En dan is het herfst.
Wandelen in de mist.
In de tuin doen de laatste bloemen hun best. 
Spinnenwebbenkunst.Oogstmaand september is bijna voorbij maar vandaag toch nog het nodige uit de tuin geplukt. In een pot tegen de buitenbak stond een uitgezaaide tomatenplant die kleine minder mooie/smakelijke tomaatjes gaf. Echter prima om in de roerbak mee te stoven. Plant en pot kan nu mooi opgeruimd. Verder wat lekkere bosaardbeitjes in mijn mond gestopt en snijbiet en nieuw-zeelandse spinazie geoogst. Op brood nog de laatste pluksla blaadjes gegeten met ei en verse bosuiringetjes. En in de kas waren er weer lekkere cherrytomaatjes rijp.
Voor het eerst dit jaar een patisson geplant en die is weelderig met blad en bloemen maar de enkele vruchten mini klein en werden aangevreten of anders rot. Al gesnoeid op advies kweker waar ik de plant gekocht had, maar resultaat was lelijke plant en nog steeds geen oogst. Familie van de courgette en courgettes heb ik ruimschoots dus besloten mij niet druk te maken. De plant was inmiddels weer bossig. Mooi om te zien en toen ik vanochtend tijdens mijn slakkenronde het mooie blad en de bloemen stond te bewonderen, ontdekte ik inene een oogstbare patisson. Een leuke verrassing! Inmiddels verwerkt in de ratatouille.
Helaas geen adoptie voor Guus. Ze vinden hem geweldig dat is het niet, maar 1 van de gezinsleden is nog niet toe aan een nieuwe hond. Voor Guus gaan we dus verder op zoek naar een net zo leuk en gezellig gezin.
Het zijn mooie zonnige dagen en ik ben veel buiten bezig. Vriezer ontdooid en schoongemaakt. Morgen komt er weer vers vleesvoeding voor Darwin. Hij is thans de enige op vers vlees en het kwam mooi uit om deze vriezer even te ontdooien. De andere vriezer zit bomvol met groentes uit de moestuin. 
Door het herfstzonnetje kleuren de pepertjes inene rood en kon ik die ook volop oogsten. Mij voor het eerst gewaagd aan een sambal recept. Dacht ik doe het in van die kleine schattige potjes. Niet aan gedacht dat je het er lastig inkrijgt dus het was een beetje een kliederboel. Maar resultaat is leuk en lekker.
De zaailingen in de nieuwe bakken doen het voorspoedig. Naar verwachting kan ik begin oktober winterpostelein, radijs en rucola gaan oogsten. Echt lol in. 
Ondertussen gestaag verder met het opruimen van de oude bak. Rotte hout verwijderen en kleiner maken en naast de garage voorlopig even opgeslagen. 
Ik kan daardoor weer goed bij de laatste aarde op het worteldoek. Goede hoop dat het lukt om het deze maand opgeruimd te krijgen. Blij met de vorderingen. 
Tijdens het sloopwerk een watersalamander ontheemd geraakt. Het arme beest schrok zich dood. 
Geen zorgen, hij of zij is springlevend even verderop weer uitgezet in de moestuin. Veel te blij met de salamanders en padjes in de moestuin. 
Minder welkom zijn de slakken hoewel ze natuurlijk ook nuttig zijn. De RVS poten van de moestuintafels zijn minder aantrekkelijk voor slakken maar je hebt doorzetters voor wie het geen onoverkomelijke hindernis is. Deze jongen op tijd ontdekt. Mijn zaailingen zijn veilig 😀
De bak leverde genoeg aarde op om alle gaten op het veldje te vullen en het mijnenveldje lijkt weer redelijk geëgaliseerd. Begin avond heb ik graszaad gestrooid. Hopelijk slaat het aan en herstelt het grasveld nog voor de winter. 
Tja dan gaat het inene snel en was dit alweer de laatste wandeling met Doutzen. 
Zaterdagochtend kreeg Doutzen bezoek en ze mocht mee naar haar nieuwe huis. Eerste berichten zijn al heel goed. 
