dokteren

Dokteren.Nee niet met een groen uitgeslagen Nuca. Al staarden mensen op straat met wandelen wel vreemd naar die neon gekleurde hond waarmee buurmeisje Eline liep (pff morgen wassen en dan maar hopen dat ze niet in het gras rolt voor donderdagochtend haar nieuwe baasjes kennis komen maken).
Wel naar de dierenarts met Gorriona. Die had gisteravond voor de 3e keer deze maand een epileptische aanval. Dat is niet meer incidenteel te noemen. Gelukkig wel korte aanvalletjes maar toch verontrustend dat ze het al zo snel weer heeft. Standaard protocol is bloedafname (leverwaardes checken e.d.) om andere oorzaken uit te sluiten maar verwachting is dat ze dus op epilepsie medicatie gaat. Ze onderging alles zo ontzettend braaf. Ze heeft heel fijne vaatjes en ondanks dat ze rustig bleef was het voor de dierenarts moeilijk een vat te vinden. Maar het is uiteindelijk gelukt en nu de lab resultaten afwachten.
Met Pauline is het dokteren aan de ziel. Ze draait mee en past zich aan. Ze neemt eten/snoep aan en laat zich oppakken zonder grommen of snauwen (houdt zich onderdanig en stijf), maar vertrouwen, nee ze ondergaat het maar vertrouwen heeft ze totaal niet in mij. En dat vertrouwen heb ik toch zo hard nodig om haar spannende nieuwe dingen te leren opdat ze adopteerbaar kan worden want we willen natuurlijk een super lief adoptieplekje voor haar gaan vinden. Kim heeft op verzoek geholpen door een reading te doen en kon ook heel moeilijk contact krijgen. Maar mogelijk heeft het Paulina toch geholpen. In eerste instantie was er weinig te merken. Ze lag veel te slapen maar aan het einde van de dag een Paulina die mij af en toe spontaan een likje geeft! Dit lieve zachte hondje heeft nog een lange weg te gaan maar hopelijk mag ik een stukje met haar meelopen op deze weg. Ik ga super de super mijn best voor haar doen. Ze verdient het! Einddoel is een liefdevol plekje waar ze verder zal mogen opbloeien en haar tempo waarin wordt gerespecteerd. Geen makkelijk adopteerbaar hondje maar wel echt een dankbaar hondje om te mogen helpen. Want wat is ze toch lief. Angstig maar geen angstbijter en dat zie je maar zelden.