Zani valt goed af

​Opnieuw een bezoekje aan de weegschaal. In totaal dus al 4 kilo afgevallen en dat is wel te zien. Zani haar tuig kan vervangen door een maatje kleiner. We gaan op zoek naar een liefdevol huisje voor deze schat.

Heel veel geluk Pokémon

Pokémon had een turbo adoptie. Zo heette zijn voorganger en misschien dat het daarom een turbo adoptie was. Gistermiddag reageerden mensen op hem en dat klonk eigenlijk in 1 woord geweldig. Na verder contact gistermiddag en avond, was vanochtend al het huisbezoek waarna ze meteen in de auto sprongen want na het overlijden van hun hondenmaatje Turbo mistten deze mensen zo een hondenmaatje en konden niet wachten om Pokémon te halen. Dus vanochtend was ons laatste wandelrondje. Een trouw lief hondje die ik na een half jaar opvang begrijpelijk mis en hij ongetwijfeld mij ook. Maar ik denk dat hij over een paar dagen niet meer terug wil naar de opvang want hij krijgt nu alle aandacht en knuffels en wandelingen en de hele buurt keek kennelijk al naar zijn komst uit.

Helaas pindaKaas

Helaas ook de 2e reactie voor Kaas is uiteindelijk niets geworden en zo gaan we weer opnieuw opzoek naar een passend plekje voor deze heerlijke puber. ​Voor het andere blondje wil het helaas ook nog niet lukken. Het zijn echter beide leuke meiden dus we zoeken gewoon verder.

even voorstellen Zani

Zani is een lief vriendelijk dametje van 9 jaar oud die op zich met iedereen overweg kan. Wat verlegen maar trekt snel bij. Als ze je kent ook aanhankelijk al is ze soms wat op haar hoede en mijdt ze handling. Erna moest altijd trucs uit de kast halen om haar aan te lijnen of te kammen. Maar op zich niet echt moeilijk verder. Beide honden ontredderd toen ze hier kwamen maar waar je zou verwachten dat Kito het het zwaarste zou hebben was het Zani die het het moeilijkste had. Ze wilde gewoon terug naar wat ze kende. Waar was haar huis, waar was haar vrouwtje Erna, en waar waren haar hondenmaatjes? Ze was gewoon bij Erna dat de kleintjes altijd bij haar kropen. Ze wilde de eerste dagen niet teveel contact met de honden hier. Was wel blij met Kito. Voor beide honden is het heel goed geweest dat ze samen waren toen ze hier kwamen. Inmiddels kruipt Vainilla gewoon lekker naast haar en is ze goed geïntegreerd in de roedel al zoekt ze wel haar rust. Nadat ik verteld heb dat mama Erna is overleden lijkt ze het een soort van te begrijpen. Inene was er acceptatie dat ze hier nu was. Zou ze het toch gesnapt hebben wat ik vertelde? Nadeel is wel dat Zani nu weer bang is dat ze mij kwijt raakt. Dus toekomstige baasjes moeten begrijpen dat ze ondanks dat ze vroeger dus hele dagen alleen kon zijn, ze nu vertrouwen moet krijgen dat je weer thuis komt. Zani kwam als bijzettafeltje. Langs dierenarts geweest en daar stond 25,5 op de weegschaal teller. Stress, warmte en megadik.... geen wonder dat ze een blauwe tong soms had. Dronk veel maar Erna had wel ooit suiker laten checken en dat was gelukkig geen probleem. Zani is al vanaf oudere pup bij Erna maar heeft aan haar paspoort te zien al twee eerdere adressen gehad. Ondanks dat Erna wist dat ze veel te dik werd, bleef ze liefdevol rijst en pasta koken met daar dan natvoer doorheen. Eigenlijk vanaf volwassen hond, zeker na sterilisatie al te dik en dat is al die jaren doorgegaan tot echt een zeer ongezond overgewicht. Hier door alle stress geen trek maar toch gekeken met natvoer in het begin dat ze wel wat binnen kreeg want ze hadden veel indrukken te verwerken.Bij een 2e bezoek aan de weegschaal stond de teller al op 23,5 kg. Ze kwam met natvoer en orlando brok en hondenkoekjes met kleurstoffen. Vermoedelijk vooral op het laatste kreeg ze reactie met veel oorsmeer en ze had veel jeuk. Overgegaan op goed voer en snoep. Gelukkig had ik van stichting Boemer afgelopen winter een grote zak Burns weight control en dat is goede voeding voor haar. En verder de gedroogde vleesjes van Darwin en inmiddels ook van baasjes Sabba snoep gehad waar ze geen allergische reactie op heeft. De oorsmeer productie stopte gelukkig en de jeuk verdween. Echt fijn want oren zalven moest ook al met tact want dan was ze inene wel heel snel voor zo een dikkertje. Ook zij zal trouwens niet snel bijten hoor. Het is een lieffie.Het is sneu maar voor een hondje die vermoedelijk iets van 15 kilo moet wegen is 25 kilo gewoon zo ongezond. Dus de porties voer zijn klein en inmiddels is ze er als de kippen bij als er voer of snoep wordt uitgedeeld. Omdat ze een wat oudere hond is hebben we het streefgewicht ingezet op 17 kilo. Zani heeft dus al vele jaren overgewicht en wandelde dus niet meer. Waar Kito hier veel buiten in de tuin loopt, ligt Zani liever op een kussen. Echter waar Kito niet mee wandelen wil, kan je Zani wel intuigen en mee uit wandelen nemen. Aan de weg wat onwennig en neiging midden op het asfalt te lopen. Maar ik heb haar al enkele keren met de auto mee genomen naar bos en veld paden en dan zie je haar genieten. 

