Een jaar geleden gaf een medewerkster van een hondenpension op het terrein een hondentraining toen er 2 belangstellende kijkers het veld op kwamen; Sproet met in haar kielzog een klein vriendje. Geen baasje te zien dus ze heeft ze maar even in een kennel gezet. Gelukkig waren ze gechipt en kon met wat speurwerk het baasje achterhaalt die ze kwam halen. Hij bleek met de beste intenties wat ongewenste gedumpte honden op een veldje een paar dorpen verderop te houden maar Sproet wist steeds te ontsnappen. Hij had geen geld om haar te steriliseren en ze zat tegen een loopsheid aan vermoedelijk, dus dat was wel een zorgenpunt met deze ontsnapper. Uiteindelijk in goed overleg besloot hij het kleine manneke mee te nemen en vroeg de pensionmedewerkster een goed thuis voor Sproet te zoeken. Na haar loopsheid is Sproet geholpen en keek de pensionmedewerkster in stilte samen met de asielhoudster van het Sierra Nevada asiel in Padul die op de hoogte was uit naar geschikte baasjes, maar helaas lukte dat niet die te vinden.
Afgelopen najaar besloten ze Sproet toch maar met foto’s op facebook van het asiel te zetten. Dat leverde wel de nodige hebberige reacties op maar niet de gewenste. Geschrokken hielden ze haar toch maar weer stil. Onlangs waren we dus bezig met het transport van de wachtende honden bij Conny en vroegen we Anita naar Shiro en evt een andere sociale hond om het transport aan te vullen en kregen we de vraag of we met Sproet (en Milka die helaas moet wachten tot de volgende keer) konden helpen. Omdat ze weten dat wij hier enkel plaatsen als huishond en zorgvuldig screnen. Nu beken ik eerlijk dat ik ook wel een beetje hebberig werd om zo een mooie Engelse setter op te vangen en had ik de verwachting dat ze heel snel kon plaatsen omdat ze een open knuffel zou zijn. Dus ze mocht komen. Tegelijk zag ik op tegen de screening van een enorme hoop hebberige reacties uit opwelling puur omdat een dergelijk ras niet vaak ter adoptie staat aangeboden en Sproet gewoon een prachtig exemplaar is. Gelukkig bij aankomst hingen al snel de slierten kwijl uit haar mondhoeken en heb ik dit in haar tekst vermeld met het idee dat dat een hoop ongewenste reacties zou kunnen schelen: “Sproet is een vrolijke open Engelse setter die graag geknuffeld wordt. Voor wie hebberig wordt van haar prachtige uiterlijk en enkel daarom wil reageren maar meteen een eerste kleine afknapper: Sproet heeft regelmatig een sliert kwijl uit haar mondhoek hangen die ze graag aan je afveegt. Wie daar tegen kan mag verder lezen….. “😁
Het werkt inderdaad super, misschien wel iets te goed, want ze heeft dus nog geen enkele reacties gehad!🙈 Moet ook zeggen dat na de eerste week het kwijl thans eigenlijk erg meevalt. Vlak voor vertrek had men bij de gezondsheidscheck ivm de traces controle haar met de beste bedoelingen een kennelhoestenting gegeven wat in reactie misschien ook de aanmaak van extra kwijl in de hand werkte.
Sproet heeft nog weinig van de hondentraining opgestoken en moet nog wel opgevoed. Ze kan wel zitten op commando en loopt redelijk mee aan de lijn en blaft niet op straat als ze een hond passeert, maar was vermoedelijk nooit huishond. Ze is echter zindelijk, kan prima even alleen zijn en is sociaal met alle honden en mensen. Met mensen open, enkel dat ze duidelijk geleerd heeft dat je knuffels krijgt als je tegen mensen opstaat. Vermoedelijk werd ze genegeerd als ze op 4 poten stond en kreeg ze aandacht als ze tegen iemand aan ging staan; tja neem het haar dan eens kwalijk want ze snakt naar knuffels. Misschien niet handig bij kleine kinderen. Sproet is gezellig en vrolijk, geen zenuwachtige setter zoals je ze soms hebt, maar als ik mopper op de “bende van ellende” dan gaat ze meteen laag kruiperig terwijl zij juist braaf is. Sproet speelt leuk met de andere honden maar snapt nog niet veel van speeltjes maar het voordeel is dat zij in tegenstelling tot de “bende” geen spullen van haar opvangvrouwtje zal jatten. Dat is toch weer voorbeeldig.😉 Toch begint ze voorzichtig wat achter speeltjes aan te gaan en verwacht ik dat ze met wat aanmoediging van een baasje zeker ook zal leren dat je als hond gewoon lekker met speeltjes mag spelen.
