Sereno

Sereno is hier nu ruim een week in opvang. Hij heeft overweldigend veel indrukken te verwerken. Waar een hond als Moos een basis heeft gehad voor zijn asieltijd en gewoon een makkelijker karakter heeft en alles aanneemt als okay hier gaat het zo, is Sereno gevoeliger.

De meeste dagelijkse zaken zijn spannend. Deuren in en uit..... zo snel mogelijk door de opening schieten na een hele tijd moed verzamelen...... Net als je het onder de knie hebt hangt het vrouwtje een vliegengordijn bij de achterdeur. Sliertje voor sliertje leer je dat je er langs kunt. Dan gaat het stormen. Naar buiten gaat nog wel maar naar binnen als zo een ding met octopus armen in de wind naar buiten rijkt..... maar je leert en het lukt je ook hier aan te wennen.
Je probeerde er de eerste dagen niet te zijn. Eerst in de gang en badkamer en later in de keuken. Gaandeweg werd de huiskamer je vertrouwd. De tv begin avond met daglicht ging nog wel maar in de loop van de avond vond je die te eng. Al die stemmen. Zouden er mensen op bezoek zijn. De bench is zodanig in de huiskamer gezet dat je niet overprikkeld kunt worden door wat er buiten te zien is maar wel de prikkels in huis goed meekrijgt opdat je hier aan kunt wennen. Inmiddels lig je lekker in de avond in je bench. Languit te slapen of lekker met een flostouw te kauwen.

Je kent nu het dagritme en snapt wat van je verwacht wordt en dan gaat het heel goed. Maar mensen zijn inene veel spannender dan de eerste dagen dat je hier was. Je wil vluchten of blaft wat en komt niet meer zo makkelijk voor een snoepje naar mensen toe. Ik zie dat vaker, eerst zijn ze zo overrompeld dat ze niet vluchten maar kennen ze de eigen omgeving houden ze liever afstand. Het rugzakje van zijn gebrekkige socialisatie en verder zou er best wat Riesenschnauzer in Sereno kunnen zitten. Een ras wat heel trouw is aan de baas maar terughoudend/wantrouwig naar mensen die hij niet kent. Het is zoeken naar een balans van prikkels blijven aanbieden en het ook weer niet een opeenstapeling van prikkels maken waardoor de hond overspannen raakt.
Sereno loopt dubbel gezekerd en het intuigen is erg spannend. Dan schiet hij de buitendeur uit en hij schiet de poort uit. Toch zie je dat hij steeds rustiger de doorgangen neemt en ik hoop van harte dat hij hier helemaal rustig in wordt en relaxed de wandeling kan beginnen. Ik heb vandaag gepoogd met snoep het aanlijnen iets positiefs te geven maar het was te spannend om snoep aan te nemen. Vervolgens kwam toen ik net de deur uit wilde stappen mijn vader aan en door de blaffende honden binnen schoot Sereno in de stress. Even rust genomen en toen gaan lopen. Tijdens het wandelen snuffelt hij lekker en gewoon verkeer is niet echt een probleem. Op het einde van onderstaande filmpje zie je ook weer dat hij snoep aanneemt. Er waren ook momenten dat ik niet kon filmen omdat ik al mijn aandacht en handen voor Sereno nodig heb. Zo passeren we een boerderij. Het was er rustig maar ja het ruikt naar koe en dat is vreemd. Op de terugweg kwam ik mijn buurmeisje tegen die me gedag zei en naar ons toe wilde lopen terwijl er ook net een megatractor aankwam. Toen maar gezegd van doe maar niet want ik ben dan te bang dat Sereno in paniek helemaal gaat bokken en dan kun je nog zo goed zekeren; ze doen kop tussen de poten en stropen zo tuig en halsband af. Gelukkig kent Marian de honden en weet ze dat sommige gewoon tijd nodig hebben dus het was geen probleem.

Van de week heb ik besloten, ook omdat we over andere honden in overleg waren over tuigjes, om tuigjes te bestellen met extra buikband die ontsnappen heel moeilijk maken. Ze zijn peperduur maar super van kwaliteit. Ik heb er indertijd naar gekeken voor Linda maar voor haar is het intuigen te eng en het wandelen geen pleziertje. En de tuigjes zijn erg duur dus maar niet gedaan indertijd. Maar voor een hond als Sereno die wel goed reageren op handling is het mogelijk een zeer veilige oplossing. Ik let goed op maar je hoort de laatste tijd weer zoveel verhalen over ontsnappingen uit tuigjes.
Vanmiddag kwamen de tuigen binnen. Sereno vond het direct prima. Moos is alleen halsband gewend en geen tuig en vond het maar raar. Phuc vond het best maar voor Moos en Phuc is het verder niet nodig maar het is fijn om diverse tuigmaten in voorraad te hebben.
Verder super goed nieuws. Omdat de steun van stichting Esperanza voor Droopy niet nodig was hebben ze nu besloten om de tuigjes te sponseren.  Hartelijk dank!!