Van dit.... 

 

naar dit nu! Vrolijker en niet meer waggelen maar gewoon lopen. Ze is echt al zoveel afgevallen!!! Ik weet niet hoeveel ze nu weegt maar weet wel dat ik naar een kleiner maat tuig moet gaan kijken. Ze krijgt een taille en haar vel zit losser. ​Een jaar geleden had ik gezegd ach dit is een goed adopteerbaar hondje. Maar afgelopen jaar is het wel duidelijk dat de adopties gewoon overal heel moeizaam gaan. We gaan het proberen om mensen te vinden die dit schatje nog een paar fijne jaren willen bieden. En die snappen dat verwennen ook op andere manieren kan dan met voer en dat indien eetbaar je het toch in kleinere hapjes kunt aanbieden ipv met bakken vol. Hoewel gek op hapjes is ze ook volgens mij wel blij dat ze nu makkelijker beweegt. Binnenkort maar weer eens naar de weegschaal als het kan bij de dierenarts. Ik houd jullie op de hoogte. Trots op Zani!

Even voorstellen Kito

Kito is geboren in Roemenie. Als straathond zwaar om te overleven, maar als je dan ook nog een zachtaardig puppekind bent en in handen valt van sadisten......... arme pup Kito werd zwaar mishandeld!!!!! Redders brachten hem nog wel naar een dierenkliniek. Maar daar bleek een wervelbeschadiging. Kito werd behandeld en kon wel lopen maar was op zich blijvend gehandicapt. Terug op straat zetten was geen optie voor deze gehandicapte hond en tja wat waren verder zijn kansen in een land als Roemenie. Erna hoorde van de arme Kito en opende haar hart en adopteerde de pup direct uit de kliniek in Roemenie. Hij was ontzettend bang en is altijd op zijn hoede gebleven maar hij had zeker kwaliteit van leven. Hij heeft een afwijkend loopje en plast gehurkt als een teef. Gaat op een andere manier liggen en heeft soms een wat vreemde houding maar kan ook echt vrolijk mee dansen als ie in een jolige bui is. Dan tovert hij een lach op mijn gezicht. Is ontzettend op zijn hoede, maar loopt weg en houdt afstand. Bij benadering zal hij niet bijten maar zijn plas laten lopen en houd je hem vast dan leegt hij zijn anaalklieren. Eten is iets waarbij hij continue op zijn hoede is. Er was al aangegeven rustig eetplekje en dat hij heel kieskeurig was. Daar stond ook continue voer (wat aan Zani wel te zien is) maar hier kan dat niet. Ik heb indruk dat hij ook wel toe is aan een gebitsreiniging. Niet vreemd als je bijna 10 jaar oud bent. Misschien dat hij dan ook makkelijker eet als zijn gebit gedaan is. Nu is het zoeken met eten. Natvoer gaat het beste maar ja blikvoer geeft diaree en dat is voor hem niet prettig. Kito heeft wel wat geleerd om te wandelen in zijn eerste jaar als pup bij Erna en heb een video gezien uit 2014 waar hij los met het roedeltje in een rustig bosje vlakbij haar huis liep maar dat was in het eerste jaar. Ik denk dat hij het verder eigenlijk altijd al met de tuin deed. Kon altijd vrij in en uit lopen. Hij is wel nieuwsgierig en hier ook heel graag buiten. Maar wil ook graag dat de deur altijd open staat en hij ook weer zo naar binnen kan vluchten. Vanmiddag was er onweersgerommel en dan is vlucht hij naar binnen. In de tuin hier, net als bij Erna zo zijn verstopplekjes.Anderen konden hem niet aanlijnen. Hier kan ik dat dus ook niet zomaar, al heb ik wel wat gekeken want als we naar dierenarts moeten voor gebitsreiniging dan moet hij toch in de auto mee. Bij het brengen moesten beide honden wel in de auto maar Kito had dus ook al zijn plas laten lopen in de auto en was zeer gestresst geweest. Hier hem eerst tot rust laten komen en toen wat