Ook deze week zit het nog niet mee. Geen oplossing dak en Marian die voor operatie moest en waarbij ook nog een klein stukje wortel afbrak tijdens het kiestrekken. Is blijven zitten en ze verwachten dat het vermoedelijk geen last geven maar ik moet het wel in de gaten houden. Gelukkig is afgelopen nacht de bult op haar wang al flink geslonken. Ze eet goed en de vieze antibioticapillen gaan er gelukkig makkelijk in.
Nog meer pech was de uitslag van de Leish testen vandaag. Marion en Marian zijn weer licht positief, net als toen ze net in asiel kwamen. Mogelijk door de infecties in hun kaak. We gaan nog maar door met de impromune. Voor de rest zien ze er glanzend en stralend gezond uit dus ik maak me niet echt ongerust. Maar ik had gehoopt op een negatieve uitslag en deze verhoging van negatief (Marion) en twijfelachtig (Marian) in dec 24 naar positief nu is dus wel een beetje balen. Mede gezien de meisjes toch al geen enkele reactie krijgen en een positieve leish kan afschrikken.
Verder te wachten op een grote bezorging die voor vandaag stond ingepland. Enkel tijdvak moest ik nog doorkrijgen maar bleef maar op onbekend staan. Gevolg dat je toch steeds weer de stand checkt via de link. In middag nog niets en maar transportbedrijf gebeld. Er waren zieken en ze hoopten het nog weg te krijgen daarom stond er nog niets, maar ze gaven aan dat het ook niet meer zou lukken. Maandag dus weer huisarrest.
Vandaag is Marian onder narcose voor haar gebit geweest. Er zijn twee kiezen getrokken. Ze krijgt pijnstilling/ontstekingsremmer en antibiotica en hopelijk verdwijnt zo alle pus en trekt de ontsteking helemaal weg. Op dit moment zit de bult er nog. Ze mag even niet harde dingen kauwen en heeft vanavond lekker natvoer gehad met de eerste antibiotica pillen. Gelukkig had ze trek en is alles er goed ingebleven.
Verder had ik bij Baboo met hulp van de kadobonnen die ik gekregen had van wat mensen een bestelling gedaan met voer en snoep voor Marion en Lyske. Het werd vandaag bezorgd. Maar toen ik de doos open deed dacht ik eerst dat er een fout was gemaakt, want ik zag andere dingen.
Zani niet. Die dacht enkel van daar staat mijn naam op dus uitdelen. Bleek Liza van Baboo de doos aangevuld te hebben met kauwies voor de rest van de Ranjaclubroedel. Wat Lief!! Dat is super, want ik had bijna geen kauwsnacks meer. Meteen al uitgedeeld aan blije honden, behalve aan de arme Marian die nog even niet mag kauwen en Lyske en Marion die het niet kunnen wegkrijgen maar voor die drie heb ik ander snoep hoor. Het is fijn weer even alles op voorraad te hebben!
Volgende ochtend was bult nog groter en had echt het idee dat dit ook een fistel kon zijn. Maandag dierenarts gebeld en kon gelukkig vandaag terecht. Ja hoor fistel.
Donderdag narcose en gaan ze op zoek naar de boosdoener. Gekke is dat Marian geen enkel probleem heeft met kauwen. Nog nooit bij de hand gehad en dan in een paar maanden zowel moeder als dochter. Zal wel een familiekwaaltje zijn. Esperanza is blij met mij. Straks weer een fikse rekening. Daarom meteen maar bloed laten aftappen voor herhaling leish test, ook bij mama Marion. Die kosten kunnen er ook nog wel bij 😳Duimen dat de uitslagen goed zijn. Toen ze in asiel kwamen waren ze licht positief. Ze zijn toen behandeld en vlak voor vertrek in dec 24 was Marion negatief en Marian twijfelachtig. Omdat ze toch een hele reis gemaakt hadden en een spannende omschakeling naar het leven hier heb ik ze een half jaar impromune gegeven. Omdat Marion met die puswang zet voortgezet maar ik wilde eigenlijk gaan stoppen. Nu aarzeling omdat nu Marian een bult heeft (waar pus van een ontstoken tand of kieswortel onder zal zitten) maar die is zo actief en vrolijk en heeft zo een mooi vachtje dat ik me bijna niet kan voorstellen dat zij niet ook negatief uit de test kan komen. Nog een paar spannende dagen tot de uitslag er is. Donderdag gaat Marian in ieder geval onder narcose voor haar gebit om te zoeken naar de kieswortel die dit veroorzaakt.
