even voorstellen: Ellio

Na jaren opvang ben je wel het een en ander gewend. De verhalen van de laatste honden zijn me niet vreemd:

• jarenlang in het asiel (Sereno en Moos)
• met kerst aan de poort gebonden als jong puppekind in de kou (Buddy)
• als pup op straat gezet en lange tijd maar zien hoe je aan eten geraakt (Greta)
• over het hoge hek van het asiel gegooid, zonder parachute om veilig te landen (Gipsy en Wina)
• als paar maanden oud pupje en klein hondje zijnde op straat achtergelaten in een drukke stad met risico overreden te worden en zo bang zijn omdat je niets kent (Granola)

Ik krijg hier honden die lichamelijk of geestelijk moeten bijkomen. Die er soms minder fraai of minder compleet uitzien. Ellio zijn poot lijkt zielig maar is iets waar hij niet mee zit en ik ook niet. Geen hond die zich er iets van aantrekt. Ellio weet niet beter. Hem opereren en zijn poot rechtzetten is zelfs voor specialisten niet goed mogelijk omdat simpelweg de pezen niet lang genoeg zijn en Ellio zou waarschijnlijk zich geen raad weten met inene een extra poot aangezien zijn handicap al vanaf pup af aan is. Amputeren is ook niet nodig omdat de poot gewoon wel functie heeft. Als je met Ellio loopt valt het voorbijgangers volgens mij niet eens op dat hij op drie poten loopt.
Ellio is uit het dodingstation en van zijn verleden is niets bekend maar het opvanggezin kreeg een heel bang timide hondje dat niet naar binnen durfde en niets van de wereld gezien had en duidelijk minder leuke ervaringen met mensen had gehad. Uit de rontgenfoto's gemaakt om te kijken hoe het precies met zijn poot zat kwam iets vreselijks naar voren. Ellio zit vol hagel!

Als je dat manneke dan hier hebt. Zijn opvanggezin heeft de super job geleverd om hem te doen opbloeien tot een rustige evenwichtige hond die zo graag met mensen knuffelt. Iets leren hoef ik hem niet; ik heb de dankbare taak om te knuffelen. En als je dan zo aan het kroelen bent dan wordt het me af en toe te veel. Hoe kun je schieten op zo een mooi dier die zoveel geeft. Gelukkig zijn er ook mensen in Spanje met dierenliefde die zien hoe mooi een dier van binnen is. Ik ben dankbaar voor mensen zoals Rocio en Paco die zagen wat een gouden hondje Ellio is.
Ellio, zo vergevingsgezind en met zoveel liefde!