gekeken met handling in heel kleine stapjes, en zelfs 1 keer ingetuigd gehad maar lijn restrictie geeft veel stress en ik leek hem ook geen plezier te doen met even snuffelen aan de rustige weg. Bij dit soort handling en uitstapje richting de straat zie je meteen dat hij een flinke knauw heeft in zijn vertrouwen in mij en echt een terugval heeft en mij mijdt en slechter eet. Kito ligt in de slaapkamer en dan heeft hij wel echt momenten dat hij het heerlijk vindt om geaaid te worden en dan me echt vraagt om niet te stoppen. Dus zeker ook een aanhankelijke hond. Bezoek zal echter die kant niet van hem zien. Ook ik hoef niet even naar hem toe te lopen om hem te aaien of hem zo bij me te roepen als ik buiten op een bankje zit. Dat lukt niet. Wel luistert hij goed en als hij verder snapt wat het ritme is dan komt hij bv wel binnen als ik hem binnen wil hebben. Ook even snoep geven werkt niet. Dat was bij Erna kennelijk ook een dingetje. Hij neemt het in eerste instantie niet aan. Terwijl hij het eigenlijk wel wil. Zani weet dat en is dan gehaaid om het te pakken. Heb nu wat trucjes ontdekt hoe hem toch lekkers te geven maar simpel is het nog niet. Even nagels knippen of kammen dat zijn allemaal dingen die hem ontzettend angst aan jagen en maken dat zijn vertrouwen meteen weer dagen beschadigd is. Het is lastig manoeuvreren. Hoe lief en zachtaardig Kito ook is, het is geen doorsnee huishond. Hij is niet even aan te lijnen en mee te wandelen en lijkt het eigenlijk wel prima te vinden om gewoon een grote tuin te hebben. Is goed in de roedel en ligt dus in de slaapkamer op extra zachte sofakussens of in orthopedische mand en vindt het dan duidelijk fijn om nabij me te zijn. Zindelijk (enkel plas lopen uit angst maar speelt dat niet is hij super zindelijk vanaf dag 1). Ik wil er geen hond bij maar realiseer me dat zijn adoptie kansen zeer slecht zijn. Maar wat was er met hem gebeurd als hij in een asiel belandt was? Hier samen met Zani tot rust komen en daar hij toch wel baat heeft bij roedel is dat fijn mocht Zani wel een huisje vinden. Kito is gehandicapt en schuw maar wel een hond met kwaliteit van leven. Maar wat als hij ergens een standaard huishond zou moeten zijn met 5 keer per dag uitlaten aan een lijn en een klein tuintje met veel prikkels. Ik vrees dat op zijn leeftijd met zijn rugzak dat nu even een stap te ver is. Of we elders een passend plekje nog kunnen vinden is de vraag. Voorlopig leren Kito en ik elkaar in kleine stapjes kennen en begrijpen.

Tinka met kap

Omdat ze eindelijk goede ontlasting had, had ik voor Tinka nadat de diaree voorbij was een nieuwe zak van dat hypo allergeen voer besteld in juli. Inmiddels was de prijs al flink gestegen naar euro 68. Maar nu was het weer op en wilde ik weer bestellen. Inmiddels is de prijs euro 96,99. Dat wordt toch echt te gortig dus ik moet gaan kijken naar een alternatief. Afgelopen dagen haar de smuldier kip gegeven en daar heeft ze gelukkig goede ontlasting op. Nu maar rustig kijken naar goed voer wat betaalbaarder is en waar ze ook goede ontlasting op heeft. Op dit moment loopt ze er even minder fraai bij. Ze had inene een hotspot. Mogelijk gestoken al was er aan de huid niets te zien. Maar ze bleef likken en de plek werd snel groter. Zalf was er zo afgelikt dus toch maar kap om. Af en toe weet ze de kap af te werken of met kap er toch bij te komen maar een grotere kap kan ze niet draaien in haar bench. De plek lijkt toch goed te drogen nu en hopelijk snel haargroei ook weer.