Half augustus kwamen de reacties inene op gang. Daarbij zat op gegeven moment een serieuze reactie voor Doutzen en even zag het er naar uit dat ze haar verjaardag bij eigen baasjes kon vieren.
Voor Lyske ook een reactie verder gaan uitdiepen en ook bij haar leek het erop dat ze afgelopen weekend wel geplaatst had kunnen zijn. Hoewel ik Doutzen en Lyske natuurlijk zou missen, zou het juist voor een dag als vandaag erg fijn zijn want dan had ik mij volledig op de jarige Guus kunnen richten. Maar helaas het voelde toch niet als de juiste plekjes voor Doutzen en Lyske en we zoeken weer verder voor hen.
Vandaag dus twee jarigen. Doutzen en Guus kwamen in augustus 24 vlak na elkaar in het asiel en deelden de kennel en mochten op dezelfde dag op 25 augustus 24 voor hun chip en rabies enting naar de dierenarts en dat werd meteen hun geschatte geboortedag. Doutzen werd op 5 jaar geschat en is vandaag dus 6 geworden en Guus op 4 jaar en is vandaag dus 5 jaar oud geworden.Vanochtend eerst met de roedel en Guus op pad. Dichtbij naar plek waar losloop roedeltje mee kon. Gelukkig zijn daar ook muizenholletjes om je neus in te steken en is er beweging in het gras van sprinkhanen en vermaakte Guus zich toch wel.
Ik was ook druk want waar de meeste honden vrij snel begrijpen dat je niet om elke boom en struik heen kunt lopen als je aangelijnd bent, trekt Guus zich daar niets van aan en loopt zich voortdurend vast. 
Hier bij een losse bomen maar meest in de bossages. Maar loslopen durf ik nog niet aan met Guus die toch opgaat in alles onderweg en mogelijk zo zijn neus achterna gaat.
Meest wandel ik dan ook met Guus in de velden daar speelt het niet zo maar vandaag mocht ie even heerlijk genieten van het snuffelen in de bosjes.
Met Doutzen ben ik in de middag 1 op 1 een uur gaan wandelen. Heerlijk gelopen en zelfs nog puttertjes en zwartkoppen gezien. Verder hebben de jarige en hun vriendjes natuurlijk lekkers gehad. Van de baasjes van Otje had ik nog een blikje hondenknakworst en daar werden ze allemaal wel blij van.
Vorige week een frustrerende week. Al sinds 2019 zoek ik iemand voor een scheefhangende dakgoot aan de dakkapel en sinds 2023 had het hout aan de randen van het dak en de dakkapellen bijgewerkt moeten worden. Onderhand was het achterstallig onderhoud en lag vorig jaar er een plank los op de ene dakkapel. Maar vakmensen hebben het te druk en ik kon niemand vinden en de plank waaide eind november 2024 van de dakkapel en nam 8 dakpannen mee. Vakmensen konden niet, maar een week later wel een lieve glazenwasser die provisorisch de gespleten kapotte plank terug schroefde op het dak en de kapotte dakpannen verving. Met idee dan is er speling qua tijd en kom je winter door en dan kan het in het voorjaar vervangen en geschilderd. Maar ja door wie. Zoveel al benadert maar enkel afwijzingen want ze hebben de klussen voor het uitkiezen. Komen niet eens kijken en maken geen offertes meer en hebben soms wel voor 2 jaar werk in de planning. Tot overmaat van ramp ligt er sinds de zomer nu aan de andere dakkapel ook een plank los. En tja ik kan niet een ladder pakken en zelf even het dak op om die plank in ieder geval voor tijdelijk vast te schroeven. Dus ik voorzie bij wind herhaling van vorig jaar. Frustratie. Weer gaan zoeken. Gelukkig zomer en meest droog en weinig wind. Vorige week maandag na de bouwvak eindelijk bezoek van een schilder uit Groningen. Hoop op gevestigd maar die haakte af. Werken niet op ladder en teveel werk om voor het beetje schilderwerk een steigerachtig iets te gaan bouwen en aan hout vervangen deden ze niet. Gaf aan zoek een aannemer maar zag zelf in dat die zeker de eerste 2 jaar niet kunnen. Ik kreeg wel een naam van een goed klusbedrijf, maar na contact gezocht te hebben kwam dit bedrijf met het gebruikelijke bericht: Sorry te druk, geen tijd. Via een andere weg een andere naam doorgekregen en die gemaild. Geen reactie en app niet gelezen dus ging er al beetje vanuit dat geen tijd. Afgelopen weekend tot heel laat in de avond nog op internet gesurfd. Nog naar dakkapelrenovatie bedrijven gekeken die het dan met kunststof bekleden, wel ook dat het maanden kan duren maar okay er moet een oplossing gaan komen. Maar toen ik gisteravond dacht ik stuur die dan toch maar bericht zag ik inene staan dat ze ook geen offertes meer maken want (het wordt saai) ook die hebben zoveel klussen dat ze er niets bij willen hebben. Heel frustrerend. Het enige lichtpuntje is dat ik vandaag bericht kreeg van het klusbedrijf dat ze door ziekte nog niet hadden kunnen reageren en dat ze er op terug komen zodra ze meer inzicht in hun planning hebben. Dus alsjeblieft duim met mij mee dat zij kunnen helpen!!! Al is het maar provisorisch zodat ik tijd heb om te wachten op dat het echt opgeknapt kan worden.