Dit weekend is het gelukt om al heel veel aarde uit de bak te krijgen en op het veldje te storten, zodat ik daar later dat stukje kan egaliseren. Ik ben veel verder gekomen dan ik vooraf had durven hopen.
Guus blijkt het prima te doen zonder Doutzen. In de ochtend wel even naar haar oude slaapplek rennen, constateren dat ze er niet is en blij met het speeltje dan maar naar mij toe rennen. Heerlijk mee wandelen met de kleine dametjes in de regen. Op Zani haar plekje in de auto en dat ging heel goed. 
En als afsluiting vanmiddag kreeg hij en de andere honden bezoek van oud adoptanten van de afgelopen voorjaar overleden Shelby. Guus heeft hun hart gewonnen maar ze gaan nog even een nachtje er over slapen en goed nadenken over de praktische kant. Het blijft dus nog even spannend voor Guus. Die vond het in ieder geval heel gezellig en heeft een hele lange tijd op het veldje heerlijk balletjes voor de meiden geapporteerd. En natuurlijk genoten van knuffels en aandacht en ook nog een stukje gewandeld. Nu duimen en afwachten. Het is in ieder geval positief dat gezien wordt wat een ontzettend leuke hond Guus is. 
Mijn hoofd stond niet zo naar denk zaken maar het was een goede dag om te gaan scheppen. En voorwaar het zit eens mee! De rabarber bleek achteraf niet zo zwaar om te verwijderen. Verder was de aarde mooi los en goed te scheppen. Dus verdeeld over de dag heb ik al heel wat aarde met de kruiwagen naar het veldje verplaatst. Morgen even rustig aan en dan zondag als het weer mee zit verder.
Als ik Guus uit zijn bench laat dan pakt hij een speeltje en gaat bij de bench van Doutzen liggen en wacht tot zij ook los mag en danst dan met het speeltje naar buiten. Andersom als ik Doutzen als eerste los laat dan gaat ze niet bij Guus kijken, maar ze mag wel heel graag met Guus spelen. Ze hebben elkaar in het asiel ontmoet en Doutzen moedert ook een beetje over Guus en wast zijn oren. Toch is het tijd om de wijde wereld in te gaan en deze twee te scheiden. Morgenochtend krijgt Doutzen bezoek en hopelijk mag ze mee naar haar nieuwe huis.
Ik kan wel zeggen dat het qua fruit een heel goed oogstjaar is. Vandaag stak ik nog weer wat verse bosaardbeien in mijn mond terwijl ik de druiven aan het plukken was.
De druiven hebben pitten en eet ik maar kort vers. De druivengelei die mijn moeder er van maakt smaakt heerlijk. Deze laatste druiven zijn inmiddels gesorteerd en geritst en gewassen en ingevroren. 
In de tuin had ik ook van de zomer een minipaprikaplant gezet in de zonnige grote vaste bak. Er zaten 5 kleine paprika's aan. Nog langer laten hangen in de hoop dat ze kleuren of toch maar oogsten nu ze onbeschadigd zijn? Knoop doorgehakt. Het is niet veel maar ach het is leuk. 
Net als de patissonplant die prachtig bloemen en blad heeft, maar waar de patisons zich niet goed ontwikkelen. Nog flink gesnoeid op advies kweker en dat gaf een lelijke plant, maar de vruchten werden evengoed niets. De smaak schijnt vergelijkbaar met courgette te zijn en daar heb ik vriezer al vol mee en pluk ik nog steeds vers van. Dus de patissonplant heb ik weer lekker bossig laten worden en geniet ik gewoon van de pracht die de plant zelf uitstraalt.
In de kas hebben de komkommerplanten weer even pauze, maar ik heb vandaag weer tomaatjes geplukt en prachtige rode pepers.
De zaalingen in de nieuwe tafelbakken doen het geweldig goed. Ik volg braaf de instructies en dat betekende dat ik per gaatje soms 2-3 zaadjes zaaide. En als die allemaal opkomen heb je teveel. Dat betekent dat ik inmiddels de rucola en radijs moest uitdunnen. De grootste/sterkste per gat blijft en met een schaartje knip je dan de overtollige zaailingen weg. Maar ook dat is oogst, dus die afgeknipte blaadjes steek ik direct in mijn mond of gaan nog bovenop wat roerei of ander broodbeleg. Lekker en gezond!