Casata gereserveerd

​Ze is leuk die Kaas! Maar zo een grote hond die toch veel van het spaanse mastin achtige karakter heeft wil je goed en heel zorgvuldig plaatsen. Ook om te voorkomen dat deze puber in de toekomst van het padje raakt. Terwijl we nog met een leuke reactie bezig waren en toch een hoop vragen hadden om een beter beeld te krijgen kwam er een volgende leuke reactie binnen. Zul je zien. 3 maanden zoek je urgent naar een plekje en dan inene 2 aanvragen en een luxe probleem. De eerste reactie is toch af gevallen maar net van de 2e reactie de laatste vragen positief beantwoord gekregen en ik ga Kaas nu op reservatie zetten. Duimen dus maar voor deze knuffel!

Smullen!

Gister kwam er onverwacht een pakje en daar bleek lekkers van de baasjes van Sabba in te zitten. Heel welkom voor de honden die beter gedroogde snacks zonder granen en kleurstoffen kunnen eten. En vandaag weer geboft want dankzij stichting Zalikas een voerdonatie gekregen van vers vleesvoeding die Kito en Vainilla zo nodig hebben. Echt zo geweldig!!! ​Vandaag was het de bedoeling om Brown, Kiwi en Rebecca een fijne wandeling te bieden maar dat viel een beetje in het water.Deze drie honden kwamen een jaar geleden in de opvang met het naïeve idee dat zij uiterlijk in oktober 22 wel geplaatst zouden zijn. Ik heb wel eens een enkele keer dat een hond een jaar of langer in de opvang zit. Maar drie tegelijk die na een jaar nog zitten heb ik nog nooit meegemaakt. En dan te bedenken dat Tinka hier al 2 jaar zit en Freek eerder al de jaar grens gepasseerd was. Maar Smile is gelukkig wel net voor deze deadline geplaatst en de berichten zijn positief en maken dat je moed houdt om door te gaan voor de andere pechvogels die net zulke liefdevolle baasjes verdienen. ​Gisteravond wel een reactie voor Casata gemaild. De hele dag al vol spanning steeds de mail checken of er al antwoord is maar helaas nog geen mail terug.

rust zacht Tommy

​In 2018 adopteerden een lief echtpaar senioren hond Tommy. Met 10 jaar toen nog fit en ze maakten dan ook vele lange wandelingen. Maar toen hij ging kwakkelen kwam er gewoon een buggy en kon hij nog steeds gezellig mee. Wel was hij met 15 jaar op aan het raken en beseften ze dat het zijn laatste zomer zou zijn. In juni nog heerlijk 4 weken mee er op uit geweest. Vorige week nog 11 dagen Drenthe op vakantie geweest. Tommy heeft tot het laatst baasjes gehad die hem gelukkig maakten en meenamen waar hij zo van genoot. Vandaag is hij ingeslapen. Het nierfalen werd te ernstig om nog kwaliteit van leven te houden. Verdrietig maar vooral dankbaar dat Tommy het zo heerlijk heeft gehad. Rust zacht Tommy. Nicolette en Edwin heel veel sterkte!