Onlangs van diverse kanten weer spullen gehad voor de honden. Ik kan niet iedereen hier bedanken en sommigen willen dat ook niet, maar ben er erg blij mee met alle steun. Zo heb ik van diverse mensen weer handdoeken, beddegoed, dekbedden en kleden gehad en zo inene weer een mooie voorraad. 
Wel een speciaal bedankje aan de baasjes van Otje (Tadeo 2020) die twee zakken voer gaven. De eerste is al in gebruik is voor Trufa, Guus en Doutzen want hun voer was op. Verder lekker snoep voor Marion en Lyske en zelfs een speeltje voor Lyske. Honden en ik blij.
Dan is Zani terug getrokken uit adoptie, maar moet natuurlijk nog altijd eten hebben. Gelukkig hebben Bella en Flynn aangegeven dat ze haar met de kosten van haar voer willen blijven steunen. Dat is natuurlijk ook geweldig fijn.
Inene ging het snel en afgelopen donderdagochtend ben ik de pruimen gaan oogsten. Twee uur later twee emmers volgeplukt. Gestopt want het moest ook nog gewassen en ingevroren.
Vandaag kreeg ik versterking. Mijn moeder kwam gezellig langs en ja ook met rollator kun je op je 89e prima appels en pruimen plukken.
We hadden een kist vol met de rode appels van de ene boom en nog een bodem van een kist met de gele appels van een ander boompje. Beide goudrenetachtige appels die goed te bewaren zijn. Aan twee andere bomen hangen ook wat appels maar die zijn nog niet zover. Echter handappels heb ik niet. Deze appels zijn meer voor appelmoes en appeltaart 😋
Tja en dan zouden we nog wat pruimen plukken om de komende week van te eten. Maar ach het plukken ging zo makkelijk dan ook maar meteen nog wat extra om jam van te maken. 
Tja en hier zien jullie rupsje-nooit-genoeg🐛 die werd hebberig. Ik vond het zonde om die grote gele bundels die net even wat hoger hingen niet ook even te plukken. Al met al hebben we dus nog een emmer pruimen geplukt ipv een bakje voor de komende week. Aan pruimenjam zullen we komende 2 jaar geen gebrek hebben vermoed ik. Natuurlijk tijdens het plukken ook zo van gegeten want ze zijn heerlijk. Onbeschadigd. Ook geen muggen of dazen of wespen die ons belaagden. 
Naast dat we letterlijk de vruchten plukken van ons werk, was het ook gewoon gezellig. De honden mogen niet in de boomgaard, maar de meeste zaten gezellig en trouw nabij of voor de poort alles te volgen. 
Lyske die eerst al in paniek was als ik even de moestuin of boomgaard in liep is er nu gelukkig inmiddels wel rustiger onder, al zorgt ze wel dat ze me kan blijven zien.
Afgelopen woensdag gezellig met Brown naar de dierenarts. Bij Brown kan ik dat schrijven want ze is dol op dierenarts Annelies en staat te kwispelen in de wachtkamer en kan niet wachten tot ze aan de beurt is. Terwijl er heus ook honden zijn die bij de deur van de praktijk vol op de rem gaan staan. Maar met Brown naar de dierenarts is gewoon een uitje 😉😊
Brown kwam om haar bloed te laten checken op de leishmaniose waarde. Brown is drie jaar geleden positief getest maar had daarnaast ook andere bloedwaardes niet goed zoals een tekort aan bloedplaatjes. Dat herstelde helemaal en ook was ze 2 jaar geleden negatief. Vorig jaar bleek de waarde bij controle toch weer licht positief uit te vallen. Omdat ze verder geen klachten had en we haar liever geen medicatie ivm nierverkalking wilden geven zijn we overgestapt op het supplement Impromune. Daar was van bekend geworden dat het bij leish honden mits minimaal een half jaar gegeven heel goed kon werken. Voor ons nieuw dus best spannend. Maar na een half jaar was in feb 25 Brown haar waarde gedaald naar het tussengebied. Niet positief en niet negatief. We zaten op de goede weg.
