Vanmiddag medicatie voor Lydia ophalen in Bovensmilde en meteen Freek meegenomen voor wat socialisatie. Ik kwam tegelijk aan met een mevrouw die haar katten kwam ophalen. Het was rustig in de praktijk en de mevrouw was ook heel rustig en Freek reageerde heel goed op haar. Daarom het aangedurfd om haar op gegeven moment aan Freek wat lekkers te laten geven (stukje van een vleesstick gekocht bij de Action met de cadeaukaart van de baasjes van Cora) en dat nam hij aan. Hoera! Toen was ik aan de beurt en medicatie in mijn tas gedaan. Daarna kreeg Freek ook van de assistente nog lekkere Frolic dus zijn dag was goed. Niets handson hoeven in de praktijk maar wel even buiten je comfortzone. Spannend voor Freek dus om het af te schudden nog kort even uitwaaien op het fietspad bij het schietterein.Trots op Freek!
Vanavond gingen we op jacht. Het doel was een foto te schieten van de volle maan boven Smilde. In eerste instantie zat de maan achter sluierbewolking maar toen we weer terug waren in de bebouwde kom werd de maan zichtbaar.Meteen een mooie video gemaakt waarop te zien is dat Kito nu echt mee wandelt.
Voor wie dit vandaag leest en nog naar buiten gaat om de hond uit te laten..... kijk omhoog en geniet! Deze volle maan is groter dan gewoonlijk. Een prachtig en bijzonder gezicht!!
Vandaag is het 1 jaar geleden dat Lydia in Nederland aankwam. Even quality time met een boswandeling. We hebben saampies een uur in het bos gewandeld. Lydia heeft genoten van alle geurtjes en bleef van links naar rechts zoemen om overal te ruiken.We blijven ons best doen om een liefdevol mandje te vinden met heerlijke snuffelwandelingen voor Lydia.
Sinds de mislukte adoptie is het moeilijker om met andere honden te gaan wandelen en Lydia thuis te laten. Ik heb thans natuurlijk minder honden en ik probeer normaal in de ochtend nu met de hele roedel van 4 wandelhonden te lopen. Brown en Lydia aangelijnd en dat matched niet echt dus ik moet de lijnen steeds ontvlechten. Maar omdat Lydia sindsdien ook meer aan me hangt had ik haar soms even een paar meter los iets wat ik bij Brown niet hoef te doen want die krijg je dan niet meer 123 te pakken.Dit keer op het tractorpad besloten haar bijna het hele stuk los te laten. Lydia heeft jachtinstinct, maar reageert niet op de kieviten die verderop zaten. Gelukkig nog geen ganzen in de velden want daar is ze wel allert op. En zou ze een haas zien dan zou ik haar wel nog zeg maar in zicht hebben. Enkel bij het laatste knollenveld wel even aangelijnd gehad want stel dat ze daar een haas achterna gaat richting de landweg of sluizen dan is ze ook nog eens zo uit zicht. Het ging heel goed en ze kwam regelmatig een snoepje halen. Toen ik bijna terug was bij de auto aarzeling of ik haar zou aanlijnen maar ja door die modder heen navigeren is met enkel Brown makkelijker dus ik had Lydia nog los. Zani kon in het begin nog wel eens de auto voorbij lopen en stukje landweg in willen maar Lydia lijkt wel okay met auto rijden. Echter het was niet dat Lydia weg liep.... ze liep gewoon niet verder. De andere honden zaten met wat snoepjes inmiddels in de auto maar Lydia stond nog in de modder. Niet omdat ze niet verder durfde maar omdat het kennelijk zeer smakelijk was. Smakelijker dan die brokjes die ik ze als zijnde snoep verkoop. Ik kon roepen wat ik wilde. Pas toen ik haar ging halen besloot ze wel te komen en liep ze alsnog keurig naar de auto. Hopelijk hoef ik er in de nacht niet uit omdat ze al die aarde weer moet uit poepen. Stiekem moet ik om haar lachen. Het is me er eentje!
Brown is dol op eten en wat is het mooier dan een snoeppakket helemaal voor jou die je niet met de andere honden hoeft te delen! Snoepjes die ondersteunend moeten zijn voor de gewrichten en kauwstaven voor behoud gebit.
Marjan en Reinier, heel veel dank! Brown is er blij mee!
Ruim 10 jaar geleden werd Sara geadopteerd. Een schat van een podenco meisje. Onlangs kregen we het verdrietige bericht dat Sara is ingeslapen. Ruim 14,5 jaar oud. Ze was gewoon op en met heel veel verdriet hebben ze haar laten gaan. Rust zacht lieve Sara!
