Overlijdensberichten zijn nooit leuk, al zie je het bij sommige oudjes wel aankomen. Maar soms zijn er van die berichten die bij mij als een mokerslag binnenkomen.
Blij ei Megan, breedbekkikker uit Nederland. Je was 2 jaar en maar moest met spoed geopereerd vanwege blaasstenen en zou erna een duur speciaal dieet moeten krijgen waar je wel verder gewoon oud op zou kunnen worden en was super sociaal met iedereen. Je vrouwtje had geen huis en geen geld en moest je afstaan opdat je geopereerd en gered kon worden. De dierenbescherming had geen zin om je blaassteenoperatie (onder budget) te laten doen en zei laat maar inslapen. De dierenarts praktijk dacht daar gelukkig anders over en zo kwam je geopereerd en wel in juni 2014 in opvang en vond al snel een heerlijk adoptie gezin. Ze waren gek met jou en dat was gezien je fantastische karakter niet zo verwonderlijk. Onlangs kreeg je wat diaree klachten wat niet vreemd was want er heerste in de buurt een maagdarm virus. Echter bij de dierenarts kwam de verpletterende diagnose onbehandelbare levertumor. Verslagen keerde je vrouwtje met jou huiswaarts. Je was actief en springlevend het kon toch niet waar zijn. Maar een paar uur later ging het al mis en werd je onwel en terug naar dierenarts maar helaas 4 uur na de diagnose ben je aan een ernstige leverbloeding overleden. Net 8 jaar oud geworden en je had nog veel meer super mooie jaren moeten hebben. Je adoptie gezin is totaal aangeslagen van verdriet.
Akira kwam hier 6 april samen met Pirate in de opvang. Na een maand vond ze een heerlijk thuis met baasjes die graag wandelden. Aki bleek tot hun blijdschap van zwemmen te houden en ze hadden er een heerlijke goed luisterende hond aan. Drie weken geleden begon ze met diaree en toen ze ook begon te spugen naar dierenarts. Die dacht ook aan dat maagdarmvirus dat rondwaart en met wat medicatie naar huis. Ze knapte echter niet op en weer terug en andere medicatie ondanks dat de baasjes eigenlijk meer onderzoek wilden. Ook een derde keer wilde de praktijk geen verder onderzoek doen en enkel andere medicatie geven en daarom zijn ze naar een andere kliniek gegaan. Daar bleek al direct uit bloedonderzoek dat het niet goed was. Akira werd opgenomen maar voor ze de exacte diagnose hadden werd ze overleden gevonden. Ook haar adoptie gezin is totaal aangeslagen. Ze waren gek met haar en ze hadden gewoon al die tijd een gezonde actieve hond van 4 jaar en dan verwacht je niet die zo plots te moeten afgeven. Er zijn geen woorden voor.
Heel veel sterkte voor beide gezinnen. Je weet gewoon niet wat te schrijven ter troost. Dit is gewoon niet te bevatten. Rust zacht meiden. Aan jullie alle twee enkel fijne herinneringen. Er was jullie nog zoveel jaren van blijdschap bij de baasjes gegund!
Vandaag weer naar de dierenarts. Gelukkig hebben de 2e keer door alle maatregelen van verband en nauwelijks belasten voetje de hechtingen het dit keer gehouden en is de snijwond dicht. Hoera! De hechtingen zijn er daarom uitgehaald. De wond zelf moet nog verder genezen en belasten zou het terug kunnen doen openschieten dus het blijft benchrust en donderdag voor de volgende controle en verband wissel. Wel mag de antibiotica stoppen. 
Toen ik later op de ochtend met de andere honden in de tuin was viel op dat Pirate niet mee kwam maar op de bestrating zijn achterpoot aan het likken was. Nu had Bradley dat laatst ook en ach dan denk je in de brandnetels gestapt en gaat wel over. Maar Pirate bleef likken en aangezien hij maar 1 poot heeft is die zo kwetsbaar dus ik kijken maar zag eigenlijk niets. Later binnen ging hij op de bank liggen. Erg rustig. Wel lekker hoor maar klopt niet dus voorzichtig gekeken en ja hoor 1 teenkussentje was tussen de teentjes verdikt en daar was hij duidelijk aan het likken geweest. Kans dat hij daar een hotpsot likt. Bij Pirate neem je het zekere voor onzekere want hij heeft die poot nodig en die wordt bij hem zwaar belast, dus meteen dierenartspraktijk gebeld en zo kon ik in de namiddag weer naar Diever naar de dierenarts die wel in lach schoot. Maar het was goed dat ik kwam. Ik was er nu nog vroeg bij en de hoop is dat het met antibiotica in een week over is. Wel was zaak dat ie niet aan poot likt. Tja leuk. Ik wist al dat hij na zijn pootamputatie in Spanje niet met de kap overweg kon want dat was toen gemeld. Omdat de kap daar niet werkte hadden ze zo een zwemband speciaal voor hem gekocht en die heb ik nooit op de fotos en film gezien hij was altijd zonder dus ik vermoed Pirate kennende dat hij daar gewoon zijn tanden in heeft gezet. Hier dus inderdaad drama te meer omdat ik hem ook nog even kort in bench wilde om Abe er uit