Vandaag kwam de uitslag van de bloedtest en het was tijd voor een rondedansje want Brown testte inmiddels weer negatief. De Impromune kan nu ook gestopt en in tijden van meer stress (vuurwerk, na een plaatsing) kan het zo weer ingezet worden.
Dierenarts gaf ook complimenten hoe goed Brown er uit ziet. Toch is het zo dat Brown haar geest meer wil dan haar lijf nog kan. Vorig jaar was al besloten om Brown met supplementen voor gewrichten te ondersteunen, maar afgelopen voorjaar zag ik haar duidelijk mank gaan lopen als ik wat langer wandelde. Consequenter en hogere dosering supplementen hielpen niet en in juni medicatie ingezet want was duidelijk dat Brown artrose had aan haar linkerheup. 
De rechterheup lijkt zo wel redelijk al is niet alles te zien maar voor mij als leek was wel duidelijk dat de linkerheup (hier rechts in beeld) een totaal afwijkende heupkop had. Zware artrose dus. Geeft wel aan wat voor bikkel ze is want ze wandelt graag en springt zelf in de auto, maar het moet gewoon erg pijnlijk zijn. In beweging blijven is wel goed voor haar conditie en behoud bespiering, maar langere wandelingen kunnen nu beter ingeruild voor meerdere wandelingen van een half uur. Doorgaan met de onstekingsremmer/pijnstilling en mogelijk zijn er ook nog andere medicijnen, maar voor nu is er geen wijziging in de behandeling die we al hadden ingezet.
We gaan voor kwaliteit van leven en geen kwantiteit. Brown is Brown dus ze springt gewoon lekker op de bank. En ja er liggen overal al orthobedjes, maar ze ligt vaak gewoon uit eigen verkiezing op de bank of ligt in manden met ander soort kussens.
We blijven hopen en zoeken naar baasjes waar ze als hond alleen meer aandacht kan krijgen en regelmatiger beweging op de dag. Binnenkort is ze al weer drie jaar in de opvang. Zo sneu dat ze al zo lang wacht, maar opgeven doen we niet. Het motto geschreven op het shirt van mijn buurvrouw: Winners never quit. Quitters never win. Brown geeft niet op en wij ook niet. 
Het is ieder jaar verschillend wat het goed doet en wat niet. Soms heb je inene zoveel zaailingen dat je niet weet waar ze te laten, maar verpieteren ze alsnog en valt de oogst vervolgens tegen. Dat had ik dit jaar met de peulen die het andere jaren goed doen maar nu verpieterden. De bonen kwamen niet altijd op maar daarentegen gaven de planten ondanks spint een mooie oogst haricots verts. Bladgroentes is ook heel verschillend maar er is er altijd wel eentje (dit jaar de postelein) die goede oogst geeft en zo heb ik de laatste jaren toch steeds een mooie wintervoorraad bladgroentes in de vriezer, naast dat ik er natuurlijk vers van eet. Ook het kleinfruit verschilt per jaar, maar naast vers ervan eten is er genoeg voor sap en jam. Thans hangen de druiven er goed bij en in de boomgaard kleuren de mirabelpruimen langzaam naar geel. De andere grote paarsrode pruim had bloesem toen er geen bestuivers waren en tja geen bestuiving dan ook geen vruchten. Echt niets. Maar dat lijkt de andere boom ruimschoots te gaan compenseren.
Ondanks de drukte met de honden ben ik toch wel tevreden hoe de moestuin het gedaan heeft. Ik heb maar beperkt ruimte en mogelijkheden en kool en ui en aardappels heb ik bv niet. Ik probeer ook verschillende dingen. Zo had ik voor het eerst eens pastinaak gezaaid maar dat kwam niet op. Dacht ik. Toen het veel later alsnog opkwam besefte ik het pas toen ik het bijna allemaal had weg gewied omdat ik het voor onkruid aanzag. Maar wie weet worden de overgebleven pastinaken daardoor wel extra groot omdat ze ruimte hebben. Al was de wortel oogst in dezelfde bak even verderop jammerlijk mislukt. Ik vermoed aangevreten door engerlingen. Meikevers zijn leuk en geinig maar hun offspring onder de grond is minder grappig. Als ik engerlingen vind dan leg ik ze meest in het vogelvoederhuisje, maar ik vrees dat ze bij mij de wortels hebben gevonden.