Brown had mail. Van mensen die haar geweldig vinden. Helaas kunnen ze Brown geen huisje bieden maar ze wilden wel ervoor zorgen dat ze verwend zou worden. Dus binnenkort krijgt Brown allerlei lekkernijen speciaal voor haar die ze niet met de andere honden hoeft te delen.Vandaag werd Brown ook verwend. Ging ik voorheen juist op zondag graag met een eigen hond op pad zoals Sansa en Sereno..... Zit ik nu dat ik geen eigen wandelmaatje meer heb. Sereno was afgelopen weekend anders 15 jaar geworden maar verdrietig genoeg heeft hij net zijn verjaardag niet gehaald. Van de week hem extra gemist al heeft hij een prachtige leeftijd bereikt. Geen eigen hond en ook niet de hele roedel in de ochtend zoals op de meeste dagen, maar vandaag enkel met Brown gaan lopen. Voordeel is dat ik lekker door kon lopen (wat met Lydia erbij niet kan omdat de lijnen telkens in elkaar zitten) en op een andere plek kon lopen omdat ik geen rekening hoef te houden dat Freek bang is van vreemde mensen en honden. Thuis wel plas dweilen want Lydia vindt het niet leuk om thuis te blijven en plast dan door de stress. Maar soms is het fijn even op te laden zonder de hele opvangroedel. Uiteraard komen de andere honden ook af en toe met extra quality time aan de beurt hoor.
Vanmiddag medicatie voor Lydia ophalen in Bovensmilde en meteen Freek meegenomen voor wat socialisatie. Ik kwam tegelijk aan met een mevrouw die haar katten kwam ophalen. Het was rustig in de praktijk en de mevrouw was ook heel rustig en Freek reageerde heel goed op haar. Daarom het aangedurfd om haar op gegeven moment aan Freek wat lekkers te laten geven (stukje van een vleesstick gekocht bij de Action met de cadeaukaart van de baasjes van Cora) en dat nam hij aan. Hoera! Toen was ik aan de beurt en medicatie in mijn tas gedaan. Daarna kreeg Freek ook van de assistente nog lekkere Frolic dus zijn dag was goed. Niets handson hoeven in de praktijk maar wel even buiten je comfortzone. 
Spannend voor Freek dus om het af te schudden nog kort even uitwaaien op het fietspad bij het schietterein.
Trots op Freek!
Vanavond gingen we op jacht. Het doel was een foto te schieten van de volle maan boven Smilde. In eerste instantie zat de maan achter sluierbewolking maar toen we weer terug waren in de bebouwde kom werd de maan zichtbaar.Meteen een mooie video gemaakt waarop te zien is dat Kito nu echt mee wandelt.
Voor wie dit vandaag leest en nog naar buiten gaat om de hond uit te laten..... kijk omhoog en geniet! Deze volle maan is groter dan gewoonlijk. Een prachtig en bijzonder gezicht!!
Sinds de mislukte adoptie is het moeilijker om met andere honden te gaan wandelen en Lydia thuis te laten. Ik heb thans natuurlijk minder honden en ik probeer normaal in de ochtend nu met de hele roedel van 4 wandelhonden te lopen. Brown en Lydia aangelijnd en dat matched niet echt dus ik moet de lijnen steeds ontvlechten. Maar omdat Lydia sindsdien ook meer aan me hangt had ik haar soms even een paar meter los iets wat ik bij Brown niet hoef te doen want die krijg je dan niet meer 123 te pakken.
Dit keer op het tractorpad besloten haar bijna het hele stuk los te laten. Lydia heeft jachtinstinct, maar reageert niet op de kieviten die verderop zaten. Gelukkig nog geen ganzen in de velden want daar is ze wel allert op. En zou ze een haas zien dan zou ik haar wel nog zeg maar in zicht hebben. Enkel bij het laatste knollenveld wel even aangelijnd gehad want stel dat ze daar een haas achterna gaat richting de landweg of sluizen dan is ze ook nog eens zo uit zicht. Het ging heel goed en ze kwam regelmatig een snoepje halen. Toen ik bijna terug was bij de auto aarzeling of ik haar zou aanlijnen maar ja door die modder heen navigeren is met enkel Brown makkelijker dus ik had Lydia nog los. Zani kon in het begin nog wel eens de auto voorbij lopen en stukje landweg in willen maar Lydia lijkt wel okay met auto rijden. Echter het was niet dat Lydia weg liep.... ze liep gewoon niet verder. De andere honden zaten met wat snoepjes inmiddels in de auto maar Lydia stond nog in de modder. Niet omdat ze niet verder durfde maar omdat het kennelijk zeer smakelijk was. Smakelijker dan die brokjes die ik ze als zijnde snoep verkoop. Ik kon roepen wat ik wilde. Pas toen ik haar ging halen besloot ze wel te komen en liep ze alsnog keurig naar de auto. Hopelijk hoef ik er in de nacht niet uit omdat ze al die aarde weer moet uit poepen. Stiekem moet ik om haar lachen. Het is me er eentje!
Brown is dol op eten en wat is het mooier dan een snoeppakket helemaal voor jou die je niet met de andere honden hoeft te delen! Snoepjes die ondersteunend moeten zijn voor de gewrichten en kauwstaven voor behoud gebit.
Marjan en Reinier, heel veel dank! Brown is er blij mee!
Ruim 10 jaar geleden werd Sara geadopteerd. Een schat van een podenco meisje. Onlangs kregen we het verdrietige bericht dat Sara is ingeslapen. Ruim 14,5 jaar oud. Ze was gewoon op en met heel veel verdriet hebben ze haar laten gaan. Rust zacht lieve Sara!