Geen adopties in augustus maar deze maand is goed begonnen met de reservering van Django die al bijna een jaar bij Michiel en Dirkje verblijft en behoorlijk urgent is geworden voor plaatsing. Zaterdag volgt er nog een kennismaking met de mensen hun eigen honden maar het ziet er hoopvol voor Django uit.
Volgens de kalender is september de maand van Guus en Doutzen.
Voor Guus moet ik nog weer mijn best gaan doen. Binnenkort zijn tekst updaten en hem weer goed adverteren. 
Voor Doutzen is er echter een leuke reactie binnen gekomen. Ze is gereserveerd en morgen is het huisbezoek. Ze hebben haar zelf nog niet ontmoet maar ik kan me niet voorstellen dat Doutzen bij kennismaking tegen zal vallen want het is zo een leuke lieve aanhankelijke knuffel.
Nog geen jaar na haar adoptie heeft het adoptiegezin vanmiddag vrij plots afscheid moeten nemen van 
Vandaag is het 3 jaar geleden dat dit vrolijke blije ei voet in Nederland zette. Sociaal en gezellig, open en opgewekt.
Grappige Brown heeft al heel wat harten gewonnen maar toch is het niet gelukt om in de afgelopen 3 jaar een fijn thuis te vinden. Vandaag hebben we er even een gezellig dagje samen van gemaakt met meerdere wandelingen en lekkers en natuurlijk veel knuffels.
Dit troostknuffeltje kreeg ik toen ik Zani ging ophalen in het ziekenhuis. Geen idee of voor Zani of voor mij bedoelt was, maar het hondje biedt troost. Net als jullie lieve meelevende berichtjes. Vanmiddag is Zani gecremeerd. Binnenkort komt haar as terug en strooi ik haar uit in de tuin. En zijn Kito en Zani weer definitief samen.
Maandag 1 sep kwam het binnen. Van dagdromen naar realiteit. Van surfen op internet naar de stap nemen en geld uitgeven. Moestuintafelbakken. Geen idee of dat woord bestaat, maar dan is het vast een leuke voor scrabble😁. 
De bedoeling van een Makkelijke Moestuin is dat het me ontlast maar het eerste begin was vooral goed voor spierpijn😄. Het uitlijnen is een frustrerende stap in het geheel maar de aanhouder wint. 💪
Door mijn beperkingen lukt het me niet goed om op mijn knieën te tuinieren en een moestuin omspitten is al helemaal geen optie en daarom heeft mijn vader 12 jaar geleden verhoogde bakken gemaakt waar ik op rand kon zitten tijdens het wieden of kon leunen of steunen. Zie foto's hierboven en hieronder. Heel blij dat mijn vader dat indertijd wilde doen. 
Gedeelte siertuin en gedeelte moestuin. Gaande weg is het van borderbeplanting steeds meer moestuin geworden. Met best wel leuke resultaten ondanks dat niet alles lukt. 
Een paar jaar geleden waren de bakken aan vervanging toe. In eerste instantie was de bedoeling om een zelfde type bak te laten maken, maar inmiddels ben ik naar een alternatief gaan kijken in de vorm van moestuintafels. Een hele investering maar ik heb niets aan de goedkopere alternatieven die al snel niet goed meer bruikbaar zijn. Ik had reeds geld ervoor gespaard. Financieel niet veel duurder dan een vaste bak laten maken en naar verwachting zullen deze tafels langer meegaan. En voor mij nog weer makkelijker bij te houden zijn. 
De bak bij de picknicktafel kan ik zelfs zittend aan werken. Wel in plaats van laten doen of kant en klaar geleverd, zelf in elkaar zetten. Toch wel trots op mijzelf dat ik het geklaard heb. Ze zijn misschien niet heel netjes maar de ondergrond is niet recht. Geen drama want het werkt evengoed. En ik had op zich er bij bak drie ook wel lol in omdat ik er vaardigheid in begon te krijgen. Dus wat dat betreft zie ik ook toekomstige uitbreiding wel zitten.