Bij de dagelijkse slakkenronde kwam ik deze sabelsprinkhaan tegen. Als het goed is heeft ie schadelijke insekten op het menu staan en niet de courgette.
Nog steeds zo blij dat ik 3 jaar geleden toch de luxe wens van een kas heb laten uitkomen. Thans eet ik regelmatig een snackkomkommer en cherrytomaatje uit de kas. Dit jaar onvoldoende om te wecken of in te vriezen maar dit keer ook peperplanten gezet. Een gele ronde die nu begint met eerste bloemen en een rode peper die al een tijdje flink groene vruchten draagt. Nog even geduld tot ze rood gaan worden maar dan verwacht ik een heel goede oogst pepertjes dit jaar.
Door de drukte met de honden niet zo bij met wieden en te weinig tijd gehad nog planten te zaaien. Ik had wel zomerspinazie gezaaid maar dat kwam helaas niet op. Nu wat open plekken die ik nog wel moet wieden en kijken wat ik nog kan zaaien of planten. Er dwarrelen veel koolwitjes over de bakken heen naar de bloeiende buddleija in de hoek dus nu koolplanten kopen en planten zal enkel een rupsenwalhalla gaan worden vrees ik. Dit jaar toch veel minder bestuivende insekten te zien, maar nu de buddleja bloeit zie ik daar gelukkig naast vlinders ook wel bijen op. Maar bv zweefvliegen en hommels veel minder dit jaar.
In de boomgaard doen ook de kleine appelboompjes het beter dit jaar. Binnenkort kan ik die plukken. Verder hoop ik op nog wat peren. In de moestuin nu regelmatig courgette en ik kan als bladgroente nu de nieuwzeelandse spinazie gaan eten. Voor het eerst een patisson plant gekocht die nog geen vruchten heeft gegeven maar wel bloemen heeft dus op zich goede hoop dat daar ook oogst van komt aangezien dat familie is van de courgette die het ook goed doet. De oogsttijd gaat dus nog wel even door. Op zich kun je deze tijd ook nog planten en zaaien voor oogst in het najaar dus morgen eens kijken wat ik nog aan zaad heb wat ik mogelijk na het wieden op de vrijgekomen plekken kan gebruiken.
Omdat een deel van de oude bandana's na het wassen definitief de bedrukking kwijt was, kreeg ik het superlieve aanbod om nieuwe te maken. Esther die ze indertijd genaaid heeft woont thans in Spanje waar ze zich in een belangrijk castratie project gestort heeft, maar ze gaf aan dat haar moeder deze taak graag op zich zou nemen. Vandaag kwam het met de post. En kijk eens hoe prachtig ze zijn geworden!!!!!!Meteen 7 vrijwilligers opgetrommeld om met het mooie weer ze te showen. Cobi heel veel dank voor deze fleurige bandana's!!!! De verhalen van onze honden zijn vaak verdrietig en treurig maar de honden zelf zijn vrolijk en dat stralen ze hiermee goed uit.
Vandaag is het twee jaar geleden dat Zani hier samen met Kito in de opvang kwam. Zo vol stress. Waar Kito snel meebewoog in het nieuwe ritme had Zani het moeilijk om te begrijpen hoe ze in een korte periode alles wat vertrouwd was kwijt raakte; Roedel, vrouwtje, huis en aandacht. Kito was haar houvast. Wel kon ze het na jaren met de tuin doen al snel waarderen om in bos en veld te wandelen.
Verdrietig genoeg is Kito een maand geleden overleden, maar vandaag hadden Zani en ik een quality time dagje.
Zo maakten we samen een lange wandeling. Tijdens het bramen plukken in stilte een goed gesprek gehad met Zani. Uitkomst van het gesprek; we gaan geen ander huisje meer zoeken. Zani is thuis!