Al met al een prachtige hond van binnen en van buiten.
Hopelijk meldt er zich snel een passend gezin en tot die tijd geniet ik van dit heerlijke sproetenkind.
Het veldje is het op veel plekken een modderbende en de honden zien er soms navenant uit.
Dan is een donkere vacht als van Noble toch wel handig. 
Laat nog bezig met de mail maar ik kan de maand maart afsluiten met een reactie voor Smile. Duimen op een positief antwoord!
Nu slapen want het is heel laat en helaas is Sereno sinds de aannemer geweest is wat van het padje en vanaf 3 uur in de nacht wakker. Ik geef hem nu wat meer cholodin en hoop dat de dementie trekjes weer wat afzwakken. Hij drijft het de laatse week ook inene wat op de spits soms met Noble. Gelukkig gaat die hem uit de weg of zoekt mij nu op voor steun. Hopelijk komt er voor Noble snel een plekje en komt Sereno in de nachten weer tot rust.
Gisteravond net voor het donker werd de primula's op het grafje van Linda gezet. Met dank aan Iris kon ik dit kopen. Ook twee in een pot op het grafje van Phuc dat verder kaal was. Ze worden gemist. Ondanks dat bezoekers Linda zelden zagen is het fijn idee dat jullie toch door de Ranjaclub blog haar een beetje kenden en mee leefden!
Helaas ook verdrietig bericht dat Johnny (adoptie 2014) helaas is ingeslapen. Hij had alvleesklierkanker en takelde in korte tijd heel snel af. Hij is zo'n 11 jaar oud geworden. Hij wordt erg gemist. Rust zacht Johnny!
Linda heb ik dit weekend begraven. Mijn leven staat nog even stil. Niet die van de roedel. Die hadden na even ruiken het wel gezien en pakten hun leven weer op. Sproet en Pokémon gaan nu met de knuffelbeesten spelen. Ze kunnen ook leuk met elkaar overweg ondanks hun verschillende grootte.
Dacht ik vorige maand nog nou Linda is 15 jaar oud maar ze gaat nog wel een tijdje mee. Ze zag niet veel meer en was slechthorend en dement. Grappig genoeg kon ze ondanks die dementie nog wel prima snoepjes of voer zoeken dmv snuffelspelletjes of eenvoudige puzzels. 
Hoewel weinig mensen haar kenden was ze voor mij een gezellig maatje met wie ik mijn manderijntjes deelde en die vol verve hier de boel bewaakte.
Deze maand ging het inene minder goed. Ze was wel vrolijk en hield me goed in de gaten en bij droog vriesweer genoot ze van een rondje tuin. Sneeuw vond ze ook leuk.
Maar het viel op dat ze magerder werd ondanks normaal voeren en zelfs met extra voeren. Deze week wilde ze niet meer eten en haalde ik van alles uit de kast (en supermarkt) in de hoop haar over te halen wat te eten. Ze ging snel achteruit. Vandaag is de dierenarts aan huis gekomen en is ze in haar eigen vertrouwde omgeving ingeslapen. Ze is heel rustig weggegleden. 
Dag lieve Linda. Je was een trouw en loyaal vriendje en ik mis je.
Vandaag de grote dag. Snoopy is geadopteerd. Het is hem zo gegund maar na bijna 3 jaar samen is het slikken. Maar de leefsituatie is voor hem heerlijk daar en hoewel hij best even zal moeten wennen, denk ik dat hij over een maand niet meer terug zal willen naar hier.
Heel veel geluk Snoopy!
Het is heerlijk ravotten in de blubberbende van de sneeuw en modder. Vloer is niet veel schoner dan de hond. Twee keer gedweild vandaag. Daarna opgegeven. Morgen weer een dag.
Lief speels pubermeisje van net een jaar oud (geboren schatting 17-12-21) die al als jong pupje gered werd uit een dodingstation maar helaas opgroeide in een kennel. 
Ondanks de Duitse herder kleuren geen grote herder, maar een onherleidbaar mixje van 45cm met slechts 10 kilo op de weegschaal. Een schatje met 1 oor hoog en eentje hangend en met aandoenlijk snoetje door haar centebakgebitje. Ze wil zo graag maar durft net niet en kan dan om de mens gerust te stellen haar tandjes bloot lachen wat helaas veel mensen verkeerd interpreteren maar ze bedoelt het juist om aan te geven dat ze geen kwaad in de zin heeft. Inmiddels is ze heel aanhankelijk en ook heel ondeugend. Ze is speels met speeltjes maar helaas ook dat ze wasgoed jat en laarzen en handschoenen van de verwarming etc. Een dondersteentje dus. Niet veel van de wereld gezien en durft niet goed naar mensen die ze niet kent. 