te kunnen laten en te eten te geven maar dat was dus totaal paniek en met kap en al proberen de bench te ontzetten. Bench is namelijk toch al niet Pirate zijn ding en kan enkel kort als ik gewoon in de buurt erbij ben maar niet zoals de andere honden langer en bij afwezigheid. Maar met kap om dus helemaal drama. Dus maar los, want risico dat hij zich nog erger bezeerd anders te groot en als ik hem verder helemaal niet meer kort in de bench kan doen in de toekomst ben ik verder van huis in de hele logistiek hier in huis. Hij is er al heel moeilijk in te krijgen. Kap af en daarna weer om wordt het ook niet vrees ik. Met passen zat ik al dat hij al snel door had dat er zo een kap om ging en hij niet meer echt mee wilde werken toen de eerste kap te klein was en de 2e zo voor hem af te doen was en de 3e dus heel karwei was om om te krijgen. Iets wat me niet zal lukken als de andere honden los erbij staan. Pirate is nu vanavond wel los met de kap maar je ziet aan de foto wel dat je gewoon ala Pirate je tanden er flink inzet. Als je het met een wildklem kunt dan is zo een kappie geen probleem. Ik heb al aardig blauwe knieholtes en ik vermoed dat de kap niet een lang leven beschoren is. Toch ga ik overmoedig proberen om Pirate vanacht in ieder geval met kap te laten slapen. Dat betekent wel dat hij in de gang moet liggen zodat ik er vlakbij ben en ik was net bezig om te kijken of Xavi in de keuken naast Mamba kon gaan slapen maar dat nu opbouwen is even niet handig dus die blijft voorlopig toch maar op de slaapkamer.
Twee in de lappenmand die in hun zorg aardig bewerkelijk zijn dus alleen aan die twee al een hele planning. En dan drie doerakken Binkie, Mr Monti en Rivka waar je eigenlijk als 1 al je handen aan vol hebt laat staan drie tegelijk in opvang. Dus dan heb je dat de ene een gat graaft en de bestrating besmeurt en de andere de krant jat van de tafel, versbipperd en de snippers wil opeten en de 3e met een schoon kleed buiten de regen en modder in rent en dat meermaals op de dag dus wasmachine blijft draaien terwijl ik aan wasgoed ruimen niet toekom. Toch scheelt het al dat Bregje geplaatst is maar we blijven hopen dat er meer doorstromen. Vandaag zijn inene Xavi en Binkie populair maar geen of vage informatie alsof men gewoon een gezellig makkelijk boomerachtig maatje zoekt en niet alsof men besef heeft wat deze 2 rescues nodig hebben. Al met al een roerig dagje en ik hoop op een goede nachtrust want die heb ik nu echt hard nodig. En niets in zo lawaaiig als een kap overal tegen aan en nu dus 2 kappen in huis naast de doerakken waar ik al ogen voor in mijn achterhoofd moet hebben. Net boos naar Binkie te roepen. Staat het manneke onschuldig verbaasd naast me. Was het mr Monti die aan de eettafel poten zat te kauwen. Sorry Binkie!😳
Binkie was ook mee en ik was benieuwd of hij met vreemde honden zou gaan spelen omdat ik steeds meer puli karakter zie en die zijn op de eigen roedel gericht. Inderdaad was hij wel sociaal maar maakte hij relatief toch weinig contact met de andere honden en was voornamelijk op Rivka gericht. Maar verder liep hij met een blij staartje rond en leek zich wel te vermaken. Goed voor zijn socialisatie dus.
Het verband zit dit keer strakker en hij wil er meer aan likken (door de kap) dus het is wel gevoeliger maar hij staat nog op antibiotica en ik hoop zo dat het maandag weer wat beter is. Ze willen nu toch wel zo twee weken zo door gaan. 
Verder net voor sluitingstijd naar de Action geracete want ik had geen wasmiddel en geen keukenpapier en geen snoep voor Abe meer. Ook twee flossen gekocht, morgen wordt Bregje gehaald en dan mag er een oude met haar mee. Dankzij de Action giftkaart van de baasjes van Cora kunnen we weer een maand vooruit. Heel veel dank!!
Een gezin die haar ontmoet heeft op de Open Dag heeft belangstelling geuit en Bregje is voor hen gereserveerd. Huisbezoek was okay en waarschijnlijk mag ze vrijdag naar huis. Helaas loopt er voor de andere honden helemaal niets en dat is erg jammer, maar voor Bregje ben ik blij. Plus dat het ontzettend fijn is dat het gaan naar de Open Dag in ieder geval voor 1 hond een fijn thuis gaat opleveren.
Wat was het spannend de eerste 2 weken na adoptie omdat je weet dat een spanningspiek bij Gorriona groot risico op aanvallen geeft en ze toch die eerste 2 weken wennen door moest. Gelukkig bijna dagelijks updates gehad. Ze sliep ontzettend veel wat enkel goed is om alles te verwerken, maar had steeds vaker blij ei of hupsend konijn momenten. Ging stoer blaffen, speelmomentjes, steeds verder mee durven lopen aan de straat en vandaag jawel, met stukje wandelen het eerste plasje aan de lijn!!!!!!