Ik vang al 19 jaar op en zeker bij bv oudjes en langzitters krijg je vaak genoeg de opmerking dat ik een bepaalde hond moet houden. "Je moet die hond niet meer wegdoen" is het dan. Maar het is geen "wegdoen". Dat is niet de juiste omschrijving van het opvangvrouwtje zijn met hart en ziel. Niet het doel waar je naar toewerkt. De insteek is het dier juist te helpen door een opstapje te vormen naar een ander blijvend thuis. Zodat ik daarna weer andere honden kan helpen met opvang. Recent weer van verschillende kanten goed bedoelde opmerkingen dat ik bepaalde honden zou moeten houden. Het ging om Brown, om de Marietjes en om Lyske. Opvallend genoeg na overlijden Kito niemand die wat zei over Zani. Terwijl de keren dat een hond een opvangblijver werd ik naar de hond zelf keek. Wat heeft die nodig. Ik vond het eigenlijk sneu dat niemand zag hoe moeilijk het inmiddels voor Zani zou zijn om nog elders een nieuwe start te maken. Terwijl Brown (die natuurlijk na bijna 3 jaar opvang het spannend zal vinden en zal moeten wennen elders) het heerlijk zou vinden om ergens te wonen waar ze alle aandacht krijgt en ze makkelijker mee kan draaien in een ritme met wandelingen en baasjes enkel zorg voor haar hebben en niet het bewerkelijke van de zorg voor Brown in een grote roedel. Dus ja juist omdat ik van Brown houd blijf ik verder zoeken naar dat plekje voor haar. Maar Zani dat is een ander verhaal en inene nu zo anders geworden na het plotse heengaan van Kito.
Onlangs nog wel bezig geweest met bandana foto's van Zani en aan het rommelen met een nieuwe tekst, maar het voelde gewoon niet meer goed. Zani mist de rituelen en de steun Kito, het vertrouwde. Niet zo zeer Kito zelf. Afgelopen jaren is ze toch wel een grote steun geweest voor de kleinere honden. Een baken waar ze graag tegenaan kruipen. Zani heeft nooit ruzie in de roedel en houdt zich afzijdig bij conflicten. Bij bezoek vriendelijk al is het geen aanhankelijk knuffeltje maar wel dat ze er rustig bij loopt wat sommige bangere voorzichtigere honden toch kan helpen.
Zoals Dirkje schreef in de app: Toch een stil hulpje op de achtergrond dus. Ik vind haar lief. Goed dat ze kan blijven in wat voor haar fijn, veilig en vertrouwd is. En ik houd van die bescheiden typetjes.
Dus een definitief welkom bij de Ranjaclub voor Zani!
Ja ik weet het zijn kleine honden, maar evengoed is het sneu dat er over ze heen gekeken wordt. Nog nooit een serieuze reactie gehad. 
Op de open dag hebben ze zo hun best gedaan, maar aandacht kregen ze vooral van mensen die al een hond van ons hebben. Er schenen zelfs mensen buiten de kennel lang gelopen te zijn die aangaven een klein hondje te zoeken maar die, eenmaal op de Marietjes gewezen, ze met afgrijzen bekeken. Verder vond men Marian te groot en Marion te oud. Ze spraken duidelijk niet aan. De vrijwilliger had zoiets van prima loop maar door, want dit zijn ook niet de mensen die geschikt zijn voor een rescue hondje van Esperanza.
Ik vind ze geweldig en gelukkig zijn heel veel mensen het met mij eens. Alleen dat zijn niet de mensen die de juiste adoptiesituatie kunnen bieden of die op zoek zijn naar een hond (laat staan twee). Maar het is hartverwarmend dat ze inmiddels wel bij mensen in hun hart zitten. 
Ook de buurvrouw die hielp met de fotoshoot is weg van de Marietjes, maar ook zij heeft reeds 2 asielhonden. 
Lyske heeft natuurlijk geen besef gehad dat die eenzame vreselijke dag haar verjaardag was. Wat ik wel weet ik dat we op zoek zijn naar baasjes die zorgen dat ze haar 13e verjaardag in liefde en gezelligheid mag vieren. Echter dat is pas over 11 maanden.Nu had ik 2 weken geleden nog wat extra speeltjes besteld. En deze verlate verjaardagskadootjes kwamen vandaag binnen. Hoewel ik eigenlijk niet zo een voorstander ben van speelgoed met batterijen is dit zelf bewegende speelgoed voor Lyske erg leuk. 
Verder had ik voor Kito nog heerlijke worst liggen en zijn erfenis werd smakelijk verjaardagslekkers voor Lyske en haar maatjes. Van Marlijn kreeg ze extra knuffels en zo werd het een maand na dato toch een klein beetje feest voor Lyske. 
