Wegkijken of helpen

Erna ving vroeger net als ik honden op en daar waren ook de nodige van blijven hangen. Ooit contact gekregen toen ik me inzette voor een direct uit het buitenland geadopteerde hond die met een vreemd, naar het leek onzinverhaal urgent op moest rotten en die eigenlijk eerst maar eens in opvang geobserveerd moest worden waar hem dan wel te plaatsen. Roef kwam bij Erna in opvang en kwam nooit ter bemiddeling want het bleek zo een fantastische hond dat hij gebleven is en bij haar oud mocht worden. Opvangen was al enige jaren geleden gestopt maar Erna genoot van haar eigen roedeltje van 6 honden. Op de hoge leeftijd van 15 jaar is Roef 1,5 jaar terug overleden. Ik ben blij dat ze hem toen heeft willen helpen en hij zo een fijn en gelukkig leven bij haar gehad heeft. Dit jaar had Erna zelf hulp nodig. Door ziekte moesten de honden zich de laatste jaren al met de tuin redden maar dit jaar ging ze hard achteruit en kwam de zorg of ze haar oudjes wel zou overleven. In mei kreeg ze te horen dat haar huurhuis afgebroken zou worden en ze uiterlijk 1 september eruit zou moeten zijn. Zelf zou ze in augustus kunnen verhuizen naar een appartement maar de grote tuin waar de honden heerlijk konden vertoeven zou dan wegvallen. Sinds mei zocht ze daarom een oplossing voor haar 5 senioren honden maar asielen zaten vol en organisaties/stichtingen hadden ook nauwelijks doorstroming en niemand wilde/kon helpen. Uiteindelijk heeft 1 asiel de honden wel ter bemiddeling op de site gezet. Erna deelde haar honden maar zelf op facebook. In eerste instantie heb ik niet beseft dat het om haar eigen honden ging en nadien kon ik ook niet veel meer doen dan ze wat delen op facebook.Half juli hadden we contact. Ze bleek in die 2 maanden geen stap verder te zijn. Geen zicht op huisjes en nog maar een maand om een oplossing te vinden. Wel zorgen om de oude Zazou van 15 jaar die inene erg kwakkelde. Een paar dagen later het verdrietige bericht dat hij was ingeslapen. Dierenarts was langs gekomen maar kon enkel concluderen dat hij op was. Voor Zazou enkel fijn dat hij in de armen van zijn vrouwtje temidden van zijn hondenroedeltje is weggegleden. Het was goed zo. Geen verhuizing meer voor dit oudje. Echter voor de roedel een groot gemis want kleine Zazou was wel de baas van de roedel. Vlak daarna weer een ziekenhuisopname van het vrouwtje. Wel kwam er eindelijk goed nieuws dat de zoon die in de avond naar de honden toekwam en daar sliep, eerst voor open en blije Zory van 11 jaar en een week later voor de grote zachtmoedige Nuno van 9 een fijn thuis had gevonden. Geen afscheid kunnen nemen maar wel de wetenschap dat ze onderdak waren. Erna kwam daarna weer thuis uit het ziekenhuis wat fijn was voor de schuwere Kito en Zani die in korte tijd dus drie maatjes kwijt geraakt waren, waaronder de roedelleider en vrouwtje niet thuis en dan ook nog de verhuisdozen want er waren al hulptroepen aan het inpakken. Overdag waren ze echter alleen thuis geweest. Een verwarrende tijd voor deze twee oudere honden. Erna dacht weer even thuis te kunnen zijn en ging naar het ziekenhuis enkel voor een dagopname chemo maar dat liep anders. Saturatie 60 en zware longontsteking. Geen chemo maar ze werd meteen gehouden, een scan werd gemaakt en de uitslag kwam als een mokerslag. Verhuizen was niet meer nodig want ze zou het einde van de maand niet halen. De kanker woekerde op volle toeren. Ze wilden nog proberen de pijn onder controle te krijgen zodat ze naar huis kon om te sterven, maar zelfs dat bleek niet te lukken. Erna was stervende maar kon niet gaan, want voor haar 2 laatste lieverds was zelfs ook nergens in de pensions een plek vanwege de vakantie piek. Ziek van de zorgen om haar lieverds voor wie ze afgelopen maanden overal had aangeklopt voor een plekje. Wegkijken of helpen?Het laatste wat ik wilde was honden erbij. Dus nee het kon niet......wegkijken of helpen....jullie begrijpen het wel. Ik kon niet langer wegkijken! Dit keer was het mijn beurt om te helpen. Zani en Kito zijn nu hier. Twee ontredderde honden die alles kwijt waren geraakt en door de zoon en schoondochter naar hier gebracht zijn. In tranen want ze hadden als het gekund had graag zelf voor de 2 willen zorgen maar dat was helaas niet mogelijk. Erna heeft geen afscheid van Kito en Zani kunnen nemen maar wel updates van mij gehad, al waren ze begrijpelijk van slag. Erna zag echter de kleine stapjes vooruit en schreef me dankbaar " jij begrijpt ze". Vooral om de schuwe, ooit zwaar mishandelde Kito had ze grote zorgen gehad. Met haar twee laatste lieverds veilig had Erna eindelijk de rust om te gaan. De helse pijn was ondraaglijk en ze koos palliatieve sedatie en is een dag daarna al rustig in haar slaap overleden. 

Rust zacht Erna!!!

Welkom Kito en Zani! Met dank aan Dirkje en Michiel van Esperanza die niet nee zeiden maar bereid waren ook namens hun stichting mee te helpen ondanks dat ze Erna en de honden verder niet kenden en er genoeg zorgen zijn om de honden die ze al in bemiddeling hebben.