Dan zal ik eerst ruimte moeten creëren want de eerste extra tafels wil ik zetten op de plek van de achterste bak die het slechtste is en waar twee zijkanten uit elkaar wijken. Het plan en de uitdaging is om deze maand (en vermoedelijk ook nog volgende maand) stukje bij beetje de achterste vaste bak leeg scheppen. Natte aarde schept niet licht dus ik voorzie dat ik er wel enige weken zoet mee ben. Maar ik kan de aarde zelf goed gebruiken om de gaten op het hondenveldje te dichten. Wat Guus niet lukte is mij wel gelukt en een prachtig fluwelen molletje ligt nu begraven in de boomgaard. Het is niet anders want nu het vroeger donker wordt kwam ik in de gaten op het hondenveldje te zwikken en ook voor rennende honden zoals Trufa gaf het blessures. En ik weet uit ervaring dat je ook in de winter een flinke smak over bevroren molshopen kunt maken. Ik had even hoop dat molletje verkast was naar de boomgaard waar hij lekker zijn gang mag gaan maar helaas. Dus gekozen voor de drastische oplossing zodat ik nu het veldje kan herstellen voor de winter. De bedoeling is het mijnenveld achterin wat Guus op jacht naar de mol heeft doen ontstaan, te dichten met de aarde uit de achterste bak. Win-win. Ik heb al de nodige andere gaten op het veldje gedicht en vandaag ingezaaid met graszaad. Maar helemaal achterin is een heel groot stuk wat eerst opgevuld moet worden en ik hoop dat er genoeg aarde uit de bak zal komen om die hoek te kunnen egaliseren opdat ik het in oktober ook kan gaan inzaaien. Hopelijk ontkiemt het graszaad dan nog voor de winter komt. Van de rabarber in de bak neem ik afscheid en de aardbeien pot ik tijdelijk op en kunnen straks in een nieuwe moestuintafelbak. De bak lijkt groen maar op de courgette op de hoek na, staat er eigenlijk niets meer en die courgette kan binnenkort ook wijken. Ik kan sowieso al beginnen met leegscheppen vanaf de rabarberkant. Helaas kan ik daar niet even mijn aanhangertje achter de grasmaaier naast de bak zetten want er is met de vaste bakken en doorgangen te weinig ruimte om de bochten goed te kunnen nemen. En met een zware vol geschepte aanhanger los manoeuvreren dat zie ik me ook niet doen. Dus maar kijken met halve kruiwagens per keer hoe ver ik kan komen komende weken. Dan vang ik twee vliegen in 1 klap. Het hondenveldje weer geëgaliseerd zodat ik er ook weer kan maaien want ik kan er nu niet eens rijden door de gaten. En de eerste bak leeg waardoor plek voor nieuwe moestuintafels waarmee ik straks in februari een goede start kan maken en misschien al dit najaar nog knoflook, uien en geredde aardbeien kan zetten. 
De huidige drie tafels zie ik maar een beetje als de testbakken. Vooral de grijze staat deze tijd van het jaar niet ideaal met veel schaduwuren. Maar binnen enkele dagen kiemde het eerste zaaisel al en inmiddels zijn in alle vakken de zaadjes gekiemd. En ook in de andere 2 bamboetafelbakken komt alles inmiddels op. Hoe leuk is dat!
In oktober en november zullen deze planten dan de (eerste) oogst gaan geven. Een leuk vooruitzicht!
Onderweg kwam ik in de buurt van een voor Zani favoriete wandelplek. We maakten even een korte stop. Tien meter heen en tien meter terug. 
Geen wandeling maar wel even snuffelen en genieten. Ik was blij dat ze op dat moment het even aankon. Want er zijn ook momenten dat de ademhaling moeilijk gaat. Hoewel geen diagnose is het sterke vermoeden van neoplasie, in haar geval dus levensbedreigend. We gaan de uitslag van de biopten niet meer afwachten want er is geen zicht meer op verbetering en het is voor Zani lijden. Maar ik wilde haar nog even thuis hebben en nog even samen met haar zijn. Misschien egoïstisch om dat te willen, maar morgen laat ik haar uit liefde gaan, thuis in haar vertrouwde omgeving.
