Afgelopen week kregen we het verdrietige bericht dat na 3,5 prachtige jaren Sabba op was en mocht gaan. Mooier dan haar vrouwtje het verwoordde kan ik het niet:
Iets zo magisch mooi wil je wel voor altijd bij je houden. Wat is Sabba gisteren vredig gegaan en wat had ze nog een mooie en rustige dag. Nog een keer samen met Mike en mij een mooie wandeling in je geliefde bos, thuis nog een keer genoten van gekookte kippendijen en worst en daarna heerlijk voldaan wegdoezelen in je tuintje. Ik heb je weer naar binnen getild, wat ik vaker doe, als ik denk dat je het anders koud krijgt en weer in je warme en zachte mandje gelegd. Daar heb ik je de zoveelste knuffels en kusjes gegeven en ging je heerlijk rustig en voldaan weer verder slapen.
Isadora heeft je gedag gezegd en je een kusje gegeven. Mike en ik zijn bij je gebleven. Mike heeft je een dikke knuffel gegeven. Ik hield je vast, ik fluisterde je toe dat je mijn held bent en dat je werkelijk alles uit je leven, samen met ons, hebt gehaald wat je maar kon. En dat ik je daar zo enorm om bewonder en zo dankbaar ben dat je in mijn en ons leven was gekomen. Het was goed zo voor jou, je gaf je er helemaal aan over en bent in mijn armen gegaan.
Nu lig je op je favoriete plek in jouw tuintje. Daar waar je altijd genoot van het zonnetje.
Lieve Sabba, ik laat je los maar ik houd je vast, vast in mijn hart, in ons hart, voor altijd ❤️
Later op de ochtend kwamen Debbie en Marijke en die hebben alle varikennels uit de garage geschrobd. Een flink karwei maar alles is schoon en wat niet in gebruik is ligt nu gestapeld zodat het minder ruimte inneemt. 
Tania, Josi en Juci lagen lekker in het zonnetje. Darwin geloofde het wel en ging binnen liggen maar Zani en vooral Kito liepen er buiten bij. Kito eerst wat blaffen maar al gauw was alles goed en liep hij regelmatig tussen de benches door. Nam zelfs wat snoep aan. Vlak voor ze vertrokken daarom gevraagd of ze een klein stukje aan de weg wilden lopen met Kito omdat het voor zijn socialisatie wel goed is dat hij ook af en toe ervaart dat iemand anders met hem loopt. Ik tuig hem zelf wel even in alle rust in maar aan de weg heeft Marijke met hem gelopen. Zani mee voor steun. De eigen honden hebben even in de auto gewacht. Het was misschien maar een kort stukje langs de vaart, voor Kito is het weer een grote stap en een nieuwe ervaring. Hij leek het best positief op te pakken.
En dan vanavond opnieuw een verdrietig bericht dat ook kleine Koos (adoptie 2016) over de regenboog brug is. Hij hield zoveel vocht vast door hartfalen dat hij het zwaar benauwd had en het leven voor hem geen kwaliteit meer had.
Koos was een fantastische lieve aandoenlijke hond. Hij en zijn vrouwtje hadden een mooie bijzondere band. Koos was voor zijn vrouwtje één uit duizenden. Rust zacht lieve Koos. Kina heel veel sterkte!