Tot mijn stomme verbazing echter net als Kiwi een hond die wel aan de lijn aan de straat zo meeloopt. Waar Freek echt een negatieve inprenting heeft op vreemde mensen zie ik bij Macey een meisje die zo graag wil en zeker ook veel potentie nog heeft om te verbeteren. Hopelijk wordt ze gezien ondanks dat er hier zoveel verlegen honden zijn die maar niet plaatsen. Dit schatje verdient echt zo een fijn thuis!
Macey was slechts 3 maandjes oud toen ze als ongewenst pupje in het dodingstation zat. Gelukkig niet afgemaakt maar gered. Echter een eigen huisje met eigen baasjes heeft ze vermoedelijk nooit in haar leven mogen hebben. En dat is oneerlijk. We gaan er weer voor. Op zoek naar een baasje die ziet hoeveel liefde en vreugde dit meisje te geven heeft!
Macey en haar vriendjes zijn welkom hier en we gaan op zoek naar warme mandjes.
We laten haar niet in de kou staan omdat toevallig haar vachtkleur de mensen niet zal aanspreken. Ergens is dat baasje die ziet hoe prachtig ze is!
Gister kregen we het verdrietige bericht dat jack russeltje Lady is overleden. 
In 2018 openden lieve mensen hun hart voor dit senioren hondje en gaven haar nog prachtige jaren. Lady is 15 jaar oud geworden. Rust zacht Lady!
Eind februari nog een reactie voor Smile in een kinderrijke buurt met zelf ook kleinkinderen over de vloer op Pokémon gewezen, maar deze mensen vonden hem met 7 jaar al oud.
Jammer dat zoveel mensen honden van middelbare leeftijd direct al afschrijven, want we hopen toch echt dat Pokémon er nog 7 jaar aan zal gaan plakken.
Pokémon is een vriendelijke Spaanse Bodeguero die in september 2021 uit het dodingstation gered werd. Hij heeft dus meer dan een jaar in het asiel gezeten en kwam aan met flinke urine brandplekken op de pootjes. 
In september hadden we Smile eerst laten komen omdat we dachten dat zij mogelijk een huisje in zicht had en Pokémon nog laten wachten. Wat ben ik blij dat het lieve manneke daar nu weg is! Ze lijken veel op elkaar maar hebben de ooglapjes net aan een andere kant zitten 😊
Ik krijg de foto helaas niet groter op het blog maar Pokémon heeft een prachtige blauwgrijze kleur in het zwart zitten wat hem best bijzonder maakt.
Helaas toont zijn stoere uiterlijk mogelijk wat extra grauw en daardoor oud. 
Het is ook wel een stoer manneke al maakt hij geen bonje in de roedel en kan hij zelfs leuk met Freek stoeien. Ik denk echter dat hij het beste tot zijn recht komt als hond alleen. 
Nog even wat Snoopy spam van de wandeling die we vandaag samen maakten. 
Het lukt mij weer om een uur te lopen en dat maakt Snoopy blij. Een uur lang genieten van dat kontje en dat heen en weer zwiepende staartje😍.
Straks zal het even flink wennen zijn maar hopelijk lopen de baasjes al snel ook achter een blij kwispelend hondenkontje aan 😊
Wat zal ik mijn kleine stoere vriendje na bijna 3 jaar hier gaan missen! 
Freek is jarig. Hij is 1 jaar oud. 
Natuurlijk vierden we het met een lange wandeling. 
Dat vond hij heerlijk tot we op het verste punt sneeuwhagel op onze koppen kregen. Ai maart roert zijn staart. 
Gelukkig verder meest droog geweest. Thuis in het middaguur kwam er even sneeuwvlokken naar beneden maar binnen werd natuurlijk lekker verjaardagssnoep uit gedeeld. 
