Zani is een lief vriendelijk dametje van 9 jaar oud die op zich met iedereen overweg kan. Wat verlegen maar trekt snel bij. Als ze je kent ook aanhankelijk al is ze soms wat op haar hoede en mijdt ze handling. Erna moest altijd trucs uit de kast halen om haar aan te lijnen of te kammen. Maar op zich niet echt moeilijk verder. Beide honden ontredderd toen ze hier kwamen maar waar je zou verwachten dat Kito het het zwaarste zou hebben was het Zani die het het moeilijkste had. Ze wilde gewoon terug naar wat ze kende. Waar was haar huis, waar was haar vrouwtje Erna, en waar waren haar hondenmaatjes?
Ze was gewoon bij Erna dat de kleintjes altijd bij haar kropen. Ze wilde de eerste dagen niet teveel contact met de honden hier. Was wel blij met Kito. Voor beide honden is het heel goed geweest dat ze samen waren toen ze hier kwamen. 
Inmiddels kruipt Vainilla gewoon lekker naast haar en is ze goed geïntegreerd in de roedel al zoekt ze wel haar rust.
Nadat ik verteld heb dat mama Erna is overleden lijkt ze het een soort van te begrijpen. Inene was er acceptatie dat ze hier nu was. Zou ze het toch gesnapt hebben wat ik vertelde? Nadeel is wel dat Zani nu weer bang is dat ze mij kwijt raakt. Dus toekomstige baasjes moeten begrijpen dat ze ondanks dat ze vroeger dus hele dagen alleen kon zijn, ze nu vertrouwen moet krijgen dat je weer thuis komt. 
Zani kwam als bijzettafeltje.
Langs dierenarts geweest en daar stond 25,5 op de weegschaal teller. Stress, warmte en megadik.... geen wonder dat ze een blauwe tong soms had. Dronk veel maar Erna had wel ooit suiker laten checken en dat was gelukkig geen probleem. Zani is al vanaf oudere pup bij Erna maar heeft aan haar paspoort te zien al twee eerdere adressen gehad. Ondanks dat Erna wist dat ze veel te dik werd, bleef ze liefdevol rijst en pasta koken met daar dan natvoer doorheen. Eigenlijk vanaf volwassen hond, zeker na sterilisatie al te dik en dat is al die jaren doorgegaan tot echt een zeer ongezond overgewicht. Hier door alle stress geen trek maar toch gekeken met natvoer in het begin dat ze wel wat binnen kreeg want ze hadden veel indrukken te verwerken.
Bij een 2e bezoek aan de weegschaal stond de teller al op 23,5 kg. Ze kwam met natvoer en orlando brok en hondenkoekjes met kleurstoffen. Vermoedelijk vooral op het laatste kreeg ze reactie met veel oorsmeer en ze had veel jeuk. Overgegaan op goed voer en snoep. Gelukkig had ik van stichting Boemer afgelopen winter een grote zak Burns weight control en dat is goede voeding voor haar. En verder de gedroogde vleesjes van Darwin en inmiddels ook van baasjes Sabba snoep gehad waar ze geen allergische reactie op heeft. De oorsmeer productie stopte gelukkig en de jeuk verdween. Echt fijn want oren zalven moest ook al met tact want dan was ze inene wel heel snel voor zo een dikkertje. Ook zij zal trouwens niet snel bijten hoor. Het is een lieffie.
Het is sneu maar voor een hondje die vermoedelijk iets van 15 kilo moet wegen is 25 kilo gewoon zo ongezond. Dus de porties voer zijn klein en inmiddels is ze er als de kippen bij als er voer of snoep wordt uitgedeeld. Omdat ze een wat oudere hond is hebben we het streefgewicht ingezet op 17 kilo. 
Zani heeft dus al vele jaren overgewicht en wandelde dus niet meer. Waar Kito hier veel buiten in de tuin loopt, ligt Zani liever op een kussen. Echter waar Kito niet mee wandelen wil, kan je Zani wel intuigen en mee uit wandelen nemen. Aan de weg wat onwennig en neiging midden op het asfalt te lopen. 
Maar ik heb haar al enkele keren met de auto mee genomen naar bos en veld paden en dan zie je haar genieten.
Van dit....
naar dit nu! Vrolijker en niet meer waggelen maar gewoon lopen. Ze is echt al zoveel afgevallen!!! Ik weet niet hoeveel ze nu weegt maar weet wel dat ik naar een kleiner maat tuig moet gaan kijken. Ze krijgt een taille en haar vel zit losser. 
Een jaar geleden had ik gezegd ach dit is een goed adopteerbaar hondje. Maar afgelopen jaar is het wel duidelijk dat de adopties gewoon overal heel moeizaam gaan. We gaan het proberen om mensen te vinden die dit schatje nog een paar fijne jaren willen bieden. En die snappen dat verwennen ook op andere manieren kan dan met voer en dat indien eetbaar je het toch in kleinere hapjes kunt aanbieden ipv met bakken vol. Hoewel gek op hapjes is ze ook volgens mij wel blij dat ze nu makkelijker beweegt. Binnenkort maar weer eens naar de weegschaal als het kan bij de dierenarts. Ik houd jullie op de hoogte. Trots op Zani!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten