en als hij even het brombeertje is dan krijgt hij de rust die hij op dat moment gewoon nodig heeft en vraagt. Zou dit te vinden zijn? Hij heeft echt ook veel te geven.
Gister en vandaag even focus op mijn eigen roedel. Met Bo-Ghy voor consult omdat ook hij al 2 maanden sukkelt met een afwijkende ademhaling en ik eigenlijk al langer gevoel heb dat er iets met zijn neus is. Hij kwijlt ook regelmatig afgelopen half jaar. Nu moet hij ook voor zijn tanden voor het eerst van zijn leven maar dat is niet zo dringend als bij Mamba. Mamba kon eindelijk ingepland worden en staat voor volgende week woensdag ingepland. Bo-Ghy moet voor een scopie van keel en neus maar de eigen praktijk kan geen biopten nemen en het is al zo druk. Het kan redelijk simpel zijn maar kans is heel groot dat ik dan alsnog door moet naar elders voor een scopie om biopten te nemen. Omdat hij al langer nu wacht en de weg naar antwoorden op deze manier ook lang gaat duren in goed overleg besloten direct voor de doorverwijzing te gaan. Hier in de buurt zal dat ook niet vlot gaan lukken maar gelukkig kan hij bij een specialist in Oldenzaal al volgende week dinsdag terecht. Notabene sneller aan de beurt dan Mamba die gewoon voor haar gebit moet. Best spannend want er kan een doomscenario zijn van een neustumor, maar hopelijk komen er nu snel antwoorden. Dat zal ook weer rust geven want hij is sinds weekend best onrustig in de nachten en heeft nu eenzijdig af en toe bloed uit de neus. Dus druk bezig met surfen en websites bekijken van dierenziekenhuizen om te kijken waar hij het beste heen zou kunnen. En alles er om heen regelen. 
Jan kwam afgelopen weekend weer langs met een extra geschenk. Hij had hier vorige keer gezien dat mijn poepschep niet lang meer mee gaat en ik een nieuwe nodig had. Geen standaard artikel wat je makkelijk kunt kopen, maar met de nieuwe honden die er aan zaten te komen toch wel een zorgenpunt want dat ruim je niet even met een poepzakje op. Zijn zoon werkt bij 
Oskar is een vrolijke sociale knuffel, ondanks alle pech die dit kereltje in zijn leven gehad heeft. Als jonge puber werd hij in 2017 op straat gevonden.
Michiel en Dirkje ontmoeten hem in april 2019 in het asiel maar ruwhaartje Bradley mocht toen eerst komen. Gelukkig voor Oskar werd hij in juni 2019 na bijna 2 jaar asiel in Spanje zelf geadopteerd. Om echter na ruim een jaar weer teruggebracht te worden. Er was inmiddels een kleinkind geboren en Oskar (die in het asiel ook met kleine kindjes lief was) zou jaloers zijn geweest volgens de mensen.
Het voelde oneerlijk en Oskar meteen op het lijstje gezet voor de volgende keer. Nog mooier was dat ik iemand al op hem kon wijzen en die was meteen enthousiast. Daardoor had ook Oskar vooraf aan zijn reis vanuit Spanje al een thuis in zicht. 
Vandaag mocht deze knuffel kennis maken. Dat was wel even heel spannend vond hij. Ondanks dat hij geadopteerd is geweest in Spanje heeft hij nog altijd socialisatie gaten dus ook aan de lijn is het best spannend. Maar ik heb er alle vertrouwen in dat hij snel alles gaat leren en zich goed zal kunnen aanpassen. Heel veel geluk manneke!
De achterblijvers werden verwend met hondenkoekjes en ik zat vanochtend aan een groot stuk zelfgebakken appeltaart.Wat een bofkont ben ik. 
Kenia is een vrolijk actief dametje van ongeveer 3 jaar oud. Een jaar of 2 geleden liep ze bij een meneer zijn huis rond en na een paar dagen liet hij haar maar binnen. Ze bleek drachtig en kreeg haar pupjes. Hij verzorgde de diertjes maar ondernam verder niets met ze. De pups werden dus ook niet gesocialiseerd en leerden niets. Ze waren niet eens geënt. Toen de 2 pups in de puberteit kwamen had meneer drie energieke honden die zijn tuin omspitten van verveling en bracht hij ze maar naar het asiel. Inmiddels is een jaar verstreken en de pups zijn volwassen maar hebben in het asiel ook niets geleerd en hebben een zeer grote socialisatie achterstand. Ze zijn lief maar snel bang. Ze zijn door het asiel Mali en Kongo genoemd en we hopen ze in de toekomst nog eens te kunnen helpen maar het zijn grote projectjes. Kenia echter moet ooit bij een eerste baasje wel gesocialiseerd zijn geweest op mensen want zij was in het asiel open en blij. Kenia is een leuke mix met invloeden van mogelijk Pincher, Bodeguero (spaanse boerenfoks) en Podenco en met 38cm zit ze een beetje tussen klein en middelmaat in. 
Ze toonde zich hier meteen ook aanhankelijk maar stelde zich wat bescheiden op. Vooraf al ingeschat dat het een actief hondje zou zijn voor lange wandelingen en een bijbehorend baasje gevonden. Bij een eerste lijnobservatie aan de straat onwennig maar wel steeds blijer. Eerste auto's nog schrik maar bij de 4e auto was dat al over. Ooit moet ze een huisje gehad hebben waar ze wandelde. Zindelijk helaas niet dus mogelijk leefde ze in Spanje permanent in de tuin en zowiezo kan ze het na een jaar asiel verleert zijn, maar dat komt vast snel goed. 
Leuk om te zien hoe ze in een week tijd steeds speelser werd en opbloeide. 
Enkel de camera bleek eng waardoor foto's maken wel een uitdaging was. Vandaag had ze bezoek en is ze mee naar een warm liefdevol thuis waar ze zo welkom is.