Wegkijken of helpen

Erna ving vroeger net als ik honden op en daar waren ook de nodige van blijven hangen. Ooit contact gekregen toen ik me inzette voor een direct uit het buitenland geadopteerde hond die met een vreemd, naar het leek onzinverhaal urgent op moest rotten en die eigenlijk eerst maar eens in opvang geobserveerd moest worden waar hem dan wel te plaatsen. Roef kwam bij Erna in opvang en kwam nooit ter bemiddeling want het bleek zo een fantastische hond dat hij gebleven is en bij haar oud mocht worden. Opvangen was al enige jaren geleden gestopt maar Erna genoot van haar eigen roedeltje van 6 honden. Op de hoge leeftijd van 15 jaar is Roef 1,5 jaar terug overleden. Ik ben blij dat ze hem toen heeft willen helpen en hij zo een fijn en gelukkig leven bij haar gehad heeft. Dit jaar had Erna zelf hulp nodig. Door ziekte moesten de honden zich de laatste jaren al met de tuin redden maar dit jaar ging ze hard achteruit en kwam de zorg of ze haar oudjes wel zou overleven. In mei kreeg ze te horen dat haar huurhuis afgebroken zou worden en ze uiterlijk 1 september eruit zou moeten zijn. Zelf zou ze in augustus kunnen verhuizen naar een appartement maar de grote tuin waar de honden heerlijk konden vertoeven zou dan wegvallen. Sinds mei zocht ze daarom een oplossing voor haar 5 senioren honden maar asielen zaten vol en organisaties/stichtingen hadden ook nauwelijks doorstroming en niemand wilde/kon helpen. Uiteindelijk heeft 1 asiel de honden wel ter bemiddeling op de site gezet. Erna deelde haar honden maar zelf op facebook. In eerste instantie heb ik niet beseft dat het om haar eigen honden ging en nadien kon ik ook niet veel meer doen dan ze wat delen op facebook.Half juli hadden we contact. Ze bleek in die 2 maanden geen stap verder te zijn. Geen zicht op huisjes en nog maar een maand om een oplossing te vinden. Wel zorgen om de oude Zazou van 15 jaar die inene erg kwakkelde. Een paar dagen later het verdrietige bericht dat hij was ingeslapen. Dierenarts was langs gekomen maar kon enkel concluderen dat hij op was. Voor Zazou enkel fijn dat hij in de armen van zijn vrouwtje temidden van zijn hondenroedeltje is weggegleden. Het was goed zo. Geen verhuizing meer voor dit oudje. Echter voor de roedel een groot gemis want kleine Zazou was wel de baas van de roedel. Vlak daarna weer een ziekenhuisopname van het vrouwtje. Wel kwam er eindelijk goed nieuws dat de zoon die in de avond naar de honden toekwam en daar sliep, eerst voor open en blije Zory van 11 jaar en een week later voor de grote zachtmoedige Nuno van 9 een fijn thuis had gevonden. Geen afscheid kunnen nemen maar wel de wetenschap dat ze onderdak waren. Erna kwam daarna weer thuis uit het ziekenhuis wat fijn was voor de schuwere Kito en Zani die in korte tijd dus drie maatjes kwijt geraakt waren, waaronder de roedelleider en vrouwtje niet thuis en dan ook nog de verhuisdozen want er waren al hulptroepen aan het inpakken. Overdag waren ze echter alleen thuis geweest. Een verwarrende tijd voor deze twee oudere honden. Erna dacht weer even thuis te kunnen zijn en ging naar het ziekenhuis enkel voor een dagopname chemo maar dat liep anders. Saturatie 60 en zware longontsteking. Geen chemo maar ze werd meteen gehouden, een scan werd gemaakt en de uitslag kwam als een mokerslag. Verhuizen was niet meer nodig want ze zou het einde van de maand niet halen. De kanker woekerde op volle toeren. Ze wilden nog proberen de pijn onder controle te krijgen zodat ze naar huis kon om te sterven, maar zelfs dat bleek niet te lukken. Erna was stervende maar kon niet gaan, want voor haar 2 laatste lieverds was zelfs ook nergens in de pensions een plek vanwege de vakantie piek. Ziek van de zorgen om haar lieverds voor wie ze afgelopen maanden overal had aangeklopt voor een plekje. Wegkijken of helpen?Het laatste wat ik wilde was honden erbij. Dus nee het kon niet......wegkijken of helpen....jullie begrijpen het wel. Ik kon niet langer wegkijken! Dit keer was het mijn beurt om te helpen. Zani en Kito zijn nu hier. Twee ontredderde honden die alles kwijt waren geraakt en door de zoon en schoondochter naar hier gebracht zijn. In tranen want ze hadden als het gekund had graag zelf voor de 2 willen zorgen maar dat was helaas niet mogelijk. Erna heeft geen afscheid van Kito en Zani kunnen nemen maar wel updates van mij gehad, al waren ze begrijpelijk van slag. Erna zag echter de kleine stapjes vooruit en schreef me dankbaar " jij begrijpt ze". Vooral om de schuwe, ooit zwaar mishandelde Kito had ze grote zorgen gehad. Met haar twee laatste lieverds veilig had Erna eindelijk de rust om te gaan. De helse pijn was ondraaglijk en ze koos palliatieve sedatie en is een dag daarna al rustig in haar slaap overleden. 

Rust zacht Erna!!!

Welkom Kito en Zani! Met dank aan Dirkje en Michiel van Esperanza die niet nee zeiden maar bereid waren ook namens hun stichting mee te helpen ondanks dat ze Erna en de honden verder niet kenden en er genoeg zorgen zijn om de honden die ze al in bemiddeling hebben.