Met Rebecca die nu Maggie heet gaat het heel goed. Ze heeft in de afgelopen weken al grote stappen vooruit gezet. Net als hier geniet ze als ze landelijk mee mag wandelen en dan doen ze dan ook inmiddels dagelijks, soms zelfs twee maal daags. Maar is het aan de straat nog heel spannend en bevriest ze regelmatig. Haar baasjes kennen haar inmiddels goed en weten haar er ook weer uit te krijgen. Met regen wil ze niet naar buiten; ze hadden gedacht dat een regenjasje zou helpen maar dat bleek geen succes. Ze boosteren haar zelfvertrouwen met denkspelletjes en ze blijkt best slim te zijn. Kortom haar wereldje is dankzij de baasjes alweer wat groter geworden en dat zet zich stapsgewijs voort.
En dan zomaar een mailtje van de adoptante van Lea nu Leia. 10 jaar geleden als half jaar oude pup geadopteerd. Kwam uit Bulgarije en had wat socialisatiegaten maar veel potentie. De baasjes hebben haar verder goed gesocialiseerd en haar vrouwtje meldt dat ze een rustige stabiele hond geworden is en dat ze gek is op kinderen. Inmiddels in een andere relatie waar de partner een spaanse hond heeft. Leia is de zwarte hond rechts met het befje met spikkels. Dat is waar ik haar aan herken want anders had ik haar niet herkent. Met de moeizame adopties afgelopen jaar waarbij je toch merkt dat veel mensen tegenwoordig niet in de opvoeding/socialisatie van een rescue hond willen investeren is het leuk om zo even te lezen dat het met Leia helemaal goed gekomen is.
Met Opal nu Ollie gaat het goed bij de baasjes. Maar ze werd na een paar dagen verkouden. Keelontsteking. Geen kennelhoest gelukkig en niet ernstig. Maar prompt begon hier Lydia (haar asielmaatje over wie ik nog meer zal schrijven) ook te hoesten en gister Kaas en Vainilla en vandaag ook Brown en Zani. Het zal wel de roedel verder rond gaan ben ik bang.
Kiwi heeft nergens last van en hopelijk blijft dat zo. Het huisbezoek was positief. Op 11 november komt haar baasje kennismaken en hopelijk mag ze dan mee naar haar nieuwe huis.
Kaas moet helaas nog wat langer uit kijken naar een nieuw baasje. 
Maar Kiwi ga ik zo op reservatie zetten. Verder is het weer stil met reacties. 
Dit is Opal.
Of eigenlijk moet ik zeggen was Opal. Want inmiddels heet ze Ollie en woont ze in Hooghalen bij de baasjes van de overleden Safie die weer een nieuw maatje zochten. Ze hebben lang op haar moeten wachten want we konden eerder geen honden laten komen maar nu was ze daar eindelijk. 
Ze kwamen snel kennismaken en Opal mocht na 2 dagen verplicht bijkomen hier lekker door naar haar nieuwe huisje.
De bandana stond leuk maar was dus eigenlijk overbodig. Heel veel geluk Opal!
Opal reisde niet alleen maar bracht een asielmaatje mee naar Nederland. Over dit lieffie een volgende keer.
Op de foto Tinka nog met dierendag. Van haar goede kant bekeken maar de hotspot aan de andere kant is inmiddels weer begroeid met haren. Helaas nu weer een plek onder haar kin.
Door drukte met reacties en de honden helaas toch niet meer aan het blog toegekomen. Maar het is positief dat er inene bijna dagelijks reacties zijn, al heeft het helaas nog geen reservering opgeleverd. Er was een reactie voor Noble. Die heeft zelden reacties wat al onbegrijpelijk is maar als hij ze krijgt zijn ze steeds wat vreemd. Nu dus ook weer. Hopelijk ziet toch eindelijk eens een herderliefhebber deze kanjer. 
Brown had gewoon ook een reactie en ook echt een leuke, maar helaas ook net niet geschikt voor Brown. Wel op een herplaatser elders gewezen waarvoor al maanden een plek wordt gezocht en die op papier passend leek. Inmiddels gehoord van degene die de bemiddeling doet, dat daar inderdaad een potentiele match in zou kunnen zitten en mevrouw die hond binnenkort gaat bezoeken. Jammer voor Brown maar wel fijn als er dan elders een hond die het ook hard nodig heeft een stekkie door kan vinden. 
Dan is er weer een reactie voor Kaas. Wonen geweldig voor een hond als Kaas maar hebben altijd herders e.d. gehad en realiseren zich dat een zelfstandig rastype als Casata waar mastin of berghond inzit, toch wel even andere invalshoeken heeft. Het is dus nog even spannend en afwachten of ze de vragenlijst invullen en op bezoek zullen komen. 
