Afgelopen week kregen we het verdrietige bericht dat na 3,5 prachtige jaren Sabba op was en mocht gaan. Mooier dan haar vrouwtje het verwoordde kan ik het niet:
Iets zo magisch mooi wil je wel voor altijd bij je houden. Wat is Sabba gisteren vredig gegaan en wat had ze nog een mooie en rustige dag. Nog een keer samen met Mike en mij een mooie wandeling in je geliefde bos, thuis nog een keer genoten van gekookte kippendijen en worst en daarna heerlijk voldaan wegdoezelen in je tuintje. Ik heb je weer naar binnen getild, wat ik vaker doe, als ik denk dat je het anders koud krijgt en weer in je warme en zachte mandje gelegd. Daar heb ik je de zoveelste knuffels en kusjes gegeven en ging je heerlijk rustig en voldaan weer verder slapen.
Isadora heeft je gedag gezegd en je een kusje gegeven. Mike en ik zijn bij je gebleven. Mike heeft je een dikke knuffel gegeven. Ik hield je vast, ik fluisterde je toe dat je mijn held bent en dat je werkelijk alles uit je leven, samen met ons, hebt gehaald wat je maar kon. En dat ik je daar zo enorm om bewonder en zo dankbaar ben dat je in mijn en ons leven was gekomen. Het was goed zo voor jou, je gaf je er helemaal aan over en bent in mijn armen gegaan.
Nu lig je op je favoriete plek in jouw tuintje. Daar waar je altijd genoot van het zonnetje.
Lieve Sabba, ik laat je los maar ik houd je vast, vast in mijn hart, in ons hart, voor altijd ❤️
Later op de ochtend kwamen Debbie en Marijke en die hebben alle varikennels uit de garage geschrobd. Een flink karwei maar alles is schoon en wat niet in gebruik is ligt nu gestapeld zodat het minder ruimte inneemt. 
Tania, Josi en Juci lagen lekker in het zonnetje. Darwin geloofde het wel en ging binnen liggen maar Zani en vooral Kito liepen er buiten bij. Kito eerst wat blaffen maar al gauw was alles goed en liep hij regelmatig tussen de benches door. Nam zelfs wat snoep aan. Vlak voor ze vertrokken daarom gevraagd of ze een klein stukje aan de weg wilden lopen met Kito omdat het voor zijn socialisatie wel goed is dat hij ook af en toe ervaart dat iemand anders met hem loopt. Ik tuig hem zelf wel even in alle rust in maar aan de weg heeft Marijke met hem gelopen. Zani mee voor steun. De eigen honden hebben even in de auto gewacht. Het was misschien maar een kort stukje langs de vaart, voor Kito is het weer een grote stap en een nieuwe ervaring. Hij leek het best positief op te pakken.
En dan vanavond opnieuw een verdrietig bericht dat ook kleine Koos (adoptie 2016) over de regenboog brug is. Hij hield zoveel vocht vast door hartfalen dat hij het zwaar benauwd had en het leven voor hem geen kwaliteit meer had.
Koos was een fantastische lieve aandoenlijke hond. Hij en zijn vrouwtje hadden een mooie bijzondere band. Koos was voor zijn vrouwtje één uit duizenden. Rust zacht lieve Koos. Kina heel veel sterkte!
Gister twee foto's van Kito gemaakt toen hij ontspannen een rondje in de zon door de tuin maakte.
Voor de andere honden was het een saaie week.Vanochtend met Zani, Freek en Brown lekker in de zon gewandeld maar vanmiddag kwam er meer bewolking. Gelukkig bleef het droog want Brown had een boffie. 
Een gezin die dit weekend op herfstvakantie in Drenthe was nam haar vanmiddag mee voor een lange wandeling. Ik kreeg een blije voldane Brown terug. De dochter had een goede observatie gedaan. Ze vertelde dat als zij (of een ander gezinslid) wat achterbleef dat Brown ipv volle kracht vooruit juist omkeerde en zoiets had van de roedel moet compleet zijn. Dat is een positieve lieve kant van Brown die ik nog niet van haar kende. Ze gaan nog uitzoeken of er tussen alle bewogen foto's van Brown ook nog leuke foto's tussen zitten 😊en zullen nog schrijven hoe ze Brown hebben ervaren. Wie weet kan het Brown helpen want ze zit hier immers al 2 jaar.
Brown was 1 van de overgeschoten honden van de Protectora te Fuentevaqueros die dicht moest en leeg omdat de gemeente alles plat zou gooien en er een nieuw asiel gebouwd ging worden. In de tussentijd was er geen oplossing voor de honden... die moesten maar naar het dodingstation van Granada vond men bij de gemeente. Gelukkig dacht de rescue en ook wij daar anders over. Brown was al ooit uit een dodingstation gered en verdiende een thuis, ipv weer afgeserveerd te worden naar een perrera. Maar vooraf had niemand haar medische problematiek wat betreft de zwakke blaassluitspier kunnen voorspellen en dat maakt haar zo moeilijk plaatsbaar. Al gaat het op een dag als vandaag met voldoende wandelen helemaal goed. Ondertussen is er in Spanje trouwens weinig gebeurd. Het verlaten asiel verpaupert en is overwoekerd omdat de gemeente het niet onderhoud. Er is nog altijd niets gesloopt, laat staan dat men begonnen is met dat op papier prachtige nieuwe asiel te bouwen. Schandalig maar in Spanje hebben de dieren weinig prioriteit. 
Vandaag kreeg Lydia bezoek en ze vonden haar leuk en lief.Ik mocht haar dus uitzwaaien. Het zal nog wel een paar dagen spannend blijven, want het is toch een hele overgang maar de eerste berichten zijn positief en geven veel vertrouwen.
De dag begon met een flinke bui maar daarna scheen de zon.
Op met Lydia naar het bos bij Fochteloërveen. 
Daar was het prachtig!
Genoten van de prachtige herfstkleuren. 
Maar ook wel wat weemoedig want als het goed is was dit onze laatste wandeling samen. 
Deze prachtige lieve grappige aandoenlijke schat krijgt morgen bezoek van haar adoptiegezin. Ze is er zo welkom!