Over Marian geen zorgen. Elke dag werd de bult kleiner en dinsdag was er niets meer te voelen. Braaf haar medicatie ingenomen en dat deed zijn werk. Wel nog volgende week terug voor controle.
Vorige week maandag was Brown wat aan het overgeven en blafte me wakker in nacht en wilde eruit. Deed plas en verdween uit zicht van de buitenlampen en ging vermoedelijk ergens in het donker gras vreten. Ik zag haar nergens meer in het donker. Inene hemel helder verlicht dat ik hele veldje kon zien maar waar was Brown toch? Bij een 2e lichtflits was ook flink de donder te horen en toen zag ik haar als een speer terug naar huis rennen. Ik vond haar onder mijn bureau bevend in een mandje terug. Ze bleef onrustig, maar weer naar buiten leek me geen goed idee. Later gras opkotsen en alsnog slapen. In de ochtend weer helemaal de oude en geen problemen meer. Tja een kotsende hond dat kan gebeuren en in de nacht natuurlijk voor mij vervelend en voor Brown pech dat net op dat moment dat ze buiten gras ging vreten dat er even onweer langskwam. Brown is verder gewoon weer terug een blij ei maar haar lijf begint nu wel op te spelen. De leish is gelukkig dus helemaal onder controle maar ondanks carporal is haar gangwerk bij tijden toch wel slecht en zie je inene dat de staar in haar ogen hard gaat nu.
Over een week is het drie jaar geleden dat ze naar Nederland kwam. Nog altijd geen huisje voor deze lieve leuke senior.
Tja en toen was het vrijdag en begon Zani met overgeven. Bij haar bleek het minder onschuldig en zaterdagavond ook problemen ademen en snelle hartslag en temperatuur 39,5. Zondag redelijk rustig maar ze kon gewoon geen water of eten binnenhouden en bleef toch wat reutelen. Maandagochtend naar dierenarts. Rontgen longen, bloedonderzoek. Doorverwijzing dierenziekenhuis. Er is wat met longen en met slokdarm. Onduidelijk of het naast elkaar bestaat of dat ene oorzaak is van het andere en wat dan oorzaak en wat gevolg is. Kortom geen diagnose. Wel vermoedens maar dan blijkt dat het iedere keer toch niet te zijn. 
In het dierenziekenhuis werd eerst nog een echo gemaakt. Was ze in de wachtkamer nog aan het seinen dat ze trek had (1e foto) stond ze er na de echo inene plots erg sneu en apatisch bij (2e foto). Besloten tot opname opdat ze vocht via infuus kon krijgen want ze was aardig uitgedroogd. Maar een paar uur opname zijn inmiddels dagen geworden. Er werd gedacht aan obstructie maar bij endoscopie bleek er niets in slokdarm of maag te zitten. Wel is de gehele slokdarm tot en met maag geïrriteerd en afwijkend. Dat was niet van een eerdere obstructie of van enkel irritatie maagzuur overgeven. Er zijn biopten genomen en daar komt over week uitslag van. Door infuus is haar vocht weer op peil en idee was als ze dan met hulp van medicatie niet meer over gaf dat ze in ieder geval naar huis mocht. Maar toen ze haar eten en drinken binnenhield, ging het met de ademhaling weer mis. Dus ze moest ze toch weer blijven. Vanavond bericht dat ademen weer rustiger is maar dat ze nu weer opnieuw overgeeft. Dus het gaat op en neer en het is opnieuw onzeker of ik haar morgen mag halen. Een diagnose is er niet. Ze hopen dat het lab na onderzoek biopten daar duidelijkheid over kan geven maar dat duurt nog even. Is het een infectie die met behandeling gewoon over gaat? Of is het toch kanker? Op dit moment hoop ik in ieder geval dat ze stabiliseert en ik morgen haar lekker weer mag halen. En we hier verder thuis mogen afwachten wat er verder aan uitslag onderzoek komt. Grote zorgen om Zani.