Ook Kiwi inene reacties. Eentje al langere tijd mee aan het mailen. Het wordt zijn eerste hond dus meneer wil er goed over nadenken en overlegt ook met zijn achterban wat begrijpelijk en verstandig is. Maar omdat Kiwi net als Kaas toch wel urgent is voor plaatsing wacht ik met extra spanning af of hij de vragenlijst invult en de adoptieprocedure verder in wil. Geen reserveringen dus maar wel is er een hond geplaatst. Daarover morgen meer.
Tijd vliegt en inene is het kouder aan het worden en de zomer voorbij. Druk met de honden terwijl ik zoveel leuke foto's heb die ik hier zou willen laten zien, maar ik hoop morgen weer verder op het blog te schrijven. 
Ze moest dierendag nog even hier vieren maar vandaag is Rebecca vertrokken naar haar nieuwe thuis in Brabant. De eerste dagen zal ze het vast heel spannend vinden maar ze is zo gewenst en woont nu bij mensen met podenco ervaring en ze gaan rustig verder bouwen en zien haar potentie. Rebecca woont nu met 2 rustige honden samen. Eentje wel speels maar niet de drukke bende zoals hier. Rebecca sneeuwde hier onder in de grote roedel door de drukke honden en werd nog al eens letterlijk overheen gewalst en ik denk dat ze na gewenning in haar nieuwe roedeltje juist enorm verder kan gaan opbloeien.
Ze heeft de laatste tijd alweer reuze stappen vooruit gemaakt. Vandaag echter voelde ze aan dat het anders was en vond het spannend. Het is voor mij ook altijd slikken want na een jaar hier ben ik natuurlijk ook aan haar gehecht en ze voelen dan ook wel aan mij aan dat er iets spannends te gebeuren staat. Maar ik ben blij dat Rebecca een gouden mandje heeft gevonden. Heel veel geluk Rebecca!
Zaterdag kon Nicolette maar niet begrijpen dat zo een lief hondje als Rebecca na een jaar nog geen huisje had. 
Ook naar Edwin aanhankelijk. Achteraf is het gewoon de generale repetitie geweest voor afgelopen maandag, want toen heeft ze adoptiebezoek gehad. Zaterdagmiddag was er namelijk een leuke reactie voor Rebecca en kon ik dat echtpaar mailen dat ze toevallig die dag net weer even socialisatie bezoek gehad had en het zo goed gedaan had. En eigenlijk dan bijna als een probleemloos hondje kennis maakt. De volgende dag antwoordmail en vragenlijst en Dirkje heeft gebeld. Maandag is het echtpaar uit Brabant gekomen met hun honden voor de kennismaking met Rebecca. Die is heel goed verlopen en hoewel ze snappen dat ze nog veel moet leren zagen ze ook hoever ze al is gekomen en hoe lief ze is en zodoende is Rebecca gister gereserveerd.
Zaterdag is het huisbezoek dus ze zal morgen Dierendag nog hier moeten vieren, maar binnenkort dus naar verwachting een eigen thuis voor Rebecca.
Afgelopen zaterdag hadden we bezoek van de baasjes van Tommy. Na zijn overlijden wilden ze veel van zijn spulletjes aan de Ranjaclub doneren. Op het laatst was het zoeken wat Tommy door nierfalen nog wilde eten en dat verschilde per dag. Gevolg was dat ze heel veel lekker natvoer en heerlijke snoepjes hadden. Maar ook veel supplementen die we hier heel goed kunnen gebruiken. Daarnaast zachte fleecekleden en ook een doos met beddegoed. Onderleggers en een prachtige grote softbench. Verder een doos met speeltjes. Er kwamen meteen ook veel dierbare herinneringen aan Tommy weer boven.
Ze hebben met alle opvanghonden kennis gemaakt.Zelfs met Freek die het gewoon zo goed deed! 
We hebben met gewandeld met Noble, Brown en Tinka.
Later zijn ze ook nog gaan wandelen met Vainilla en Sansa. Vainilla hangt erg aan mij en het was goed voor haar om zo even zonder mij mee te gaan met andere mensen. Wel was Sansa mee. Ze hebben een uur gelopen. Daarna deed Vainilla nog even zoomies over het veldje om daarna te crashen en te gaan slapen want ze was heel moe. Ze moet nog steeds conditie opbouwen. 
Sereno is inmiddels al weer 14 jaar oud. 
Krijg iedere middag een knuffelbeest om te slopen en meest vind je hem dan ermee tussen de poten in slaap of zoals hier als kussentje. 
Hij is dement maar een snuffelkleed dat maakt hem nog blij en snapt hij prima. 
Gaat graag mee wandelen maar is stram en het wisselt per dag hoe het gaat. Ongetwijfeld is zijn laatste levensjaar begonnen maar hij geniet gelukkig nog volop. 