Ik zelf heb mij maar stiekem op chocolade getracteerd, ondanks dat er geen hond geplaatst is en ik het normaal eet als troostchocolade bij een afscheid. Nu was het feestchocolade of misschien eigenlijk ook wel gewoon frustratie eten chocolade. Het is echt slikken. In al die jaren opvang volgens mij toch nog nooit mee gemaakt dat een pup van 4-5 maanden in de opvang volwassen werd. Freek kwam hier helaas toen zijn socialisatie luikjes net dicht waren. Waar de buitenlandse pups nog meest zo goed bij trekken was de negatieve inprenting van Freek op vreemde mensen te sterk en heeft hij helaas op dat punt nauwelijks vooruitgang geboekt. Maar afgezien daarvan is het zo een vrolijk speels manneke die in de roedel met elke hond wel wil spelen. Vreemde honden moet hij aan wennen maar in zijn toekomstige huisje zal dus wel een hondenmaatje aanwezig moeten zijn. Hij vindt het prima om zoals vandaag met mij 1 op 1 lekker landelijk te wandelen en is dan goed op mij gericht. We liepen in een natuurgebied waar hij aangelijnd moest maar terug in de landerijen loopt hij gewoon lekker los mee. Thuis echter gaat hij meteen zijn vrienden opzoeken en pakt vaak een speeltje en zoekt daarmee een hondenvriendje op om samen mee te gaan spelen. Dus een hondenmaatje is hem zo gegund. En als dit maatje ook nog eens heel sociaal is naar mensen kan die hem mogelijk helpen als er eens bezoek is. Begrijpelijk is het geen hond voor gezinnen waar het de zoete inval is. 
Ik heb weer nieuwe leuke foto's en misschien nu hij 1 jaar is dat zijn doelgroep die hem misschien eerder genegeerd had denkende een pup plaatst toch wel nu wel reageren. Ik kan hem nu immers als volwassen gaan adverteren en misschien dat er dan juist weer andere mensen naar hem kijken dan voorheen. Hij heeft afgelopen 3/4 jaar wel reacties gehad hoor maar zelden dat men een andere hond als maatje kon bieden. Meest was het van mensen die de tekst totaal niet gelezen hadden. Ik ga serieus gillen als hij nog 1 reactie krijgt van mensen die een klein open jack russeltje zoeken ipv een middelmaat boerenfoks (ander formaat en ander ras). Misschien dat dit nieuwe levensjaar Freek nieuwe kansen gaat bieden. Op dat ene fijne liefdevolle huisje met heerlijke wandelingen. Laten we het hopen. Freek verdient het echt zo!
Nozem is een leuk yorkie mixje met een hoog Frekkel gehalte. Hij is 33cm klein en ongeveer 3 jaar oud. Nozem werd gered uit het dodingstation, gebracht naar het asiel Fuentevaqueros en tja bang als hij mensen niet kent. Zeker mannen duurt het even eer hij vertrouwen heeft. Hij was dus 1 van de overschoten honden. Zo eentje waarvan de gemeente zei (toen Conny vroeg waarheen met de overgebleven honden) dat die maar weer naar het dodingstation gebracht moest worden. Dat doen we dus niet.
Nozem zit lekker hier. Wat op zijn hoede de eerste dagen bij benadering. Dook in elkaar al dan niet met een hapbeweging in de lucht als benadert maar hij is echt niet agressief, alleen wat bang omdat hij niet wist of hij mij en Monique die mij met de aankomst hielp kon vertrouwen. En tja waar was hij nu weer aanbeland. Hij liep erg achter Macey aan die zich hetzelfde afvroeg. 
Maar hier zie je hem al lekker tussen Emily en Anouk inzitten.
Inmiddels is hij gek op mij en springt op schoot en geeft grif kusjes en laat zich optillen. Ook kammen en wassen en klitjes knippen onderging hij braaf. Hij slaapt in een bench en die lijkt dan vaak leeg omdat hij zich onder het kussentje verstopt. Heel soms mag hij op bed en dan duikt hij direct onder het dekbed en slaapt zielsgelukkig tegen je benen aan; duidelijk ergens ooit verwenhondje geweest. 
Nozem loopt goed mee aan de lijn en negeert passerende honden. Staat er rustig bij als je even op straat met iemand praat. Met honden sociaal en ook niet bang voor Darwin, maar de drukke buldozers zoals Freek en kompanen dat is hem wat teveel. Dus ik hoop dat er snel een lief (liefst vrouwelijk) baasje dit schatje wil adopteren. 
Het voorjaar komt er aan en ondanks dat het nog stil is met reacties zijn we vol goede hoop dat het weer op gang komt met de adopties.
Gelukkig regelmatig zonnige dagen en van alle honden leuke foto's. Nozem heette eigenlijk Sauron maar dat is in het boek van de Lord of the Rings de boze tovenaar die alles donker en grauw maakte. Ik heb hem Nozem gedoopt maar eigenlijk had ik hem wel Frekkel kunnen noemen. Een aandoenlijk hondje die zoveel liefde te geven heeft. Gewoon een leuke gekke speelse Nozem als je hem maar even leert kennen. 
